I See Everything - La Dispute

Like any morning of my junior year I stumble in the classroom late but this day

I see

Faces, I feel an air like a funeral, like a wake, as I sit down

My teacher speaking, somewhat somberly, but still confident and calm

Part eulogy, her speech, and part poem, part celebration song

Her warmth and smile, she passes photocopies out to us of entries from a journal

Kept so long ago.

She starts to read and suddenly it’s 1980

March 5-The cancer is furious but our son is resilient

We have all the faith we’ll get through this no matter what the end

Treatments are violent but he keeps on smiling

It’s amazing finding joy in the little things

April 12-Andrew's appetites improved and we thank God everyday

But still it’s hard sometimes to see him in that scarecrow frame

July 9-There's a suffering when I look in his eyes.

He’s been through so much

We’ve all been through so much but what incredible resolve our little boy shows

Only 7, standing face to face with death

He said it’s easy to find people who have suffered worse than him

«Like Jesus, suffered worse than anyone,» he told me last night,

«when God abandoned him.»

September 20-We've been playing in the yard lately and spirits are high

Although his blood counts aren’t

October 14-He feels tired all the time

November 30-At the hospital again.

It feels like home when we’re here

December 8-He's getting worse

January 19-We buried our son today, our youngest child

And while his death was ugly we must not let it scare us from God

Abundant grace has restored him.

A brand new body

And set him free from the torture, finally rid of the cancer

Before the moment he left he briefly wrested from death, suddenly opened his

eyes, said

«I see everything, I see everything.»

And I will never forget it, the peace and the comfort you displayed through a

pain

That I can only imagine.

The loss of a child to the torture of cancer.

Help me

Because I can only imagine how you recovered

Kept your faith and held the brightness of life inside the smile of a child you

had to bury

And I will never forget him or your steadfast faith

No, I will never forget you.

Now six or seven years later, I’m devoid of all

faith

I am empty of comfort and I am weary of waiting

Though I’ve felt nowhere what you have, I see nothing at all

Though I’ve felt nowhere what he did, my eyes are closed

Zoals elke ochtend van mijn junior jaar strompel ik laat in de klas, maar deze dag

Ik zie

Gezichten, ik voel een lucht als een begrafenis, als een wake, als ik ga zitten

Mijn leraar spreekt, enigszins somber, maar nog steeds zelfverzekerd en kalm

Deels lofrede, haar toespraak, en deels gedicht, deels feestlied

Met haar warmte en glimlach geeft ze ons fotokopieën van inzendingen uit een tijdschrift

Zo lang geleden bewaard.

Ze begint te lezen en plotseling is het 1980

5 maart De kanker is woedend, maar onze zoon is veerkrachtig

We hebben er alle vertrouwen in dat we hier doorheen zullen komen, wat het einde ook is

De behandelingen zijn gewelddadig, maar hij blijft glimlachen

Het is geweldig om vreugde te vinden in de kleine dingen

12 april - Andrews eetlust verbeterde en we danken God elke dag

Maar toch is het soms moeilijk om hem in dat frame van een vogelverschrikker te zien

9 juli - Er is een lijden als ik in zijn ogen kijk.

Hij heeft zoveel meegemaakt

We hebben allemaal zoveel meegemaakt, maar wat een ongelooflijke vastberadenheid laat onze kleine jongen zien

Slechts 7, sta oog in oog met de dood

Hij zei dat het gemakkelijk is om mensen te vinden die erger hebben geleden dan hij

«Net als Jezus, leed hij erger dan wie dan ook,» vertelde hij me gisteravond,

«toen God hem in de steek liet».

20 september - We hebben de laatste tijd in de tuin gespeeld en de stemming is hoog

Hoewel zijn bloedtellingen dat niet zijn

14 oktober - Hij is de hele tijd moe

30 november - Weer in het ziekenhuis.

Het voelt als thuis als we hier zijn

8 december - Hij wordt slechter

19 januari - We hebben vandaag onze zoon begraven, ons jongste kind

En hoewel zijn dood lelijk was, moeten we ons er niet door laten afschrikken van God

Overvloedige genade heeft hem hersteld.

Een gloednieuw lichaam

En hem bevrijden van de marteling, eindelijk verlost van de kanker

Voor het moment dat hij wegging, ontworstelde hij zich even aan de dood, opende plotseling zijn...

ogen, zei

"Ik zie alles, ik zie alles."

En ik zal het nooit vergeten, de rust en het comfort dat je toonde door een

pijn

Dat kan ik me alleen maar voorstellen.

Het verlies van een kind door de marteling van kanker.

Help mij

Omdat ik me alleen maar kan voorstellen hoe je herstelde

Behield je geloof en hield de glans van het leven in de glimlach van een kind dat jij bent

moest begraven

En ik zal hem of je standvastige geloof nooit vergeten

Nee, ik zal je nooit vergeten.

Nu zes of zeven jaar later ben ik verstoken van alles

vertrouwen

Ik ben leeg van comfort en ik ben moe van het wachten

Hoewel ik nergens heb gevoeld wat jij hebt, zie ik helemaal niets

Hoewel ik nergens heb gevoeld wat hij deed, zijn mijn ogen gesloten