Here Forever - Holding Absence

Something wrong inside of me

A stomachache of tragedy

Can’t tell if I’m cursed or chronically ill

There’s so much inside of me I’m trying to kill

I’m trying to kill

Woe and misery have followed me

Sorrows, periphery is choking me

Will I ever leave behind the exquisite pain?

Hope intrinsically is lost on me

My insomnia waves nd sleeping through the days

Make me look like I’m fine, that’s nothing but a lie

Eating to fill my flesh and starving myself

Have got me looking in good health, but I still don’t feel my best

What I told myself was a pilgrimage

Is nothing short of a severance

You can tell from my pure grim image

That I am only alive for reverence

Woe and misery have followed me

Sorrows, periphery is choking me

Will I ever leave behind the exquisite pain?

Hope intrinsically is lost on me

Despite the uncompromising pain

I’m still so scared of death, so scared of death

The only difference between

A rut and a grave is the depth

Woe and misery have followed me

Sorrows, periphery is choking me

Will I ever leave behind the exquisite pain?

Hope intrinsically is lost on me

Er is iets mis in mij

Een maagpijn van tragedie

Ik weet niet of ik vervloekt of chronisch ziek ben

Er zit zoveel in mij dat ik probeer te doden

Ik probeer te doden

Wee en ellende hebben mij gevolgd

Verdriet, periferie verstikt me

Zal ik ooit de exquise pijn achterlaten?

Hoop is intrinsiek verloren aan mij

Mijn slapeloosheid golft en slaapt de hele dag door

Laat me eruit zien alsof ik in orde ben, dat is niets anders dan een leugen

Eten om mijn vlees te vullen en mezelf uithongeren

Zorgt ervoor dat ik er in goede gezondheid uitzie, maar ik voel me nog steeds niet op mijn best

Wat ik tegen mezelf zei, was een bedevaart

Is niets minder dan een ontslagvergoeding?

Je kunt het zien aan mijn pure grimmige afbeelding

Dat ik alleen leef voor eerbied

Wee en ellende hebben mij gevolgd

Verdriet, periferie verstikt me

Zal ik ooit de exquise pijn achterlaten?

Hoop is intrinsiek verloren aan mij

Ondanks de compromisloze pijn

Ik ben nog steeds zo bang voor de dood, zo bang voor de dood

Het enige verschil tussen

Een sleur en een graf is de diepte

Wee en ellende hebben mij gevolgd

Verdriet, periferie verstikt me

Zal ik ooit de exquise pijn achterlaten?

Hoop is intrinsiek verloren aan mij