Потерянный шанс - Jandro

Сколько дорог в нашей жизни куда-то ведут.

Сколько дорог, но ты выбрала этот маршрут.

Полупустая станция метро и аромат твоих духов,

Я видел все, будто во сне.

Будто летом выпал снег,

И я смущен, как монах, что нарушил обет.

Будто мне не 23, а 10 лет.

Не молчи, но нужных слов, как всегда нет.

Ведь ты мне снилась и мне плевать, что там по Фрейду.

Наверно замужем, хотя нет, не верю.

Такая нежная, будто подарена небом.

Боже, прошу останови время!

Давай подойди, но я стоял, как вкопанный,

Пока за ней не закрылись двери вагона.

Пустая станция — как роз брошенных букет.

Один потерянный шанс, один ненужный билет.

Припев:

И, садясь в тот вагон метро, понимаешь, что ты далеко —

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

Между нами снежная метель.

Между нами холод прошлых дней.

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

А дни летят, мимолетно сливаясь в недели,

Такая странная штука это время.

В его власти рушить любые стены,

Но оно не в силах с моей памяти стереть мгновение —

То, когда в полупустом вагоне метро

Пару месяцев назад я встретил её.

И с тех пор, потеряв покой и сон —

В бесконечном поиске, наверно, влюблен.

И снова я ищу знакомые глаза.

Снова я здесь и снова та же станция.

И неужели… Да вот же, рядом она.

Неужто повторяется опять та же история?

Но нет, она теперь не одна,

В её глазах теперь видна любви искра.

К тому, кто сидит рядом, обнимает её,

Наверно парень, наверное у них любовь.

Да, все обрушилось в секунду —

Что же сам виноват, теперь буду умным.

Выпал шанс, значит, скорее его используй!

Судьба на подарки скупа, и нечего потом лить слезы.

Сколько дорог в нашей жизни куда-то ведут.

Сколько дорог, но ты выбрала этот маршрут.

Будто мне не 23, а 10 лет.

Не молчи, но нужных слов, как всегда нет.

Не молчи, но нужных слов, как всегда нет.

Припев:

И, садясь в тот вагон метро, понимаешь, что ты далеко —

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

Между нами снежная метель.

Между нами холод прошлых дней.

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

И, садясь в тот вагон метро, понимаешь, что ты далеко —

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

Между нами снежная метель.

Между нами холод прошлых дней.

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

И, садясь в тот вагон метро, понимаешь, что ты далеко —

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

Между нами снежная метель.

Между нами холод прошлых дней.

Ты не со мной, ты не со мной, а счастье было так близко.

Hoeveel wegen in ons leven leiden ergens naartoe.

Hoeveel wegen, maar je hebt deze route gekozen.

Een halfleeg metrostation en de geur van je parfum

Ik zag alles als in een droom.

Alsof het gesneeuwd heeft in de zomer

En ik schaam me, als een monnik, dat ik mijn gelofte heb gebroken.

Het is alsof ik niet 23, maar 10 jaar oud ben.

Zwijg niet, maar er zijn geen noodzakelijke woorden, zoals altijd.

Ik heb tenslotte over je gedroomd en het kan me niet schelen wat Freud daar zegt.

Waarschijnlijk getrouwd, hoewel nee, ik geloof het niet.

Zo zacht, als een geschenk uit de hemel.

God, stop alstublieft de tijd!

Kom op, maar ik stond als vastgeworteld aan de plek,

Tot de autodeuren achter haar sloten.

Een leeg station is als een verlaten boeket rozen.

Eén gemiste kans, één verloren ticket.

Refrein:

En als je in die metrowagen stapt, begrijp je dat je ver weg bent...

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

Er is een sneeuwstorm tussen ons.

Tussen ons de kou van de afgelopen dagen.

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

En de dagen vliegen voorbij, vluchtig overgaand in weken,

Zo vreemd dit keer.

Het ligt in zijn macht om alle muren te vernietigen,

Maar het kan geen moment uit mijn geheugen wissen -

Dat wanneer in een halflege metro

Een paar maanden geleden ontmoette ik haar.

En sindsdien, nadat ik de rust en slaap heb verloren -

In een eindeloze zoektocht, waarschijnlijk verliefd.

En weer zoek ik bekende ogen.

Weer ben ik hier en weer hetzelfde station.

En echt... Ja, hier is ze.

Herhaalt hetzelfde verhaal zich weer?

Maar nee, ze is nu niet alleen,

Een sprankje liefde is nu zichtbaar in haar ogen.

Aan degene die naast haar zit, haar omhelst,

Waarschijnlijk een man, waarschijnlijk zijn ze verliefd.

Ja, alles stortte in een seconde in -

Het is mijn eigen schuld, nu zal ik slim zijn.

Je hebt een kans, dus maak er gebruik van!

Het lot is gierig met geschenken, en er is niets om later tranen te vergieten.

Hoeveel wegen in ons leven leiden ergens naartoe.

Hoeveel wegen, maar je hebt deze route gekozen.

Het is alsof ik niet 23, maar 10 jaar oud ben.

Zwijg niet, maar er zijn geen noodzakelijke woorden, zoals altijd.

Zwijg niet, maar er zijn geen noodzakelijke woorden, zoals altijd.

Refrein:

En als je in die metrowagen stapt, begrijp je dat je ver weg bent...

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

Er is een sneeuwstorm tussen ons.

Tussen ons de kou van de afgelopen dagen.

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

En als je in die metrowagen stapt, begrijp je dat je ver weg bent...

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

Er is een sneeuwstorm tussen ons.

Tussen ons de kou van de afgelopen dagen.

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

En als je in die metrowagen stapt, begrijp je dat je ver weg bent...

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.

Er is een sneeuwstorm tussen ons.

Tussen ons de kou van de afgelopen dagen.

Je bent niet bij mij, je bent niet bij mij, maar geluk was zo dichtbij.