Si arrribeu - Lluís Llach

Si arribeu en la vida

Més lluny d’on pugui arribar

Moriré molt gelós

Del que m’hàgiu avançat

Que no em sabré resignar

A no ser el millor vianant

L’atleta més fornit

I el més frondós amant

I no em vulgueu consolar

Només digueu-me, si de cas

Tot allò que hàgiu vist

I jo no podré mirar:

La fondària dels rius

Que els meus peus no mullaran

La fragància del cos que no podré estimar

La immensitat d’un cel

En el qual mai no he volat

Les espurnes d’un foc

Que no m’hauran cremat

Les barques que a la mar

No podré amarinar

No em doneu consol

No em sabré consolar

I perquè sé que vosaltres

Anireu més lluny que jo

Estic gelós i content

Molt gelós i content

De la sort que heu tingut

De la sort que tindreu

Que tanmateix sé que mai

No he estat fornit atleta

Ni tan sols digne amant

Només un vianant

Als je in het leven komt

Ver van waar je heen kunt gaan

Ik zal heel jaloers sterven

Van wat ik heb bedacht

Dat ik niet zal weten hoe ik moet aftreden

Niet de beste voetganger zijn

De sterkste atleet

En de meest lommerrijke minnaar

En je wilt me ​​niet troosten

Vertel het me, voor het geval dat

Alles wat je hebt gezien

En ik kan niet kijken:

De diepte van de rivieren

Dat mijn voeten niet nat worden

De geur van het lichaam waar ik niet van kan houden

De onmetelijkheid van een lucht

waarin ik nog nooit heb gevlogen

De vonken van een vuur

Dat ze me niet zullen verbranden

De boten die op zee

Ik zal niet kunnen marineren

Geef me geen troost

Ik zal niet weten hoe ik mezelf moet troosten

En omdat ik jou ken

Je gaat verder dan ik

Ik ben jaloers en blij

Heel jaloers en blij

Hoeveel geluk heb jij

Hoeveel geluk heb jij

Ik weet echter dat nooit

Ik ben geen goede atleet geweest

Niet eens een waardige minnaar

Slechts één voetganger