Ich wollte hinaus in den Garten - Sopor Aeternus & The Ensemble Of Shadows

Ich wollte hinaus in den Garten, zu begraben meines Liebsten Gebein',

doch als ich kam zu der Tür seiner Kammer, da öffnet' ich sie und trat hinein.

Dort lagen noch all seine Sachen, ganz so, als wär' er nicht fort.

Sein Duft, zarter Hauch in den Kleidern, welch ein kostbarer Schrein dieser

Ort.

Ich ging, hinab in die Halle, wo sein Leichnam still aufgebahrt lag:

gekleidet in weichster Seide, gebettet auf samtenem Schwarz.

Ich küßte sanft seine Lider und schmiegte mich an seinen Leib.

So lagen wir eng

beeinander, und an seiner Brust schlief ich ein.

Die Sonne war längst schon versunken, als ich zu mir kam aus dunklem Schlaf.

Mein Körper, ans Leben gebunden, doch mein Liebster, bald Staub nur im Grab.

Doch noch war sein Glanz nicht vergangen, sein Leichnam so schön, Haut und Haar.

So legte ich ab uns' re Kleider und liebkoste ihn ein letztes Mal …

Ich ging hinaus in den Garten, zu begraben meines Liebsten Gebein'.

Ich ließ ihn hinab in die Erde und seitdem bin ich nun allein.

Ik wilde de tuin in om mijn dierbaarste botten te begraven,

maar toen ik bij de deur van zijn kamer kwam, opende ik die en ging naar binnen.

Al zijn spullen waren er nog, alsof hij niet weg was.

Zijn geur, delicate adem in de kleren, wat een kostbaar heiligdom deze

Plaats.

Ik ging naar de hal waar zijn lichaam rustig lag:

gekleed in de zachtste zijde, gehuld in fluweelachtig zwart.

Ik kuste zachtjes zijn oogleden en nestelde me tegen zijn lichaam.

Dus we liggen strak

samen, en op zijn borst viel ik in slaap.

De zon was allang onder toen ik wakker werd uit een donkere slaap.

Mijn lichaam, gebonden aan het leven, maar mijn liefde, binnenkort alleen maar stof in het graf.

Maar zijn pracht was nog niet vervaagd, zijn lijk zo mooi, huid en haar.

Dus ik deed onze kleren uit en streelde hem nog een laatste keer...

Ik ging de tuin in om mijn dierbaarste botten te begraven.

Ik heb hem in de aarde gelaten en sindsdien ben ik alleen.