Said the King to the River - La Dispute

«Up, M’Lady--Pack your things, this place is not your home.

Nor was it ever, sever every tie, tonight we ride.

Tonight we ride.»

«And how we’ve trembled at the way that time’s

Assembled little fires of desire in the tundra of our skin.

So, do yourself a little favor, savor every time you waver

For that shaking in my voice was only slyly feigned chagrin.

Tonight we ride.»

«Oh, Lover, uncover.

I know it’s warm beneath your sheets

And there is ice along the streets but listen—Lover, we will recover.

But we’ve no time to waste with meddling in affairs

We’ve locked so tightly in our dreams.

We are not clean, we are not pure, we can not rest until we’re sure.

So, rob your pretty little eyes of sleep’s disguise.

I’m at your bedside with a bucket full of lies.

So, clear your ears and listen---

Up, M’Lady--Pack your things, this place is not your home.

But I know what is."

And to the glorious past:

You’ve opened my window but broken the glass.

And I beseech thee, 'shed thy beauty.'

For as a child leaves the womb and learns the cold,

You have taught us perils in the present,

And you will bring us peril in our surely-soon-to-be.

Unless…

The river’s not flooded this time.

Oh, Precious Distance,

Oh, Precious Pain,

You’ve given me a name.

And

Etched it in the stones of the river bank.

Oh, Precious Distance,

Oh, Precious Pain,

You’ve given us a name.

You’ve

Given us a name.

«Rise!"Said the King to the River,

«Never let up!

No, bring us a flood and bring it hard!»

«Freeze!"Said the Wind to the Water,

«Never give in!

No, build us a bridge!

And build it strong and angry.

Let it stills the King’s decree.

Oh, you must contemplate the current,

Boy, and command that coward cease.

The boy breathes for his love says, 'I wait.'

His love says, 'I wait.'

She’s shouting out, «I will come back.

Yes, I will come back!

I will come—I have lived my life so uncomfortably.

Darling, come for me.

Come for me.»

«Rise!"Said the Boy to his Lover,

«Darling, get up.

I’ve brought you my love, and brought it far!»

«Leave!"Said the Girl to her lover,

«I've given in. If love is a bridge, we built it wrong!»

Curb your anger.

Still your fists.

She will never come back, she’ll never come back, she’ll never come—

She will never come back, she’ll never come back, she’ll never come—

'Omhoog, M'Lady - Pak je spullen in, deze plek is niet jouw thuis.

Noch was het ooit, verbreek elke stropdas, vanavond rijden we.

Vanavond rijden we.»

«En hoe we beefden voor de manier waarop die tijd is»

Verzamelde kleine vuren van verlangen in de toendra van onze huid.

Dus, doe jezelf een klein plezier, geniet van elke keer dat je aarzelt

Want dat trillen in mijn stem was slechts sluw geveinsde ergernis.

Vanavond rijden we.»

«O, minnaar, ontdek.

Ik weet dat het warm is onder je lakens

En er is ijs langs de straten, maar luister - Geliefde, we zullen herstellen.

Maar we hebben geen tijd te verliezen met inmenging in zaken

We zitten zo stevig vast in onze dromen.

We zijn niet rein, we zijn niet puur, we kunnen niet rusten voordat we het zeker weten.

Dus, beroof je mooie kleine ogen van de vermomming van de slaap.

Ik sta aan je bed met een emmer vol leugens.

Dus, maak je oren schoon en luister ---

Omhoog, M'Lady - Pak je spullen in, deze plek is niet jouw thuis.

Maar ik weet wat het is."

En naar het glorieuze verleden:

Je hebt mijn raam geopend, maar het glas gebroken.

En ik smeek u, 'vergiet uw schoonheid'.

Want zoals een kind de baarmoeder verlaat en de kou leert,

Je hebt ons gevaren in het heden geleerd,

En je brengt ons in gevaar in onze zeker-binnenkort.

Behalve…

De rivier staat deze keer niet onder water.

Oh, kostbare afstand,

Oh, kostbare pijn,

Je hebt me een naam gegeven.

En

Geëtst in de stenen van de rivieroever.

Oh, kostbare afstand,

Oh, kostbare pijn,

Je hebt ons een naam gegeven.

je hebt

Heeft ons een naam gegeven.

"Sta op!" zei de koning tegen de rivier,

«Laat nooit op!

Nee, breng ons een overstroming en breng het hard!»

"Bevries!" Zei de wind tegen het water,

"Nooit toegeven!

Nee, bouw een brug voor ons!

En bouw het sterk en boos op.

Laat het het besluit van de koning stillen.

Oh, je moet nadenken over de stroom,

Jongen, en beveel die lafaard op te houden.

De jongen ademt want zijn liefde zegt: 'Ik wacht.'

Zijn liefde zegt: 'Ik wacht.'

Ze roept: "Ik kom terug.

Ja, ik kom terug!

Ik zal komen - ik heb mijn leven zo ongemakkelijk geleefd.

Lieverd, kom voor mij.

Kom voor mij."

"Sta op!" zei de jongen tegen zijn geliefde,

'Schat, sta op.

Ik heb je mijn liefde gebracht en het ver gebracht!»

"Ga weg!" zei het meisje tegen haar minnaar,

«Ik heb toegegeven. Als liefde een brug is, hebben we die verkeerd gebouwd!»

Houd je woede in bedwang.

Nog steeds je vuisten.

Ze komt nooit meer terug, ze komt nooit meer terug, ze komt nooit meer...

Ze komt nooit meer terug, ze komt nooit meer terug, ze komt nooit meer...