Les Coulisses De L'angoisse - La Rumeur

Tu veux savoir vraiment à quoi je ressemble?

Au commun des banlieusards

Je connais ces murs par cœur, man, qui ont broyé notre enfance

Un peu de fierté, tout de même, sur des figures de salauds

Chasse le naturel et il revient au galop

Trop de galères, cousin, pour rien de glorieux

Si ce n’est la une des sous-sol, des quelques fanzines sérieux

Des quelques tribunes au vitriol

Ne me demande pas de choisir entre la poudre et le plomb

Je suis ce feu qui se déclare dans un champ de coton

A ma fenêtre, le givre d’un jour d’hiver trop gris

A ouvert un de mes livres au chapitre des incendies

Comme à l’accoutumée, comme un besoin trop mal sevré

J’y recherche des balles, quelques flèches létales

Et un peu de baume au cœur pour la cuirasse d’un franc-tireur

Un arsenal artisanal qui choisit ses mots comme on commet un homicide

Et parfume ses phrases de quelques gouttes d’acide

Notre époque, encore, est celle des arbres morts

A quelques pas à peine des plus belles fontaines

Et si tu n’es pas né où il fallait, il va falloir

Comme dirait le vieillard, apprendre à voir clair dans le noir

Des coulisses aux planches

Des jours sombres aux nuits de revanche

Quelques rumeurs larvées comme des braises qui menacent de s’enflammer après

l’extinction d’un incendie

Quand j’arpente ces couloirs, que l’angoisse me prend à la gorge

Des millions de bactéries aux lèvres, faut que ça sorte !

A la porte des coulisses de cette pièce bondée

Les joyeux drilles gesticulent avec le sourire carnassier

Alors que leurs conspirations s'ébruitent par des trous de serrures

A la lueur d’une chandelle de sang striée de noir

Leurs sombres réunions se dévoilent une forfaiture

On y trouve des lames fines et tout un tas d’accessoires

Sur un son qui te surine, pendant que tes potes t’urinent dessus

Quand t’es accroc, quand l’insuline te suffit plus

Pendant que tu vérifies si t’as piqué la bonne veine

Mon son s’affirme avec la haine dans ses gênes

Et ça monte doucement d’un cran, avant que tu partes les pieds devant

Attend que les petits deviennent grands

Et tout ce boucan, quand les chacals sont de sortie

Arrête ton char si t’as le choix après les ronces et les orties

Depuis qu’ils ont sauté les planques

Combien de camés en manque prêts à te caner?

Quand les ventes d’armes augmentent et qu’ils veulent que nos cadavres

pourrissent

Y’a nos affaires qui tournent en coulisses

Des coulisses aux planches

Des jours sombres aux nuits de revanche

Quelques rumeurs larvées comme des braises qui menacent de s’enflammer après

l’extinction d’un incendie

La Rumeur Peut-être bien qu’c’est fait exprès

La Rumeur Peut-être bien qu’c’est fait exprès

Wil je echt weten hoe ik eruitzie?

Voor gewone forensen

Ik ken deze muren uit mijn hoofd, man, die onze kindertijd hebben verpletterd

Toch een beetje trots op figuren van bastaarden

Jaag het natuurlijke weg en het komt terug in galop

Te veel gedoe, neef, voor niets glorieus

Als het niet een van de kelders is, een paar serieuze fanzines

Van de weinige stands tot vitriool

Vraag me niet om te kiezen tussen buskruit en lood

Ik ben dat vuur dat uitbreekt in een katoenveld

Voor mijn raam, de vorst van een te grijze winterdag

Opende een van mijn boeken over het hoofdstuk over branden

Zoals gewoonlijk, als een slecht gespeende behoefte

Ik ben op zoek naar kogels, enkele dodelijke pijlen

En een beetje balsem voor het hart voor het kuras van een sluipschutter

Een ambachtelijk arsenaal dat zijn woorden kiest als iemand een moord pleegt

En parfumeert zijn zinnen met een paar druppels zuur

Ons tijdperk is opnieuw dat van dode bomen

Op slechts een steenworp afstand van de mooiste fonteinen

En als je niet goed geboren bent, zul je moeten

Zoals de oude man zou zeggen, leer duidelijk te zien in het donker

Van de backstage naar de planken

Van donkere dagen tot nachten van wraak

Een paar latente geruchten zoals sintels die daarna dreigen te ontbranden

een brand blussen

Als ik door deze gangen loop, grijpt de angst me bij de keel

Miljoenen bacteriën op de lippen, moet eruit!

Bij de backstage deur van deze overvolle zaal

De vrolijke kerels gebaren met een vleesetende glimlach

Terwijl hun samenzweringen door sleutelgaten lekken

Bij het licht van een zwart gestreepte bloedkaars

Hun duistere ontmoetingen onthullen een verbeurdverklaring

Er zijn fijne mesjes en een hele reeks accessoires

Op een geluid waar je kwaad van wordt, terwijl je vrienden op je pissen

Als je verslaafd bent, als insuline niet genoeg is

Terwijl je kijkt of je geluk hebt gehad

Mijn geluid doet zich gelden met haat in de genen

En het schopt het langzaam een ​​tandje hoger, voordat je gaat voeten eerst

Wacht tot de kleintjes groot zijn

En al dat lawaai, als de jakhalzen eruit zijn?

Stop je strijdwagen als je de keuze hebt na de braamstruiken en de brandnetels

Sinds ze uit de schuilplaatsen zijn gesprongen

Hoeveel junkies staan ​​klaar om je te neuken?

Als de wapenverkoop omhoog gaat en ze onze lijken willen...

rot

Daar gaan onze zaken achter de schermen

Van de backstage naar de planken

Van donkere dagen tot nachten van wraak

Een paar latente geruchten zoals sintels die daarna dreigen te ontbranden

een brand blussen

Het gerucht Misschien is het met opzet gedaan

Het gerucht Misschien is het met opzet gedaan