Andria - La Dispute

You still cross my mind from time to time

And I mostly smile

Still so set on finding out where we went wrong and why

So I retrace our every step with an unsure pen

Trying to figure out what my head thinks

But my head just ain’t what it used to be

Then again, what’s the point anyway?

I remember you ascending all the stairs up to the balcony

To see if you could see me hidden quietly away

I remember the skin of your fingers

The spot three quarters up I’d always touch when I was out of things to say

You held my hand, but you were too afraid to speak

You were too afraid to speak and I could never understand

I remember when you leaned in quick to kiss me

And I swear not a single force on earth could stop the trembling of my hand

I remember how you smiled through the smoke

In a crowded little coffeehouse and laughed at all my jokes

And I remember the way that you dressed

While we wasted all the best of us in alcohol and sweat

And I remember when I knew that you’d be leaving

How I barely kept up breathing and I bet if I could to do it all again

I’d feel the same pain

I remember panicked circles in the terminal in tears

How I wept to god in fits, I’ve hated airports ever since

It must be true what people say

That only time can heal the pain

And every single day I feel it fade away, but

I still remember how the distance tricked us

And lead us helpless by the wrist into a pit to be devoured

I still remember how we held so strong to this

Though we had never really settled on a way out

I still remember the silence

And how we’d always find a way to turn and run to our mistakes

I still remember how it all came back together

Just to fall apart again

My dear

I hear your voice in mine

I’ve been alone here

I’ve been alone here

I’ve been afraid, my dear

I’ve been afraid, my dear

I’ve been at home here

I’ve been at home here

You’ve been away for years

You’ve been away for years

I’ve been alone

I’ve been alone

I’ve been alone

I’ve been alone

I breathed your name into the air, I etched your name into me

I felt my anger swelling, I swam into its sea

I held your name inside my heart but it got buried in my fear

It tore the wiring of my brain, I did my best to keep it clear

So dear, no matter how we part I hold you sweetly in my head

And if I do not miss a part of you, a part of me is dead

If I can’t love you as a lover, I will love you as a friend

And I will lay a bed before you, keep you safe until the end

Je komt nog steeds af en toe in mijn gedachten

En ik glimlach vooral

Nog steeds zo vastbesloten om erachter te komen waar we de fout in gingen en waarom

Dus ik volg elke stap met een onzekere pen

Proberen te achterhalen wat mijn hoofd denkt

Maar mijn hoofd is niet meer wat het was

Maar nogmaals, wat heeft het voor zin?

Ik herinner me dat je alle trappen opliep naar het balkon

Om te zien of je me stilletjes verborgen zou kunnen zien

Ik herinner me de huid van je vingers

De plek driekwart hoger die ik altijd aanraakte als ik geen dingen meer te zeggen had

Je hield mijn hand vast, maar je was te bang om te praten

Je was te bang om te spreken en ik kon het nooit begrijpen

Ik herinner me dat je snel naar voren leunde om me te kussen

En ik zweer dat geen enkele kracht op aarde het trillen van mijn hand kan stoppen

Ik herinner me hoe je door de rook lachte

In een druk klein koffiehuis en lachte om al mijn grappen

En ik herinner me de manier waarop je je kleedde

Terwijl we al het beste van ons verspilden aan alcohol en zweet

En ik herinner me dat ik wist dat je zou vertrekken

Hoe ik nauwelijks ademhaalde en ik wed dat als ik het allemaal opnieuw zou kunnen doen

Ik zou dezelfde pijn voelen

Ik herinner me paniekerige kringen in de terminal in tranen

Hoe ik huilde tot god in buien, sindsdien heb ik een hekel aan luchthavens

Het moet waar zijn wat mensen zeggen

Dat alleen de tijd de pijn kan helen

En elke dag voel ik het vervagen, maar

Ik herinner me nog hoe de afstand ons bedroog

En leid ons hulpeloos bij de pols in een put om te worden verslonden

Ik herinner me nog hoe we ons hier zo sterk aan hielden

Hoewel we nooit echt een uitweg hadden gevonden

Ik herinner me nog de stilte

En hoe we altijd een manier zouden vinden om ons om te draaien en naar onze fouten te rennen

Ik herinner me nog hoe het allemaal weer bij elkaar kwam

Gewoon om weer uit elkaar te vallen

Mijn liefste

Ik hoor jouw stem in de mijne

Ik ben hier alleen geweest

Ik ben hier alleen geweest

Ik ben bang geweest, lieverd

Ik ben bang geweest, lieverd

Ik ben hier thuis geweest

Ik ben hier thuis geweest

Je bent al jaren weg

Je bent al jaren weg

Ik ben alleen geweest

Ik ben alleen geweest

Ik ben alleen geweest

Ik ben alleen geweest

Ik heb je naam in de lucht ingeademd, ik heb je naam in me geëtst

Ik voelde mijn woede opzwellen, ik zwom in de zee

Ik hield je naam in mijn hart, maar het werd begraven in mijn angst

Het scheurde de bedrading van mijn hersenen, ik deed mijn best om het duidelijk te houden

Dus lieverd, het maakt niet uit hoe we uit elkaar gaan, ik houd je lief in mijn hoofd

En als ik geen deel van jou mis, is een deel van mij dood

Als ik niet van je kan houden als een minnaar, zal ik van je houden als een vriend

En ik zal een bed voor je neerleggen, je veilig houden tot het einde