А на воле - Катерина Голицына

А у нас тут Сибирь — хоть пиши мемуары.

А у нас тут — чифирь да бараки, да нары.

Вот мы стали никем, в документах отметка.

Мы не звери совсем — просто загнаны в клетку.

А у нас тут зима — без надежды на лето.

Не сойти бы с ума от ночей без рассвета,

Ах, как хочется выть про кленовую осень…

Надо бросить курить, обязательно бросить…

Припев:

А на воле в чистом поле бродит ветер да свистит,

А на воле хорошо — там друзья.

А на волю выйдешь коли, только мать тебя простит,

Но ещё чуть-чуть — и там буду я.

А у вас там ничто — не порок и не святость,

И не вечен снежок, и рассветы не в радость,

В отражениях витрин, бродят толпы прохожих,

Обо мне ни один и не вспомнит, быть может.

А у вас там — кино, песни, пляски, гулянки,

А у вас там — вино да в метро перебранки.

Я всё жду — может в тучах покажется просинь.

Надо бросить курить, обязательно бросить.

Припев:

А на воле в чистом поле бродит ветер да свистит,

А на воле хорошо — там друзья.

А на волю выйдешь коли, только мать тебя простит,

Но ещё чуть-чуть — и там буду я.

А на воле в чистом поле бродит ветер да свистит,

А на воле хорошо — там друзья.

А на волю выйдешь коли, только мать тебя простит,

Но ещё чуть-чуть — и там буду я.

Но ещё чуть-чуть — и там буду я.

En hier hebben we Siberië - schrijf tenminste memoires.

En hier hebben we chifir en kazernes en stapelbedden.

Dus we werden niemand, er staat een merkteken in de documenten.

We zijn helemaal geen dieren - we worden gewoon in een kooi gedreven.

En we hebben hier winter - zonder hoop op de zomer.

Zou niet gek worden van nachten zonder dageraad,

Oh, wat wil ik huilen over esdoorn herfst ...

Ik moet stoppen met roken, ik moet stoppen...

Refrein:

En in het open veld waait en fluit de wind,

En het is goed in het wild - er zijn vrienden.

En als je vrijuit gaat, zal alleen je moeder je vergeven,

Maar een beetje meer - en ik zal er zijn.

En je hebt daar niets - geen ondeugd en geen heiligheid,

En de sneeuw is niet eeuwig, en de dageraad is geen vreugde,

In de weerspiegeling van etalages dwalen massa's voorbijgangers,

Niemand zal zich mij misschien herinneren.

En je hebt daar - bioscoop, liedjes, dansen, feesten,

En je hebt daar wijn en ruzie in de metro.

Ik wacht nog steeds - misschien wordt het blauw in de wolken.

Je moet stoppen met roken, je moet stoppen.

Refrein:

En in het open veld waait en fluit de wind,

En het is goed in het wild - er zijn vrienden.

En als je vrijuit gaat, zal alleen je moeder je vergeven,

Maar een beetje meer - en ik zal er zijn.

En in het open veld waait en fluit de wind,

En het is goed in het wild - er zijn vrienden.

En als je vrijuit gaat, zal alleen je moeder je vergeven,

Maar een beetje meer - en ik zal er zijn.

Maar een beetje meer - en ik zal er zijn.