Hymne à l'ivresse - Lonepsi

La fin de la journée m’attire comme les yeux d’un portrait dans un musée

L’automne est un printemps trempé de boue où des feuilles s’y jettent sans

s’amuser

Ma jeunesse est un orage traversé par des soleils drôlement lumineux

Elle sonnait parfois joyeusement, parfois comme un accord en la mineur

Ivre la nuit, je deviens comme cet animal blessé qui danse sans vouloir danser

Ivre la nuit, je deviens comme ce petit nourrisson qui pleure sans pouvoir

penser

La compagnie d’un autre peut rendre l’univers bien moins répugnant

Les secondes que tu vis moins pesantes et chaque instant passé plus poignant

La nuit c’est le noir illimité contredit par quelques étoiles

Quand je veux au mieux me définir, je ne parle pas d’mes exploits

Ivre la nuit, je deviens comme cet animal blessé qui danse sans vouloir danser

Ivre la nuit, je deviens comme ce petit nourrisson qui pleure sans pouvoir

penser

Je cours tout droit vers l’horizon qui disparaît graduellement

Je cherche désespérément auprès de lui ce qui pourrait tuer le manque

Le temps qui passe autour de nous est un vase rempli de petits miracles

Je suis certain que sans cela un poison mortel peut devenir vital

Ma jeunesse est un orage traversé par des soleils drôlement lumineux

Elle sonnait parfois joyeusement, parfois comme un accord en la mineur

La nuit c’est le noir illimité contredit par quelques étoiles

Quand je veux au mieux me définir, je ne parle pas d’mes exploits

Ivre la nuit, je deviens comme cet animal blessé qui danse sans vouloir danser

Ivre la nuit, je deviens comme ce petit nourrisson qui pleure sans pouvoir

penser

Het einde van de dag trekt me naar binnen als de ogen van een portret in een museum

De herfst is een met modder doordrenkte lente waar bladeren zich erin storten zonder

zich vermaken

Mijn jeugd is een storm die wordt doorkruist door grappige felle zonnen

Soms klonk het vrolijk, soms als een A mineur akkoord

Dronken 's nachts, word ik als dit gewonde dier dat danst zonder te willen dansen

Dronken 's nachts, word ik als deze kleine baby die hulpeloos huilt

denken

Het bedrijf van een ander kan het universum zoveel minder weerzinwekkend maken

De seconden dat je minder zwaar leeft en elk moment schrijnender wordt

De nacht is onbeperkte duisternis die wordt tegengesproken door een paar sterren

Als ik mezelf het beste wil definiëren, praat ik niet over mijn heldendaden

Dronken 's nachts, word ik als dit gewonde dier dat danst zonder te willen dansen

Dronken 's nachts, word ik als deze kleine baby die hulpeloos huilt

denken

Ik ren recht naar de horizon die geleidelijk verdwijnt

Ik zoek wanhopig met hem wat het gebrek zou kunnen doden

De tijd die om ons heen verstrijkt is een vaas vol kleine wonderen

Ik weet zeker dat zonder dat dodelijk gif van levensbelang kan worden

Mijn jeugd is een storm die wordt doorkruist door grappige felle zonnen

Soms klonk het vrolijk, soms als een A mineur akkoord

De nacht is onbeperkte duisternis die wordt tegengesproken door een paar sterren

Als ik mezelf het beste wil definiëren, praat ik niet over mijn heldendaden

Dronken 's nachts, word ik als dit gewonde dier dat danst zonder te willen dansen

Dronken 's nachts, word ik als deze kleine baby die hulpeloos huilt

denken