À la vitesse de mes émotions - Lonepsi

Comment se conjuguer avec autrui sans savoir ce que les maux sont?

J’ai déjà foncé dans un mur à la vitesse de mes émotions

Je n’ai qu’une envie, c’est de voguer

Car la vie n’est pas qu’un avant-goût

Mais je reste assis dans le wagon

Et je fais semblant de divaguer

Pourquoi pour remonter la pente je n’peux pas remonter le temps?

Cette idée est si absurde, qu’elle est d’emblée décevante

Je ne compte même plus toutes les traces de ratures

Une partie de moi veut devenir un adulte

Une autre partie de moi s’dissimule sous sa capuche

Les réconcilier est devenu une chose absurde

J’ai mon arme à la main droite comme un chevalier

Elle me sert à compléter ce cahier

Mes sentiments transpirent sur le papier

Ainsi personne ne va pouvoir me tenailler

Quand j’m'échappe, j’ai la tête dans les astres

J’me nique l’encéphale et qui pourra changer ça?

C’est tendu comme au parloir

Parfois, je dis bien parfois

Je deviens narquois

Chaque soir, la peine, je lui dis: «Barre-toi

Lâche-moi et ne reviens pas m’voir»

Parfois, je dis bien parfois

C’est tendu comme au parloir

Je deviens narquois

Chaque soir, la peine, je lui dis: «Barre-toi

Lâche-moi et ne reviens pas m’voir»

Comment se conjuguer avec autrui sans savoir ce que les maux sont?

J’ai déjà foncé dans un mur à la vitesse de mes émotions

Je n’ai qu’une envie, c’est de voguer

Car la vie n’est pas qu’un avant-goût

Mais je reste assis dans le wagon

Et je fais semblant de divaguer

Les bras grand ouverts sous la pluie je me sens immortel

Je deviens plus riche que le plus riche des millionnaires

Faisons des kilomètres, allons remplir nos verres

Et écrivons sur du papier plus de mille promesses

Allons se rencontrer par pur hasard, sans faire exprès

Parlons-nous avec les yeux jusqu'à qu’on ait l’air bête

Avec ma cigarette, je fumerai toutes nos faiblesses

Et nos cœurs ne connaitront plus jamais le mot sècheresse

Partons loin d’ici sans n’envisager aucun retour

Allons observer le monde se détruire sans secousse

De toutes les manières ils diront que je suis parano

Car pour moi les plus belles histoires commencent par un «non»

On avait hâte de se voir

Je voulais pas te décevoir

Cependant toi tu voulais savoir

Que l’on ne pouvait plus jamais s’avoir

Hoe te vervoegen met anderen zonder te weten wat kwaad is?

Ik ben al met de snelheid van mijn emoties tegen een muur gebotst

Ik heb maar één verlangen, dat is zeilen

Want het leven is niet alleen een smaak

Maar ik zit nog steeds in de wagen

En ik doe alsof ik dwaal

Waarom de helling opgaan, ik kan niet terug in de tijd?

Dit idee is zo absurd, het stelt meteen teleur

Ik tel niet eens alle sporen van uitwissingen

Een deel van mij wil volwassen zijn

Een ander deel van mij verbergt zich onder zijn kap

Ze met elkaar verzoenen is een absurd iets geworden

Heb mijn wapen in mijn rechterhand als een ridder

Ik gebruik het om dit notitieboek te voltooien

Mijn gevoelens staan ​​op papier

Dus niemand zal in staat zijn om me te persen

Als ik ontsnap, is mijn hoofd in de sterren

Ik ben mijn hersens aan het neuken en wie kan dat veranderen?

Het is gespannen zoals in de salon

Soms zeg ik soms goed

ik word gemeen

Elke nacht, de pijn, zeg ik hem: "Ga weg

Ga van me af en kom niet meer bij me terug"

Soms zeg ik soms goed

Het is gespannen zoals in de salon

ik word gemeen

Elke nacht, de pijn, zeg ik hem: "Ga weg

Ga van me af en kom niet meer bij me terug"

Hoe te vervoegen met anderen zonder te weten wat kwaad is?

Ik ben al met de snelheid van mijn emoties tegen een muur gebotst

Ik heb maar één verlangen, dat is zeilen

Want het leven is niet alleen een smaak

Maar ik zit nog steeds in de wagen

En ik doe alsof ik dwaal

Armen wijd open in de regen, ik voel me onsterfelijk

Ik word rijker dan de rijkste miljonair

Laten we kilometers maken, laten we onze glazen vullen

En schrijf op papier meer dan duizend beloften

Laten we elkaar bij toeval ontmoeten, niet expres

Laten we met onze ogen praten totdat we dom lijken

Met mijn sigaret rook ik al onze zwakheden

En ons hart zal het woord droogte nooit meer kennen

Laten we hier ver vandaan gaan zonder enige terugkeer te overwegen

Laten we de wereld zien ontrafelen zonder een schok

Hoe dan ook, ze zullen zeggen dat ik paranoïde ben

Want voor mij beginnen de beste verhalen met een "nee"

We keken er naar uit elkaar te zien

Ik wilde je niet teleurstellen

Maar je wilde het weten

Dat we elkaar nooit meer zouden kunnen hebben