Fall Down, Never Get Back Up Again - La Dispute

Out where the stones lay like bones by the ocean

Out where the waves crash contempt on the land

Someone was trembling for fear of the tempest

Somebody silently reached for their hand

Said, understand that if you’re cold I’ll keep you warm

And besides, there’s so much beauty in a storm

So come down with me to the shore

And what’s more, I adore you

So tell me, what is there to fear?

You think some seraph up above

Is trying to rob us of our love

Because the sky’s not clear?

My dear, you know there’s not

Now listen to the rain upon the rooftop

But the wind picked up

Out where the stones stand up like thrones beside the ocean

Out where the waves make a grave of the sea

The lovers struggled in the middle of the tempest

And water angrily crawled up onto the beach

Said, hold my hand and stay with me — we’ll be released

But the tide clung like an anchor to her feet

And though he tried to make the water line recede

It pulled her out into the sea

He could not break apart the waves to bring her safely back in

He watched her hand break through the surface once then disappear again

Forever wait inside the sea for me, my dear, I hear you

You speak in every curling wave and sing in every violent breeze

Someday not far away from here, my dear, I swear I’ll see you

And we will hear the seraphs cry

They will still envy you and I

How they envied you and I

Waar de stenen lagen als botten bij de oceaan

Waar de golven minachting op het land neerstorten

Iemand beefde uit angst voor de storm

Iemand reikte stilletjes naar hun hand

Zei, begrijp dat als je het koud hebt, ik je warm zal houden

En bovendien, er is zoveel schoonheid in een storm

Dus kom met me mee naar de kust

En wat meer is, ik ben dol op je

Dus vertel me, wat valt er te vrezen?

Denk je dat een of andere seraf hierboven?

Probeert ons van onze liefde te beroven?

Omdat de lucht niet helder is?

Lieverd, je weet dat die er niet is

Luister nu naar de regen op het dak

Maar de wind stak op

Waar de stenen opstaan ​​als tronen naast de oceaan

Waar de golven een graf van de zee maken

De geliefden worstelden midden in de storm

En het water kroop boos het strand op

Zei, houd mijn hand vast en blijf bij me - we zullen worden vrijgelaten

Maar het getij klampte zich als een anker aan haar voeten

En hoewel hij probeerde om de waterlijn te laten wijken,

Het trok haar de zee in

Hij kon de golven niet breken om haar veilig terug naar binnen te brengen

Hij zag haar hand een keer door het oppervlak breken en dan weer verdwijnen

Wacht voor altijd in de zee op mij, mijn liefste, ik hoor je

Je spreekt in elke opkrullende golf en zingt in elke gewelddadige bries

Op een dag niet ver hier vandaan, mijn liefste, ik zweer dat ik je zie

En we zullen de serafs horen huilen

Ze zullen nog steeds jaloers zijn op jou en mij

Wat waren ze jaloers op jou en mij