The Castle Builders - La Dispute

Now speak of anger

Forget all the fears you’ve kept about

Love and sex and death and faith

Erased, or swinging sweet from around her neck

And between her breasts

Let every lonely body finally break its fear of flesh and say

«How strange it must’ve been

Back when we shook at the sight of sweat.»

Let our worries wander out like water streaming from a spring

And sing of all the things our heads have failed to ruin

There’s so much they have failed to ruin yet

Bright as lightning, loud as thunder

We’ll move all the hurt aside to let love sustain our passions

And move up and onward

We are not our losses, we are only the extent to which we love

So build a home for your family, and build a castle for your friends

Now set their beds with sheets and blankets

Keep them safe until the end

I’ve felt the damage and burn from the fallout

My love failed but theirs prevailed

My friends, I’m only flesh and bone

But I won’t let you die alone

So leave our hearts at the foot of the mountain

Let our burdens be locked in the stone

If you will help me roll it upward

I won’t let you die alone

I see a beauty springing upward from the earth

And from out our hearts

For all the bad that seems to plague us

I swear to you there’s good

No, oh, I won’t let you die alone

My love, I will not let you die alone

They say that death is not a problem, it’s a promise

I can only say for sure that when it makes your bed

I’ll kiss your head «Goodnight.»

So speak of all the love we lost, and what it cost us

Left us beg our breath to stop but we kept on and

We were strong

And we-

And we…

Stayed bright as lightning

We sang loud as thunder

We moved ever forward

We are not our failures

We are love

Spreek nu van woede

Vergeet alle angsten waarover je hebt gezwegen

Liefde en seks en dood en geloof

Gewist, of zoet slingerend om haar nek

En tussen haar borsten

Laat elk eenzaam lichaam eindelijk zijn angst voor vlees breken en zeggen:

«Hoe vreemd moet het zijn geweest

Toen we beefden bij het zien van zweet.»

Laat onze zorgen dwalen als water dat uit een bron stroomt

En zingen van alle dingen die onze hoofden niet hebben verpest

Er is zoveel dat ze nog niet hebben verpest

Helder als de bliksem, luid als de donder

We zullen alle pijn opzij zetten om liefde onze passies te laten ondersteunen

En ga omhoog en verder

We zijn niet onze verliezen, we zijn alleen de mate waarvan we houden

Dus bouw een huis voor je gezin en bouw een kasteel voor je vrienden

Zet nu hun bedden met lakens en dekens

Bewaar ze tot het einde

Ik heb de schade gevoeld en verbrand door de neerslag

Mijn liefde heeft gefaald, maar die van hen heeft gezegevierd

Mijn vrienden, ik ben alleen van vlees en been

Maar ik laat je niet alleen sterven

Dus laat ons hart aan de voet van de berg

Laat onze lasten worden opgesloten in de steen

Als je me wilt helpen het omhoog te rollen

Ik laat je niet alleen sterven

Ik zie een schoonheid oprijzen uit de aarde

En vanuit ons hart

Voor al het slechte dat ons lijkt te plagen

Ik zweer je dat het goed is

Nee, oh, ik laat je niet alleen sterven

Mijn liefde, ik laat je niet alleen sterven

Ze zeggen dat de dood geen probleem is, maar een belofte

Ik kan alleen maar met zekerheid zeggen dat wanneer het je bed opmaakt

Ik kus je hoofd "Welterusten."

Dus spreek van alle liefde die we verloren, en wat het ons heeft gekost

Liet ons smeken om te stoppen, maar we gingen door en

We waren sterk

En wij-

En wij…

Bleef zo ​​helder als de bliksem

We zongen luid als de donder

We zijn ooit vooruit gegaan

We zijn niet onze fouten

Wij zijn liefde