Кольца дыма - Катерина Голицына

Сидя в пьяном полутемном кабаке

Кольца дыма выпуская изо рта,

Ты сожмешь бокал вина в своей руке

И вздохнешь, что не осталось ни черта.

Пусть слова твои с движениями — врозь

Пусть бессвязных мыслей рвется нить.

Если все, о чем мечталось — не сбылось

То, наверное, в этом некого винить.

Припев:

Кольца дыма, кольца дыма, жизнь пуста, как этот дым.

Пронеслось полжизни мимо вот ты стал совсем седым.

Кольца дыма, кольца дыма и ни счастья, ни любви.

Время мчит неумолимо занося следы твои.

Ты свое уже по свету отмотал:

Ни невеста, ни друзья не дождались.

Вот и некому сказать, как ты устал.

Опускаясь до земли, стремиться ввысь.

А в глазах твоих тоска и в горле — ком,

Просто некуда спешить — нигде не ждут.

Только вьются кольца дыма над столом,

Продолжая немудреный свой маршрут.

Припев:

Кольца дыма, кольца дыма, жизнь пуста, как этот дым.

Пронеслось полжизни мимо вот ты стал совсем седым.

Кольца дыма, кольца дыма и ни счастья, ни любви.

Время мчит неумолимо занося следы твои.

Кольца дыма, кольца дыма, жизнь пуста, как этот дым.

Пронеслось полжизни мимо вот ты стал совсем седым.

Кольца дыма, кольца дыма и ни счастья, ни любви.

Время мчит неумолимо занося следы твои.

Занося следы твои…

Zittend in een dronken schemerige taverne

Rookkringen komen uit mijn mond

Je knijpt een glas wijn in je hand

En je zult zuchten dat er niets meer over is.

Laat je woorden met bewegingen - apart

Laat de draad van onsamenhangende gedachten breken.

Als alles waar je van droomde niet uitkwam

Het is waarschijnlijk niemand iets te verwijten.

Refrein:

Rookkringen, rookkringen, het leven is zo leeg als deze rook.

Er ging een half leven voorbij en nu ben je helemaal grijs geworden.

Rookringen, rookringen en noch geluk noch liefde.

De tijd snelt onverbiddelijk en brengt je sporen.

Je hebt de jouwe al over de hele wereld teruggespoeld:

Noch de bruid, noch de vrienden wachtten.

Er is dus niemand om te vertellen hoe moe je bent.

Op de grond vallen, naar boven streven.

En in je ogen is er verlangen en in je keel - een brok,

Er is gewoon nergens om te haasten - ze wachten nergens.

Alleen rookkringen krullen over de tafel,

Hij vervolgt zijn ongecompliceerde route.

Refrein:

Rookkringen, rookkringen, het leven is zo leeg als deze rook.

Er ging een half leven voorbij en nu ben je helemaal grijs geworden.

Rookringen, rookringen en noch geluk noch liefde.

De tijd snelt onverbiddelijk en brengt je sporen.

Rookkringen, rookkringen, het leven is zo leeg als deze rook.

Er ging een half leven voorbij en nu ben je helemaal grijs geworden.

Rookringen, rookringen en noch geluk noch liefde.

De tijd snelt onverbiddelijk en brengt je sporen.

Je voetstappen dragen...