El jorn dels miserables - Lluís Llach

Que poques paraules tinc,

i les que us dic són tan gastades.

Caldrà buscar nous camins

on no calguin les paraules.

Que poca força que tinc;

tants de cops l’he malmenada.

La vull tota per demà,

quan la gesta portí l’alba.

Quanta ràbia que tinc,

potser cal ser gos des d’ara;

quanta ràbia que tinc

i no vull pas oblidar-la.

Que poca esperança tinc,

i potser caldrà deixar-la,

que no sigui que esperar

ens allunyi més dels actes.

Quanta misèria que tinc

sota els peus damunt l’espatlla,

i la vull guardar amb mi fins al jorn dels miserables.

ik heb weinig woorden,

en degene die ik je vertel zijn zo versleten.

We zullen nieuwe wegen moeten zoeken

waar woorden niet nodig zijn.

Hoe weinig kracht heb ik;

Ik heb haar zo vaak geslagen.

Ik wil alles voor morgen,

toen de prestatie aanbrak.

Wat ben ik boos,

misschien zou je nu een hond moeten zijn;

hoe boos ben ik

en ik wil het niet vergeten.

Wat weinig hoop heb ik,

en misschien moet je het laten,

anders dan wachten

ons verder weg te leiden van de daden.

Hoeveel ellende heb ik

onder de voeten op de schouder,

en ik wil het bij me houden tot de dag van de ellendigen.