Как быть - Jandro

Любовь, как много есть в этом слове, порой и радости, порой невыносимой боли,

Когда сердце согретое этой самой, любовью, разбивается на множество мелких

осколков.

Когда уже нет сил, что-либо говорить, ты просто начинаешь кого-то в чём-то

винить,

Когда пытаешься, но так и не можешь забыть и вот уже не знаешь как без неё

дальше жить.

И как быть, если сердце продолжает любить, а разум не переставая твердить,

Что нужно всё забыть и просто отпустить, и может не суждено нам вместе быть.

Но ведь твоя улыбка мне всего дороже и это чувство всё так же меня гложет,

И я хочу быть рядом лишь с одной тобою, сидеть у берега моря и слушать шум

прибоя.

Припев:

И как быть, если не могу её забыть, и как быть, если продолжаю любить.

И как жить дальше я не знаю, ответь же, Боже, я умоляю.

Ведь без неё я не смогу и дня прожить, но и так тяжело просто взять и простить.

Все те обиды и рыдания, но так больше не будет, я обещаю.

Как странно когда не видишь в жизни смысла и голову не забиваешь напрасными

мыслями

О высоких чувствах и о любви искренней и о том, как бы встать тебе на путь

истинный.

А ведь ещё совсем недавно было по-другому и мне хотелось написать нашей любви

оду

И я готов был кричать снова и снова про то, как я тебя люблю и хочу быть с тобою

Ты вспомни сама, как было хорошо нам тогда, какие были беззаботные времена.

Ну, а теперь зима середина февраля и если бы ты знала как одиноко без тебя

И хотя друзья твердят, что это всё пройдёт, почему же сердце тогда бешено к

тебе зовёт.

Припев:

И как быть, если не могу её забыть, и как быть, если продолжаю любить.

И как жить дальше я не знаю, ответь же, Боже, я умоляю.

Ведь без неё я не смогу и дня прожить, но и так тяжело просто взять и простить.

Все те обиды и рыдания, но так больше не будет, я обещаю.

Когда закат сменится рассветом я, наконец, пойму, что где б я не был,

Чтоб я не делал, ты в моём сердце и я так хочу, чтобы мы были вместе.

И пусть наша звезда горит ярко всегда, этой любви искра пусть не гаснет никогда,

И пусть бьются в унисон наши с тобой сердца, и наша жизнь счастьем пусть будет

полна.

Милая моя, я знаю, что моя вина в том, что по твоей щеке так часто катилась

слеза

И за это я тебя прошу, прости меня, любимая, ты жизнь моя.

И хоть было у нас много обид и рыданий, тяжелых ссор, порой даже расставаний,

Но я всё же знаю, что ты моя судьба и в этом мире только ты одна мне нужна.

Припев:

И как быть, если не могу её забыть, и как быть, если продолжаю любить.

И как жить дальше я не знаю, ответь же, Боже, я умоляю.

Ведь без неё я не смогу и дня прожить, но и так тяжело просто взять и простить.

Все те обиды и рыдания, но так больше не будет, малыш, я обещаю.

Liefde, hoeveel zit er in dit woord, soms vreugde, soms ondraaglijke pijn,

Wanneer een hart dat door deze liefde wordt verwarmd, in vele kleine breekt

fragmenten.

Als je de kracht niet meer hebt om iets te zeggen, begin je gewoon iemand in iets

schuld geven

Wanneer je het probeert, maar je kunt het nog steeds niet vergeten, en nu weet je niet hoe je zonder haar moet leven

doorgaan met het leven.

En wat als het hart blijft liefhebben, en de geest niet stopt met herhalen,

Dat je alles moet vergeten en gewoon los moet laten, en misschien zijn we niet voorbestemd om samen te zijn.

Maar je glimlach is me het meest dierbaar en dit gevoel knaagt nog steeds aan me,

En ik wil alleen naast jou zijn, aan zee zitten en naar het lawaai luisteren

surfen.

Refrein:

En wat als ik haar niet kan vergeten, en wat als ik blijf houden van.

En ik weet niet hoe ik verder moet leven, antwoord mij, God, ik smeek.

Ik kan tenslotte geen dag zonder haar, maar het is moeilijk om gewoon te accepteren en te vergeven.

Al die grieven en snikken, maar zo zal het niet meer zijn, dat beloof ik.

Hoe vreemd is het als je de zin van het leven niet ziet en je hoofd niet tevergeefs vult

gedachten

Over verheven gevoelens en oprechte liefde en hoe je je in de weg kunt staan

WAAR.

Maar onlangs was het anders en ik wilde onze liefde schrijven

ode

En ik was klaar om keer op keer te schreeuwen over hoeveel ik van je hou en bij je wil zijn

U herinnert zich zelf nog hoe goed het toen voor ons was, wat een onbezorgde tijden wij waren.

Nou, nu is de winter midden februari en als je eens wist hoe eenzaam het is zonder jou

En hoewel vrienden zeggen dat dit allemaal voorbij zal gaan, waarom is het hart dan boos om?

roept u.

Refrein:

En wat als ik haar niet kan vergeten, en wat als ik blijf houden van.

En ik weet niet hoe ik verder moet leven, antwoord mij, God, ik smeek.

Ik kan tenslotte geen dag zonder haar, maar het is moeilijk om gewoon te accepteren en te vergeven.

Al die grieven en snikken, maar zo zal het niet meer zijn, dat beloof ik.

Wanneer de zonsondergang overgaat in de dageraad, zal ik eindelijk begrijpen dat waar ik ook ben,

Wat ik ook doe, je zit in mijn hart en ik wil zo graag dat we samen zijn.

En moge onze ster altijd helder branden, moge de vonk van deze liefde nooit uitgaan,

En laat ons hart samen met jou kloppen, en laat ons leven geluk zijn

vol.

Lieverd, ik weet dat het mijn fout is dat het zo vaak over je wang rolde

een traan

En hiervoor vraag ik je, vergeef me, mijn liefde, je bent mijn leven.

En hoewel we veel grieven en snikken hadden, hevige ruzies, soms zelfs afscheid,

Maar ik weet nog steeds dat jij mijn lot bent en in deze wereld ben jij de enige die ik nodig heb.

Refrein:

En wat als ik haar niet kan vergeten, en wat als ik blijf houden van.

En ik weet niet hoe ik verder moet leven, antwoord mij, God, ik smeek.

Ik kan tenslotte geen dag zonder haar, maar het is moeilijk om gewoon te accepteren en te vergeven.

Al die wrok en gesnik, maar zo zal het niet meer zijn, schat, dat beloof ik.