Товарищ майор - Катерина Голицына

Мне приснился тот маленький дом, где сирень под окошком цвела.

Мне приснилось, что снова ты в нем и, что я к тебе в гости пришла.

Вот веранда и маленький зал в ожидании нашей любви.

Больше года ты здесь коротал лейтенантские ночки свои.

Припев:

А на лесочке занавесочки, в гильзе артиллерийской цветы,

А скатерть клетчатая, а я доверчивая и не сбывшиеся мечты.

Так случилось совсем ничего, мы гостили у счастья в плену.

Среди ночи забрав из него, тебя долг твой увел на войну.

В унисон со мной плакал вокзал, разглядев наших судеб изгиб.

Вскоре друг твой в письме написал, что ты под Гудермесом погиб.

Припев:

А на лесочке занавесочки, в гильзе артиллерийской цветы,

А скатерть клетчатая, а я доверчивая и не сбывшиеся мечты.

Одиночество, годы в тоске, только вдруг как-то прошлой весной

На вечернем бульваре в Москве я тебя повстречала с женой.

Все такой же застенчивый взгляд да слегка поседевший пробор,

Ну, что ж ты встрече со мною не рад, с орденами, товарищ майор?

Припев:

А на лесочке, ты помнишь, занавесочки, в гильзе артиллерийской цветы,

А скатерть клетчатая, а я доверчивая и не сбывшиеся мечты.

А на лесочке занавесочки, в гильзе артиллерийской цветы,

А скатерть клетчатая, а я доверчивая и не сбывшиеся мечты.

А скатерть клетчатая, а я доверчивая и не сбывшиеся все мои мечты.

Ik droomde van dat huisje waar de seringen onder het raam bloeiden.

Ik heb gedroomd dat je er weer in zat en dat ik je kwam bezoeken.

Hier is een veranda en een kleine zaal die op onze liefde wacht.

Meer dan een jaar bracht je hier de nachten van je luitenant door.

Refrein:

En er zijn gordijnen in het bos, bloemen in de schil van de artillerie,

En het geruite tafelkleed, en ik ben lichtgelovig en onvervulde dromen.

Er gebeurde dus helemaal niets, we waren te gast bij het geluk in gevangenschap.

Je er midden in de nacht uit halen, je plicht nam je mee naar de oorlog.

Het station huilde in koor met mij en zag de bocht van ons lot.

Al snel schreef je vriend in een brief dat je stierf in de buurt van Gudermes.

Refrein:

En er zijn gordijnen in het bos, bloemen in de schil van de artillerie,

En het geruite tafelkleed, en ik ben lichtgelovig en onvervulde dromen.

Eenzaamheid, jaren in angst, maar ineens een laatste lente

Op de avondboulevard in Moskou heb ik je ontmoet met mijn vrouw.

Nog steeds dezelfde verlegen blik en een lichtgrijze scheiding,

Wel, waarom ben je niet blij me te ontmoeten, met bevelen, kameraad majoor?

Refrein:

En in het bos, weet je nog, gordijnen, bloemen in een artilleriekist,

En het geruite tafelkleed, en ik ben lichtgelovig en onvervulde dromen.

En er zijn gordijnen in het bos, bloemen in de schil van de artillerie,

En het geruite tafelkleed, en ik ben lichtgelovig en onvervulde dromen.

En het tafelkleed is geruit, en ik ben goedgelovig en al mijn dromen zijn niet uitgekomen.