Idleness & Consequence - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

The boy took a stroll the shores of the well-constructed brook,

carefully climbed a waterfall, built of smiprecious rock…-

and gazed at the crystal that he had picked up from the ground.

Washing the boy’s bare feet, the cold clear water lapped around,

murmured silently, as it flew underneath the boy’s white gown…-

so that he, somewhat leaking, became the semblance of a well.

As he laid the crystal down again, the pale boy realised

that his three-coloured, fair-haired rabbit of luck…-

and the startled, pale, rattled boy.

«Behold, my blood is like MILK, or MERCURY», the pale boy cried.

«No, it’s not red… more like dancing serpents,

of wich one is BLACK, the other one WHITE.

Two separate, coiling streams that never mix, never unite,

but as one they’re flowing, flowing… ever flowing side by side!»

De jongen maakte een wandeling langs de oevers van de goed aangelegde beek,

beklom voorzichtig een waterval, gebouwd van smedelachtig gesteente...-

en staarde naar het kristal dat hij van de grond had opgeraapt.

Terwijl hij de blote voeten van de jongen waste, kabbelde het koude heldere water rond,

mompelde stil, terwijl het onder de witte japon van de jongen vloog...-

zodat hij, enigszins lekkend, de schijn van een put werd.

Toen hij het kristal weer neerlegde, realiseerde de bleke jongen zich:

dat zijn driekleurige, blonde konijn van geluk...-

en de geschrokken, bleke, ratelende jongen.

"Zie, mijn bloed is als MELK of MERCURIUS", riep de bleke jongen.

«Nee, het is niet rood… meer als dansende slangen,

waarvan de ene ZWART is en de andere WIT.

Twee afzonderlijke, kronkelende stromen die nooit vermengen, nooit verenigen,

maar als één stromen ze, stromen... altijd stromen zij aan zij!»