Un murmure dans le vent - La Smala

Le ciel s’obscurcit pourtant Shenron n’existe pas

Il y a comme une lueur dans l’noir depuis qu’on prépare ce disque de rap

La nuit n’est pas finie et mon groupe demeure invisible

Et même si le vent tourne, nos chuchotements leur paraissent bien risible

Rien qu'ça m’dégoutte de fuir mais l’sablier se vide

Donc il s’agit d’faire vite entre les grains d’sable et les gouttes de pluies

Il nous font poireauter un peu comme l'âne et sa carotte

Et sa parodie ma parole, j’aime pas à quoi ça s’apparente

La météo c’est gris, des décennies qu’on réfléchit

Car j’ai fléchi donc j’ai fais signe, on m’a dit «Riz tu fais chier»

Ce serais t’mentir de dire que j'écris couramment mais j’reste courageux

Écoute rageux, c’est qu’un soupir dans l’ouragan

C’est juste un murmure dans le vent

Un peu comme une fissure dans le temps

Nostalgique quand on fixe le large

La brise souffle sur le cycle de l'âme

Hey couz' attends, j'étouffe la-dedans

J’prend un bol d’air solo face à l’ouragan

Hey les frères pe-ta l’million

Dès qu'ça rappe mec, ça lâche des rafales

Et chaque phases, c’est l’effet papillon

J’me renferme sur moi même, j’perds l'équilibre

Frère, c’est fini le temps des pures soirées

J’fais ma potion, j’reste seul

J’teste mes limites, les traits livides, j’perds la notion des heures

Ma ville s'éveille et j’rêve d'être riche par mes valeurs

La vie c’est éphémère, j'écris à l’effaceur

On rappera c’tas d’bon sens sur le cadavre de ta conscience

Trop plein d’vies s’entassent en fait

Dégoutté, écoute-les ces couplets

Mais tout c’perd comme un cri dans la tempête

Ouais le vent souffle et ses murmures au ras de mes oreilles

Ça parle en douce sur vos murs tel des commères

Ça m’fait rire

Devant les frères, j’vois qu'ça chuchote

Ça fait plaisir en concert, j’vois qu'ça supporte

Et ouais j’suffoque

J’deviens lugubre, j’me déconnecte

J’ai des structures qu’seul un maître connait

Écoute plus fort

Voila les putains d’murmures d’un mec trop def'

Les rumeurs me font sourire mais on fait avec

Tu t’essouffles à faire courir des mythes qu’on arrête

C’que tu dis est faux mais j’m’en fous quand j’y pense

Ce n’est qu’un avant goût avant l’bruit dans l’silence

Ça y est j’ai passé l’quart de siècle

J’ai entassé les mots, les lignes, les phases

Les 16, les pages, les cahiers noir de texte

J’ai fait couler mes peines, laissant ma plume suffoquer

J’aime écouter chanter la pluie, la brume chuchoter

J’pourrais t’expliquer mais la leçon serait trop longue

Nombreux sont les pigeons, si rare sont les colombes

Mais, Bruxellois j’ai vu l’espoir dans un bouton d’iris

Excusez-moi, j’suis incompris comme un violon qui pisse

Murmure dans le vent, mots d’esprits habillé d’modestie

Colérique, mais nos récits rime avec poésie

Bordélique, envoie l’orgueil à la merde

Et tej mes dernières cartes dans un recueil à la mer

C’est juste un murmure dans le vent

Ouais, le vent souffle

Comme une fissure dans le temps

Si rare sont les colombes

Nostalgique quand on fixe le large

Un bruit n’existe que si tu l’entends, une loi que si tu l’enfreins

La brise souffle sur le cycle de l'âme

Et chaque phases, c’est l’effet papillon

De lucht wordt donker en toch bestaat Shenron niet

Er is een licht in het donker sinds we deze rapplaat hebben gemaakt

De nacht is nog niet voorbij en mijn groep blijft onzichtbaar

En zelfs als het tij keert, vinden ze ons gefluister lachwekkend

Ik vind het gewoon walgelijk om te vluchten, maar de zandloper is leeg

Het is dus een kwestie van snel zijn tussen de zandkorrels en de regendruppels

Ze laten ons een beetje rondhangen als de ezel en zijn wortel

En het is een parodie op mijn woord, ik vind het niet leuk hoe het eruit ziet

Het weer is grijs, decennia waar we aan denken

Want ik bukte, dus ik zwaaide, ik kreeg te horen "Rijst, je wordt pissig"

Het zou tegen je liegen om te zeggen dat ik vloeiend schrijf, maar ik blijf moedig

Luister boos, het is maar een zucht in de orkaan

Het is maar een fluistering in de wind

Een beetje als een scheur in de tijd

Nostalgisch als je naar de zee staart

De bries waait op de cyclus van de ziel

Hey couz' wacht, ik stik van binnen

Ik adem alleen adem in het aangezicht van de orkaan

Hey broers pe-ta de miljoen

Zodra het de mens rapt, laat het windstoten los

En elke fase is het vlindereffect

Ik trek me terug in mezelf, ik verlies mijn evenwicht

Broeder, de tijd van pure avonden is voorbij

Ik maak mijn drankje, ik blijf alleen

Ik test mijn grenzen, de functies razend, ik verlies het concept van de uren

Mijn stad wordt wakker en ik droom ervan rijk te zijn door mijn waarden

Het leven is vluchtig, ik schrijf met een gum

We zullen die hoop gezond verstand op het lijk van je geweten kloppen

Eigenlijk stapelen er teveel levens zich op

Vol walging, luister naar deze verzen

Maar alles is verloren als een kreet in de storm

Ja, de wind waait en het fluistert in mijn oren

Het spreekt stil op je muren als roddels

Het maakt me aan het lachen

In het bijzijn van de broers zie ik dat het fluistert

Het is leuk in concert, ik zie dat het ondersteunt

En ja ik ben aan het stikken

Ik word somber, ik verbreek de verbinding

Ik heb structuren die alleen een meester kent

luister harder

Hier zijn het verdomde gefluister van een man die te defensief is

Geruchten maken me aan het lachen, maar we gaan ermee om

Je bent buiten adem en verspreidt mythen dat we stoppen

Wat je zegt is verkeerd, maar het kan me niet schelen als ik erover nadenk

Het is slechts een voorproefje voor het geluid in de stilte

Dat is het, ik heb een kwart eeuw doorgebracht

Ik stapelde de woorden, de lijnen, de fasen op

De 16, de pagina's, de zwarte notitieboekjes met tekst

Ik liet mijn verdriet zinken, laat mijn pen stikken

Ik luister graag naar de regen die zingt, de mist die fluistert

Ik zou het je kunnen uitleggen, maar de les zou te lang zijn

Velen zijn de duiven, zo weinig zijn de duiven

Maar vanuit Brussel zag ik hoop in een irisknop

Pardon, ik word verkeerd begrepen als een pissende viool

Fluister in de wind, kwinkslagen gekleed in bescheidenheid

Boos, maar onze verhalen rijmen op poëzie

Rommelig, stuur trots naar de stront

En leg mijn laatste kaarten in een verzameling aan zee

Het is maar een fluistering in de wind

Ja de wind waait

Als een scheur in de tijd

Zo zeldzaam zijn de duiven

Nostalgisch als je naar de zee staart

Een geluid bestaat alleen als je het hoort, een wet alleen als je het overtreedt

De bries waait op de cyclus van de ziel

En elke fase is het vlindereffect