Fairmount - La Dispute

Underneath the laughs there lies a need

That nobody is getting.

And an honesty that doesn’t stretch far enough

To show us all how much this will mean to us, my dear.

And when we’re old we’ll tell ourselves that we did

Everything that we could to save this.

But now--we do nothing.

I’ve slept for twenty years, but I’ve acted strong at least

If you’re leaving again, then you’re leaving again

And you’re gone.

And I feel nothing anymore, so just keep walking away

Thirty-thousand steps,

I’ll watch you for every second and never feel alone.

I’ve been sleeping

For at least the last two years

My dear, my princess, my sister, my lover, my friend.

I made you a bed of thorns for every rose you ever left outside my door,

That’s all you ever left me.

Lay your scars out in rows,

Lay your scars out in rows,

Lay your scars out in rows

To show me what I’ve done to you.

Lay your scars out in rows,

Lay your scars out in rows,

It was my weakness that couldn’t save us.

So lay your scars out in rows,

So lay your scars out in rows,

So lay your scars out in rows for me.

We were one, and what are we now?

(Act strong, at least

And don’t turn around.

If I’m leaving, then I’m leaving, and I’m leaving, and I’m gone.)

We move as one.

Onder de lach schuilt een behoefte

Dat krijgt niemand.

En een eerlijkheid die niet ver genoeg reikt

Om ons allemaal te laten zien hoeveel dit voor ons zal betekenen, mijn liefste.

En als we oud zijn, zullen we onszelf vertellen dat we dat deden

Alles wat we konden om dit te redden.

Maar nu doen we niets.

Ik heb twintig jaar geslapen, maar ik heb me tenminste sterk gedragen

Als je weer weggaat, ga je weer weg

En je bent weg.

En ik voel niets meer, dus blijf gewoon weglopen

Dertigduizend stappen,

Ik zal elke seconde naar je kijken en me nooit alleen voelen.

Ik heb geslapen

Voor ten minste de afgelopen twee jaar

Mijn liefste, mijn prinses, mijn zus, mijn minnaar, mijn vriend.

Ik heb een bed van doornen voor je gemaakt voor elke roos die je ooit voor mijn deur hebt achtergelaten,

Dat is alles wat je me ooit hebt nagelaten.

Leg je littekens in rijen,

Leg je littekens in rijen,

Leg je littekens in rijen

Om me te laten zien wat ik je heb aangedaan.

Leg je littekens in rijen,

Leg je littekens in rijen,

Het was mijn zwakte die ons niet kon redden.

Dus leg je littekens in rijen,

Dus leg je littekens in rijen,

Dus leg je littekens in rijen voor me neer.

We waren één, en wat zijn we nu?

(Doe tenminste sterk)

En draai je niet om.

Als ik wegga, dan ga ik weg, en ik ga weg, en ik ben weg.)

We bewegen als één.