Des rêves inexaucés - Lonepsi

La grandeur du ciel de ce soir, enveloppe deux corps qui se séparent brutalement

Est-ce que ce sont les nôtres?

Est-ce que ce sont les leurs?

J’aimerai te répondre plus calmement

Ecrire ces mots, c’est comme dessiner des rêves

Et plus les mots sont noirs, plus les rêves nous illuminent

J’ai déjà cru avoir mérité l'échec

Jamais que tous mes efforts étaient inutiles

Je suis ce fou à lier qui, pour devenir un jour paisible vit dans la tension

Je suis certain que ton regard posé sur moi est ta plus fidèle attention

L’avertissement de l’inévitable fin, la terreur de nos regards tremblants

La brutalité des sons qui traversent tes silences me font l’effet d’une lame

tranchante

Ces mots s’abîmeront le jour où tu le décideras

Mais disparaîtront avant que tu les déshydrates

Ces mots plairont davantage à la nuit qu'à la clarté

Sur la lumière de tes yeux, ils feront une aparté

Jalouser l’immobilité des montagnes

Tu vois, est dans un de mes grands défauts

Quand mes démons gagnent sur moi

Ces mots s’abîmeront le jour où tu le décideras

Mais disparaîtront avant que tu les déshydrates

Ces mots plairont davantage à la nuit qu'à la clarté

Sur la lumière de tes yeux, ils feront une aparté

On se dévoilait toutes nos failles inconsciemment

Durant les moments les plus parfaits

A la recherche de ton parfum

Comme Grenouille, le monde me prend pour fou

Ces mots s’infiltreront dans tes rêves

Comme une poussière dans tes yeux

Lorsque la fleur fane au vent

Ses pétales ne peuvent pas danser seules

L’esprit occupé par ces destins

Qui se croisent mais qui se manquent toujours

Essoufflé, mais jamais à bout de souffle

Pour creuser tes mystères faits de sous-couches

La lune devient le grain de beauté de la nuit

Quand son ciel se met à noircir

Ô combien j’aimais te voir lire

Allongée pendant que j'étais, ces soirs, ivre

Pendant qu’on courait un champs de rêves inexaucés

Je me suis mis à douter d’eux

Mais le poids de ces doutes, s’est logé sous mes yeux

Ces mots s’abîmeront le jour où tu le décideras

Mais disparaîtront avant que tu les déshydrates

Ces mots plairont davantage à la nuit qu'à la clarté

Sur la lumière de tes yeux, ils feront une aparté

Jalouser l’immobilité des montagnes

Tu vois, est dans un de mes grands défauts

Quand mes démons gagnent sur moi

Ces mots s’abîmeront le jour où tu le décideras

Mais disparaîtront avant que tu les déshydrates

Ces mots plairont davantage à la nuit qu'à la clarté

Sur la lumière de tes yeux, ils feront une aparté

De grootsheid van de hemel van vanavond, omhult twee lichamen die abrupt van elkaar scheiden

Zijn deze van ons?

Zijn deze van hen?

Ik zou je graag wat rustiger willen antwoorden

Het schrijven van deze woorden is als dromen tekenen

En hoe zwarter de woorden, hoe meer de dromen ons verlichten

Ik dacht al dat ik mislukking verdiende

Nooit dat al mijn inspanningen nutteloos waren

Ik ben deze gek die, om ooit vreedzaam te worden, in spanning leeft

Ik weet zeker dat je blik op mij je meest trouwe aandacht is

De waarschuwing van het onvermijdelijke einde, de verschrikking van onze trillende ogen

Door de brutaliteit van de geluiden die je stiltes doorkruisen voel ik me als een mes

scherp

Deze woorden zullen vervagen op de dag dat jij beslist

Maar zal verdwijnen voordat je ze uitdroogt

Deze woorden zullen de nacht meer plezieren dan het licht

Bij het licht van je ogen zullen ze een kant op gaan

Benijd de onbeweeglijkheid van de bergen

Zie je, zit in een van mijn grote fouten

Wanneer mijn demonen over mij winnen

Deze woorden zullen vervagen op de dag dat jij beslist

Maar zal verdwijnen voordat je ze uitdroogt

Deze woorden zullen de nacht meer plezieren dan het licht

Bij het licht van je ogen zullen ze een kant op gaan

We hebben al onze gebreken onbewust aan elkaar onthuld

Op de meest perfecte momenten

Op zoek naar je parfum

Net als Grenouille maakt de wereld me gek

Deze woorden zullen in je dromen sijpelen

Als stof in je ogen

Wanneer de bloem verwelkt in de wind

Haar bloemblaadjes kunnen niet alleen dansen

De geest bezet door deze lotsbestemmingen

Die elkaar kruisen maar elkaar altijd missen

Ademloos, maar nooit buiten adem

Om je mysteries te graven gemaakt van ondervloeren

De maan wordt de mol van de nacht

Wanneer haar lucht zwart begint te worden

Oh wat vond ik het heerlijk om je te zien lezen

Liegen terwijl ik was, deze avonden, dronken

Terwijl we een veld van onvervulde dromen hadden

Ik begon aan ze te twijfelen

Maar het gewicht van deze twijfels, die voor mijn ogen neerkwamen

Deze woorden zullen vervagen op de dag dat jij beslist

Maar zal verdwijnen voordat je ze uitdroogt

Deze woorden zullen de nacht meer plezieren dan het licht

Bij het licht van je ogen zullen ze een kant op gaan

Benijd de onbeweeglijkheid van de bergen

Zie je, zit in een van mijn grote fouten

Wanneer mijn demonen over mij winnen

Deze woorden zullen vervagen op de dag dat jij beslist

Maar zal verdwijnen voordat je ze uitdroogt

Deze woorden zullen de nacht meer plezieren dan het licht

Bij het licht van je ogen zullen ze een kant op gaan