Письмо с севера - Катерина Голицына

Там, где жизнь ползет по кругу, в городе одном.

Проживала бабка с внуком, славным пацаном.

Им письмо однажды в почту кто-то положил.

Мятый лист.

Простые строчки.

Почерком чужим.

Припев:

Я прошу тебя, сыночек, ты прости меня!

За мои хмельные ночки, не казни меня!

А теперь в душе лишь малость, у меня тепла осталось, мой родной,

не проклинай меня!

Было в жизни все иначе иначе в девятнадцать лет.

Рестораны, деньги, тачки и заботы нет.

Так легко сбежать из дома, бросить малыша.

А теперь все по-другому и кричит душа.

Припев:

Я прошу тебя, сыночек, ты прости меня!

За мои хмельные ночки, не казни меня!

А теперь в душе лишь малость, у меня тепла осталось, мой родной,

не проклинай меня!

Без слезинки прочитала бабка письмецо.

Над лоскутным покрывалом дрогнуло лицо.

Там вихрастый паренечек тихо спал в ночи

И сгорели эти строчки в пламени свечи…

А на Севере далёком, с крестиком в руках,

На больничке тихо блёкла мамка паренька.

Всё куда-то порывалась, побежать в бреду

И опять слова срывались с пересохших губ.

Припев:

Я прошу тебя, сыночек, ты прости меня!

За мои хмельные ночки, не казни меня!

А теперь в душе лишь малость, у меня тепла осталось, мой родной,

не проклинай меня!

Я прошу тебя, сыночек, ты прости меня!

За мои хмельные ночки, не казни меня!

А теперь в душе лишь малость, у меня тепла осталось, мой родной,

не проклинай меня!

Мой родной, не проклинай меня!

Сынок, прости меня!

Waar het leven in cirkels kruipt, alleen in de stad.

Een grootmoeder woonde bij haar kleinzoon, een aardige jongen.

Iemand heeft ooit een brief naar hen gestuurd.

Verfrommeld blad.

Eenvoudige lijnen.

Het handschrift van iemand anders.

Refrein:

Ik smeek je, zoon, vergeef me!

Voor mijn dronken nachten, executeer me niet!

En nu is er nog maar een klein beetje in mijn ziel, ik heb nog warmte over, mijn liefste,

vervloek me niet!

Alles in het leven was anders op negentienjarige leeftijd.

Er zijn geen restaurants, geld, auto's en zorgen.

Het is zo gemakkelijk om van huis weg te lopen, om de baby achter te laten.

En nu is alles anders en schreeuwt de ziel.

Refrein:

Ik smeek je, zoon, vergeef me!

Voor mijn dronken nachten, executeer me niet!

En nu is er nog maar een klein beetje in mijn ziel, ik heb nog warmte over, mijn liefste,

vervloek me niet!

Oma las de brief zonder traan.

Een gezicht vertrok boven de lappendeken.

Daar sliep de wervelende jongen rustig in de nacht

En deze lijnen brandden in de kaarsvlam...

En in het verre noorden, met een kruis in de hand,

In het ziekenhuis was de moeder van de jongen stilletjes aan het vervagen.

Alles haastte zich ergens, om in delirium te rennen

En weer ontsnapten de woorden van uitgedroogde lippen.

Refrein:

Ik smeek je, zoon, vergeef me!

Voor mijn dronken nachten, executeer me niet!

En nu is er nog maar een klein beetje in mijn ziel, ik heb nog warmte over, mijn liefste,

vervloek me niet!

Ik smeek je, zoon, vergeef me!

Voor mijn dronken nachten, executeer me niet!

En nu is er nog maar een klein beetje in mijn ziel, ik heb nog warmte over, mijn liefste,

vervloek me niet!

Mijn liefste, vervloek me niet!

Zoon, vergeef me!