The Last Lost Continent - La Dispute

I felt your sickness brush against my arm as I walked by you —

Heard your voice but couldn’t tell that it was you.

And, slowly, watched your sickness slip away into a place

That I’d once feared but I was not afraid this time

So I gave chase and found it, finally, slowly feeding from your head,

And from my friends, and from my family, so I grabbed it by the neck.

«For every lover you have ruined…"I dug my nails into it’s flesh.

«…and every life that you have taken…»

Slammed it’s head against the brick.

It’s blood poured out onto the pavement,

I stirred it in with dirt and spit,

«I will take a part of you.»

I made mortar from the mix.

Tore every organ from it’s body,

Broke it’s bone and fashioned bricks,

I laid the mortar in between,

I made a throne for hope to sit.

«Too long you’ve torn us into pieces,

Firmly held onto our wrists.

Today I bury you in me.»

I swallowed every inch of it.

I’ll hold you, as you have held me —

You’ve held me in your heart, we’ll be set free from fear.

We’ve felt our failures.

We’ve watched our passions leave, but we’re still breathing on.

I’ll hold you, as you have held me,

You’ve held me in your heart.

(And I will hold you in my heart)

But I still see him dead in the parking lot at the gas station just down the

street.

And I still hear my friend say,

«You know, you wouldn’t believe the things I saw when I was stationed overseas.»

But he somehow keeps smiling in spite all of that,

While I keep finding ways to push the good out for the bad

Oh, how selfish of myself to always say that it was more than I could take,

Like it was pain I could not shake,

Like it could break me with it’s fingers, throw my body in the lake,

And I would slowly sink away

But the Truth is it was sorrow that I made and would not face.

See, I keep falling for the future after tripping on the past.

And I am always tearing sutures out to make the anguish last like it defines me.

Or reminds me I’ve found comfort in my suffering

And uncertainty in happiness and death,

Because what’s next is such a mystery to me.

I am terrified of all the things I feel but cannot see.

Friends and family, put your hand into my hand and lay your head into my chest.

You are all that I have left here

We are all that we have left.

We are the lovers, We are the last of our kind.

Link your arms and keep your chin up And I swear that we’ll be fine.

We are the lovers, We are the last of our kind.

Though we’re not sure who we are, though we’re not sure where we’re from,

Though we’re not sure when we’ll leave, though we’re not sure where we’ll go,

We keep our heads up We keep our hearts up We keep our hopes up Keep your head up.

we’re fine.

Just keep your head up.

I swear we’ll be alright.

Keep your head up.

Oh, my friends, keep your head up.

and I swear we’ll never

die.

I swear we’ll get home safe and sound, we’ll live on underground

I will give your heart a place to rest when everything you had has turned and

left.

I’ll weave your names into my ribcage;

lock your hearts inside my chest.

Regain the passion I once carried;

do away with all the rest.

I tore the sickness from your bodies;

smashed it’s head against the bricks.

I made a castle from it’s bones that you may always dwell in it.

So sing for every buried moment that you’d thought would never end.

And sing your fears about the future;

and a dirge for faded friends.

For all the love that you had held to, why it somehow failed to keep.

And sing each minute you’ve been frightened;

every hour that you’ve lost sleep

And sing for all your friends and family;

sing for those who didn’t survive.

But sing not for their final outcome;

sing a song of how they tried.

We live amidst a violent storm;

leaves us unsatisfied at best,

So fill your heart with what’s important, and be done with all the rest.

We are what’s left of what we once were

We are falling far behind.

There’s so much stacking up against us and we’re running out of time.

We are but hopeful children, and we’re the last of our kind.

But if we let our hearts move outward, I know we will never-

We are but friends and family, we are the last of our kind.

So hold my hand, I’ll lift your head up, and I promise we’ll be fine.

We are but hopeful lovers, and we are running out of time.

There’s so much stacking up against us, and we’re falling far behind.

We are but hopeful lovers, we are the last of our kind,

But if we let our hearts move outward, I know we will never-

We are but lovers, we are the last of our kind.

And if we let our hearts move outward, I know we will never-

We are but lovers, we are the last of our kind.

And if we let our hearts move outward, we will never die.

Ik voelde je ziekte tegen mijn arm strijken terwijl ik langs je liep —

Hoorde je stem, maar kon niet zeggen dat jij het was.

En langzaam zag ik je ziekte wegglijden naar een plaats

Waar ik ooit bang voor was, maar deze keer niet bang was

Dus ik zette de achtervolging in en vond het, eindelijk, langzaam voedend vanuit je hoofd,

En van mijn vrienden en van mijn familie, dus greep ik het bij de nek.

«Voor elke minnaar die je hebt geruïneerd ... "Ik heb mijn nagels in het vlees gegraven.

«...en elk leven dat je hebt genomen...»

Hij sloeg met zijn hoofd tegen de steen.

Het is bloed uitgegoten op de stoep,

Ik roerde het in met vuil en spuug,

"Ik zal een deel van je overnemen."

Ik heb mortel gemaakt van het mengsel.

scheurde elk orgaan uit zijn lichaam,

Brak het is bot en ouderwetse bakstenen,

Ik legde de mortel ertussen,

Ik heb een troon gemaakt voor de hoop om te zitten.

