Damaged Goods - La Dispute

She forced a smile, said,

«Boy, come kiss my mouth

You know that hope you’re holding to?

It looks an awful lot like fear.

Now, you’re so quick to fall on failure, and so quick to raise your voice, like,

'If I can’t find a mistake to blame, we didn’t have a choice.'

Oh, but you had option.

I was your chance to feel complete,

But when I leaned in close to you, you

Kissed your fear instead of me.

You had my hand in your hand,

You had my lip in your teeth,

You had my heart on your sleeve,

You had a chance to breathe.

But, boy, you wouldn’t let your fear recede so I moved on.

And it’s too late to change your mind now,

You got scared, boy, and I got gone.

Now you failed, and there’s no way to turn back time.

You had your chance, boy, I tried."

«You tried?"I looked her in the eye and smiled,

«My girl, you must understand that fear is not some product that I made.

It crept unwelcome in my head the day they had her torn away.

It changed me.

Now at the end of everyday I lie awake at night and wait

To feel the wires of my brain get cut and quietly rearranged, and

Hear my beaten heart exclaim, 'Still, I refuse to let her go.'"

So we escape to our mistakes for they wait patiently for us.

Oh, how they always wait for me.

If my fear has kept me here only my fear can set me free.

And I’m sorry, dear, but don’t you dare say another word.

How could I risk holding your heart in me while still in love with her?

You were wrong."

Ze dwong een glimlach, zei:

«Jongen, kom kus mijn mond

Ken je die hoop waar je aan vasthoudt?

Het lijkt heel erg op angst.

Nu, je bent zo snel om te vallen bij een mislukking, en zo snel om je stem te verheffen, zoals,

'Als ik geen fout kan vinden om de schuld te geven, hadden we geen keus.'

Oh, maar je had een optie.

Ik was jouw kans om je compleet te voelen,

Maar toen ik dicht bij je leunde, jij

Kuste je angst in plaats van mij.

Je had mijn hand in jouw hand,

Je had mijn lip tussen je tanden,

Je had mijn hart op je mouw,

Je had de kans om te ademen.

Maar jongen, je zou je angst niet laten verdwijnen, dus ging ik verder.

En het is nu te laat om van gedachten te veranderen,

Je werd bang, jongen, en ik ben weggegaan.

Nu heb je gefaald, en er is geen manier om de tijd terug te draaien.

Je hebt je kans gehad, jongen, ik heb het geprobeerd."

"Heb je het geprobeerd?" Ik keek haar in de ogen en glimlachte,

«Mijn meisje, je moet begrijpen dat angst niet een product is dat ik heb gemaakt.

Het kroop onwelkom in mijn hoofd op de dag dat ze haar hadden weggerukt.

Het heeft me veranderd.

Nu aan het einde van elke dag lig ik 's nachts wakker en wacht af

Om te voelen dat de draden van mijn hersenen worden doorgesneden en rustig worden herschikt, en

Hoor mijn geslagen hart uitroepen: 'Toch weiger ik haar te laten gaan.'"

Dus we ontsnappen naar onze fouten, want ze wachten geduldig op ons.

Oh, wat wachten ze altijd op me.

Als mijn angst me hier heeft gehouden, kan alleen mijn angst me bevrijden.

En het spijt me, lieverd, maar waag het niet nog een woord te zeggen.

Hoe kon ik het risico lopen om je hart in mij te houden terwijl ik nog steeds verliefd op haar ben?

Je was fout."