Is There Anything on Me That Doesn´t Speak? - Jenny Hval

Joan of Arc follows me around Australia

I hear her voice in my head

And catch bits of nature in my mouth:

Rotting leaves, bird shit, mud, flood water

I can smell what’s there on the inside

Oslo, March: Quiet

Words enter me from everywhere

In Brisbane in December it was rain

The rain was still rain

We couldn’t hide from it

I sought comfort between supermarket shelves and in cafes

But the water followed us everywhere

The water followed us everywhere

And we put on the fan in the hotel room

And it sounded like a shower

Possessed, my leather shoes crumbled

Fabrics unravelled around our bodies

My skin breathed in and out

I woke in the night to hear our pores heave

I was a thousand little mouths, a thousand baby birds

Eggs hatching, skin breaking

I ran my hands over my body to hush them

I cut my finger nails and cut off their beaks

Is there anything on me that doesn’t speak?

Is there anything on me that doesn’t speak?

One night I spat in my sleep during the daytime

I kept everything in, smoking cigarettes to dry

A struggle inhaling in your honour

My body is an effigy, a hearth of some kind

I reach for the lighter

Flames rise and press against my lips

When I speak I hear your voice and catch

Twigs and pieces of coal in my mouth

When I speak I catch your disease

Jeanne d'Arc volgt me door Australië

Ik hoor haar stem in mijn hoofd

En vang stukjes natuur in mijn mond:

Rottende bladeren, vogelpoep, modder, overstromingswater

Ik ruik wat er aan de binnenkant zit

Oslo, maart: rustig

Woorden komen overal vandaan

In Brisbane in december regende het

De regen was nog steeds regen

We konden ons er niet voor verbergen

Ik zocht troost tussen supermarktschappen en in cafés

Maar het water volgde ons overal

Het water volgde ons overal

En we zetten de ventilator aan in de hotelkamer

En het klonk als een douche

Bezeten, mijn leren schoenen brokkelden af

Stoffen die zich om ons lichaam ontrafelen

Mijn huid ademde in en uit

Ik werd 's nachts wakker om onze poriën te horen deinen

Ik was duizend mondjes, duizend babyvogels

Eieren uitkomen, huid breken

Ik liet mijn handen over mijn lichaam gaan om ze tot zwijgen te brengen

Ik knip mijn vingernagels en knip hun snavels af

Is er iets aan mij dat niet spreekt?

Is er iets aan mij dat niet spreekt?

Op een nacht spuugde ik overdag in mijn slaap

Ik hield alles binnen en rookte sigaretten om te drogen

Een strijd die ter ere van jou inhaleert

Mijn lichaam is een beeltenis, een soort haard

Ik reik naar de aansteker

Vlammen stijgen op en drukken tegen mijn lippen

Als ik spreek hoor ik je stem en vang

Takjes en stukjes steenkool in mijn mond

Als ik spreek, vang ik je ziekte