On dit que je ne suis pas sage - Jeanne Moreau

On dit que je ne suis pas sage

Que mes dents sont bien aiguisées

Mes amants comme des voyages

M’ont très souvent dépaysée

À des rencontres, à des regards

Je n’ai jamais su résister

Les jeux que m’offrait le hasard

Je n’ai pas su les refuser

Je ne suis pas comme le marbre

À la terre je suis attachée

Comme les racines de l’arbre,

Accepterez-vous mon passé?

Parfois même, j’ai provoqué

Avec un tel détachement

Des aventures si compliquées

Que j’en oubliais mes amants

Je dois vous paraître cynique

Pourtant, mon cœur y fut blessé

J’ai, malgré moi, pris au tragique

Beaucoup d’adieux que j’ai souhaités

Je ne suis pas comme le marbre

À la terre je suis attachée

Comme les racines de l’arbre,

Accepterez-vous mon passé?

Mes doigts, mes mains, paumes ouvertes

Tous les mots que j’ai murmurés

Mes lèvres si souvent offertes

M’ont tant donné le goût d’aimer

J’ai toujours peur de ce mystère

J’en suis toujours terrorisée

Toujours prête pour cette guerre

Cachée derrière des baisers

Je ne suis pas comme le marbre

À la terre je suis attachée

Comme les racines de l’arbre,

Accepterez-vous mon passé?

Nous ne dirons jamais «toujours»

Nous irons à la découverte

Le temps nous semblera très court

Toutes les portes sont ouvertes

Je ne serai plus de passage

J’ai visité tant de pays

Je me donne à vous comme gage

Si pourtant vous m’avez choisie

Ze zeggen dat ik niet wijs ben

Dat mijn tanden scherp zijn

Mijn geliefden houden van uitstapjes

Heel vaak gedesoriënteerd me

Naar ontmoetingen, naar blikken

Ik wist nooit hoe ik weerstand moest bieden

De kans op games gaf me

Ik kon ze niet weigeren

Ik ben niet zoals marmer

Aan de aarde ben ik vastgebonden

Zoals de wortels van de boom,

Accepteer je mijn verleden?

Soms provoceerde ik zelfs

Met zo'n afstandelijkheid

Avonturen zo ingewikkeld

Dat ik mijn minnaars ben vergeten

Ik moet cynisch voor je klinken

Toch deed mijn hart daar pijn

Ik heb, ondanks mezelf, tragisch genomen

Veel afscheid dat ik wenste

Ik ben niet zoals marmer

Aan de aarde ben ik vastgebonden

Zoals de wortels van de boom,

Accepteer je mijn verleden?

Mijn vingers, mijn handen, handpalmen open

Alle woorden die ik fluisterde

Mijn lippen zo vaak aangeboden

Heeft me zo'n smaak voor liefde gegeven

Ik ben nog steeds bang voor dit mysterie

Ik ben nog steeds doodsbang

Altijd klaar voor deze oorlog

Verscholen achter kussen

Ik ben niet zoals marmer

Aan de aarde ben ik vastgebonden

Zoals de wortels van de boom,

Accepteer je mijn verleden?

We zullen nooit zeggen "altijd"

We gaan ontdekken

De tijd zal erg kort lijken

Alle deuren zijn open

ik kom niet voorbij

Ik heb zoveel landen bezocht

Ik geef mezelf aan jou als een belofte

Als je echter voor mij kiest