"Je hebt ons te lang in stukken gescheurd,

Stevig vastgehouden aan onze polsen.

Vandaag begraaf ik je in mij.»

Ik slikte elke centimeter ervan door.

Ik zal je vasthouden, zoals je mij hebt vastgehouden -

Je hebt me in je hart gesloten, we zullen bevrijd worden van angst.

We hebben onze mislukkingen gevoeld.

We hebben onze passies zien verdwijnen, maar we ademen nog steeds door.

Ik zal je vasthouden, zoals je mij hebt vastgehouden,

Je hebt me in je hart gesloten.

(En ik zal je in mijn hart sluiten)

Maar ik zie hem nog steeds dood op de parkeerplaats bij het tankstation verderop in de

straat.

En ik hoor mijn vriend nog steeds zeggen:

"Weet je, je zou de dingen niet geloven die ik zag toen ik in het buitenland was gestationeerd."

Maar op de een of andere manier blijft hij ondanks dat alles glimlachen,

Terwijl ik manieren blijf vinden om het goede uit het slechte te halen

Oh, wat egoïstisch van mezelf om altijd te zeggen dat het meer was dan ik aankon,

Alsof het pijn was die ik niet kon afschudden,

Alsof het me met zijn vingers kan breken, mijn lichaam in het meer kan gooien,

En ik zou langzaam wegzinken

Maar de waarheid is dat het verdriet was dat ik maakte en niet onder ogen wilde zien.

Kijk, ik val steeds voor de toekomst nadat ik over het verleden heb gestruikeld.

En ik scheur altijd hechtingen eruit om de pijn te laten duren zoals het mij definieert.

Of herinnert me eraan dat ik troost heb gevonden in mijn lijden

En onzekerheid in geluk en dood,

Want wat nu komt, is zo'n mysterie voor mij.

Ik ben doodsbang voor alle dingen die ik voel maar niet kan zien.

Vrienden en familie, leg je hand in mijn hand en leg je hoofd in mijn borst.

Jij bent alles wat ik hier nog heb

We zijn alles wat we nog hebben.

Wij zijn de geliefden, wij zijn de laatste van onze soort.

Verbind je armen en houd je kin omhoog En ik zweer dat het goed komt.

Wij zijn de geliefden, wij zijn de laatste van onze soort.

Hoewel we niet zeker weten wie we zijn, hoewel we niet zeker weten waar we vandaan komen,

Hoewel we niet zeker weten wanneer we zullen vertrekken, hoewel we niet zeker weten waar we heen zullen gaan,

We houden ons hoofd hoog We houden ons hart hoog We houden onze hoop hoog Houd je hoofd omhoog.

het gaat goed met ons.

Houd je hoofd omhoog.

Ik zweer dat het goed komt.

Hou je hoofd omhoog.

Oh, mijn vrienden, hou je hoofd omhoog.

en ik zweer dat we dat nooit zullen doen

dood gaan.

Ik zweer dat we veilig en wel thuiskomen, we zullen ondergronds leven

Ik zal je hart een plek geven om te rusten als alles wat je had is veranderd en

links.

Ik zal je namen in mijn ribbenkast weven;

sluit je hart in mijn borst.

Herwin de passie die ik ooit droeg;

doe de rest weg.

Ik scheurde de ziekte uit je lichamen;

sloeg zijn hoofd tegen de stenen.

Ik heb een kasteel gemaakt van zijn botten, zodat je er altijd in kunt wonen.

Dus zing voor elk begraven moment waarvan je dacht dat het nooit zou eindigen.

En zing je angsten over de toekomst;

en een klaagzang voor vervaagde vrienden.

Voor alle liefde waaraan je had gehouden, waarom het op de een of andere manier niet kon worden gehouden.

En zing elke minuut dat je bang bent geweest;

elk uur dat je hebt geslapen

En zing voor al je vrienden en familie;

zingen voor degenen die het niet hebben overleefd.

Maar zing niet voor hun uiteindelijke resultaat;

zing een lied over hoe ze het probeerden.

We leven te midden van een hevige storm;

laat ons op zijn best ontevreden achter,

Dus vul je hart met wat belangrijk is en klaar met de rest.

We zijn wat er over is van wat we ooit waren

We lopen ver achter.

Er stapelt zich zoveel op ons en we hebben bijna geen tijd meer.

We zijn maar hoopvolle kinderen, en we zijn de laatste in onze soort.

Maar als we ons hart naar buiten laten gaan, weet ik dat we nooit...

We zijn maar vrienden en familie, we zijn de laatste van onze soort.

Dus houd mijn hand vast, ik hef je hoofd op en ik beloof dat het goed komt.

We zijn slechts hoopvolle minnaars, en we hebben bijna geen tijd meer.

Er stapelt zich zoveel op tegen ons en we lopen ver achter.

We zijn maar hoopvolle minnaars, we zijn de laatste van onze soort,

Maar als we ons hart naar buiten laten gaan, weet ik dat we nooit...

We zijn maar geliefden, we zijn de laatste van onze soort.

En als we ons hart naar buiten laten gaan, weet ik dat we nooit...

We zijn maar geliefden, we zijn de laatste van onze soort.

En als we ons hart naar buiten laten gaan, zullen we nooit sterven.