Edit Your Hometown - La Dispute

An outcry

To lost dreams and sense of wonder

To the streets that raised him.

Say

«Goodbye» to the hope for the home he’d been holding

Say, «Goodbye» and «Be gone» and «Be great.»

To the friends who left when they still could

For the ones who chose to stay to waste away unplaced

Alone, and pray

To get out

To grow old

To grow strong and

Leave this city, so familiar all it’s places

All these memories turn each day more to gray

More they space out till it’s once a year we’ll catch up, maybe less, or

Else just daydreams while he’s working late

Thinks only of those friends and when they left

«Are we still friends at all, my friends?»

Can I leave?

Rewind and find a younger man

All hopes and goals and dreams alight and

Bright with friendship at the crossroads in the night

«Now make a choice,» the city said

We were barely twenty then, but

While I swore it my allegiance

They chose leaving, all my friends.

And

Now it’s letters, maybe phone calls, that

Come less and less each year

All addressed with wives and children

To the fool who chose to stay here

And it hurts me to know I’m alone now

And it’s worse when I know that I chose it

Don’t make the same mistake as me

Don’t make the same mistake

And now my friends have all left.

Or it’s been me gone all along.

I guess we all part one day and drop like leaves into The breeze.

And ain’t it wild?

Ain’t it bitter?

(Didn't it carry you from me?

) But it’s the coping with my fear that keeps me Here.

See, once it’s gone you

can’t retrieve it (Do I regret you? Can I forget you?) I still believe I might

get left here.

I Might turn 63 still sweeping up the gutters in the street or

weeding concrete.

Wait and see.

We’ll wait and see.

Or, rather, I will.

Only me

Only me

«Don't make the same mistake as me.

Say ‘Goodbye' and ‘Be gone' and ‘Be great'

and be done and be free.»

Een protest

Om dromen en gevoel van verwondering kwijt te raken

Naar de straten die hem hebben grootgebracht.

Zeggen

"Tot ziens" aan de hoop voor het huis dat hij had vastgehouden

Zeg 'Tot ziens' en 'Wees weg' en 'Wees geweldig'.

Aan de vrienden die vertrokken toen ze dat nog konden

Voor degenen die ervoor kozen om te blijven om ongepast weg te kwijnen

Alleen, en bid

Om eruit te komen

Oud worden

Om sterk te worden en

Verlaat deze stad, zodat je al zijn plekken kent

Al deze herinneringen worden elke dag grijzer

Meer ze spreiden zich uit tot het een keer per jaar is dat we inhalen, misschien minder, of

Anders dagdromen terwijl hij laat aan het werk is

Denkt alleen aan die vrienden en wanneer ze weggingen

"Zijn we nog wel vrienden, mijn vrienden?"

Kan ik gaan?

Spoel terug en vind een jongere man

Alle hoop en doelen en dromen branden en

Helder van vriendschap op het kruispunt in de nacht

«Maak nu een keuze», zei de stad

We waren toen amper twintig, maar

Terwijl ik het mijn trouw zwoer

Ze kozen ervoor om te vertrekken, al mijn vrienden.

En

Nu zijn het brieven, misschien telefoontjes, dat

Kom elk jaar minder en minder

Allemaal aangesproken met vrouw en kinderen

Aan de dwaas die ervoor koos om hier te blijven

En het doet me pijn om te weten dat ik nu alleen ben

En het is nog erger als ik weet dat ik ervoor gekozen heb

Maak niet dezelfde fout als ik

Maak niet dezelfde fout

En nu zijn mijn vrienden allemaal vertrokken.

Of ik ben al die tijd weg.

Ik denk dat we allemaal op een dag uit elkaar gaan en als bladeren in de wind vallen.

En is het niet wild?

Is het niet bitter?

(Heeft het je niet van mij weggedragen?

) Maar het is het omgaan met mijn angst die me hier houdt.

Kijk, als het eenmaal weg is jij

kan het niet ophalen (Heb ik spijt van je? Kan ik je vergeten?) Ik geloof nog steeds dat ik

ga hier links.

Misschien word ik 63 en veeg ik nog steeds de dakgoten op straat of

beton wieden.

Wacht maar af.

We zullen afwachten.

Of liever gezegd, ik zal het doen.

Alleen ik

Alleen ik

«Maak niet dezelfde fout als ik.

Zeg 'Tot ziens' en 'Wees weg' en 'Wees geweldig'

en wees klaar en wees vrij.»