Despertar - Lluís Llach

Obrir els finestrons i esperar un nou dia

I trobar altre cop entelats els vidres

Com aquests meus ulls, que sovint obliden

Que encara hi ha llum per a adreçar la vida

I el pas del temps, hores repetides

Va llaurant la pell cada cop menys lliure

Sense guanyar res, perdre un tros de vida

I anar cap al llit fent veure que es somnia

He d’esborrar les nits de ràbia i de feblesa

He d’esborrar el pensar que sempre ens toca perdre

Mirar molt més enllà d’aquesta boira espessa

He d’aprendre a lluitar sense tenir cap eina

I aquesta cadira coixa i atrotinada

Els vells finestrons i la llarga escala

Són la gran mentida, perdre l’esperança

Per això m’aixeco ara que puc encara

He d’esborrar les nits de ràbia i de feblesa

He d’esborrar el pensar que sempre ens toca perdre

Mirar molt més enllà d’aquesta boira espessa

He d’aprendre a lluitar sense tenir cap eina

Open de ramen en wacht op een nieuwe dag

En vind het glas weer troebel

Zoals die ogen van mij, die ik vaak vergeet

Dat er nog licht is om het leven te leiden

En het verstrijken van de tijd, herhaalde uren

Hij ploegt zijn huid steeds minder vrijelijk

Zonder iets te winnen, verlies je een stukje van het leven

En ga naar bed alsof je droomt

Ik moet de nachten van woede en zwakte wissen

Ik moet af van de gedachte dat we altijd moeten verliezen

Kijk veel verder dan deze dikke mist

Ik moet leren vechten zonder gereedschap

En die lamme, gehurkte stoel

De oude ramen en de lange trap

Het is een grote leugen, een verlies van hoop

Daarom sta ik op nu het nog kan

Ik moet de nachten van woede en zwakte wissen

Ik moet af van de gedachte dat we altijd moeten verliezen

Kijk veel verder dan deze dikke mist

Ik moet leren vechten zonder gereedschap