The Poet Game - Greg Brown

Down by the river junior year

Walking with my girl

And we came upon a place

There in the tall grass where a couple

Had been making love

And left the mark of their embrace

I said to her, «Looks like they had some fun.»

She said to me, «Let's do the same.»

And still I taste her kisses

And her freckles in the sun

When I play the poet game

A young man down in hill country

In the year of '22

Went to see his future bride

She lived in a rough old shack

That poverty blew through

She invited him inside

She’d been cooking, ashamed and feeling sad

She could only offer him bread and her name —

Grandpa said that it was the best gift

A fella ever had

And he taught me the poet game

I had a friend who drank too much

And played too much guitar —

And we sure got along

Reel-to-reels rolled across

The country near and far

With letters poems and songs.

But these days he don’t talk to me

And he won’t tell me why

I miss him every time i say his name

I don’t know what he’s doing

Or why our friendship died

While we played the poet game

The fall rain was pounding down

On an old New Hampshire mill

And the river wild and high

I was talking to her while leaves blew down

Like a sudden chill —

There was wildness in her eyes

We made love like we’d been waiting

All of our lives for this —

Strangers know no shame —

But she had to leave at dawn

And with a sticky farewell kiss

Left me to play the poet game

I watched my country turn into

A coast-to-coast strip mall

And I cried out in a song:

If we could do all that in thirty years

Then please tell me you all —

Why does good change take so long?

Why does the color of your skin

Or who you choose to love

Still lead to such anger and pain?

And why do I think it’s any help

For me to still dream of

Playing the poet game?

Sirens wail above the fields —

Another soul gone down —

Another Sun about to rise

I’ve lost track of my mistakes

Like birds they fly around

And darken half of my skies

To all of those I’ve hurt —

I pray you’ll forgive me

I to you will freely do the same

So many things I didn’t see

With my eyes turned inside

Playing the poet game

I walk out at night to take a leak

Underneath the stars —

Oh yeah that’s the life for me

There’s Orion and the Pleiades

And I guess that must be Mars —

All as clear as we long to be

I’ve sung what I was given —

Some was bad and some was good

I never did know from where it came

And if I had it all to do again

I am not sure I would

Play the poet game

Down by the river junior jaar

Wandelen met mijn meisje

En we kwamen op een plek

Daar in het hoge gras waar een paar

Had de liefde bedrijven

En liet het teken van hun omhelzing achter

Ik zei tegen haar: «Het lijkt erop dat ze plezier hadden.»

Ze zei tegen mij: "Laten we hetzelfde doen."

En toch proef ik haar kusjes

En haar sproeten in de zon

Als ik het dichtersspel speel

Een jonge man in het heuvelland

In het jaar '22'

Ging naar zijn toekomstige bruid

Ze woonde in een ruige oude hut

Die armoede waaide door

Ze nodigde hem binnen

Ze was aan het koken, beschaamd en verdrietig

Ze kon hem alleen brood aanbieden en haar naam...

Opa zei dat dit het beste cadeau was

Een kerel ooit gehad

En hij leerde me het dichtersspel

Ik had een vriend die te veel dronk

En speelde te veel gitaar —

En we konden het goed met elkaar vinden

Reel-to-reels gerold over

Het land dichtbij en ver weg

Met brieven gedichten en liedjes.

Maar tegenwoordig praat hij niet met me

En hij zal me niet vertellen waarom

Ik mis hem elke keer als ik zijn naam zeg

Ik weet niet wat hij doet

Of waarom onze vriendschap stierf

Terwijl we het dichtersspel speelden

De herfstregen kletterde neer

Op een oude molen in New Hampshire

En de rivier wild en hoog

Ik was met haar aan het praten terwijl de bladeren naar beneden bliezen

Als een plotselinge rilling —

Er was wildheid in haar ogen

We bedreven de liefde alsof we hadden gewacht

Ons hele leven voor dit...

Vreemden kennen geen schaamte —

Maar ze moest bij zonsopgang vertrekken

En met een kleverige afscheidskus

Heeft me verlaten om het dichtersspel te spelen

Ik zag hoe mijn land veranderde in

Een winkelcentrum van kust tot kust

En ik schreeuwde het uit in een lied:

Als we dat allemaal in dertig jaar konden doen

Vertel me dan alsjeblieft allemaal...

Waarom duurt een goede verandering zo lang?

Waarom verandert de kleur van je huid?

Of wie je kiest om van te houden

Nog steeds tot zoveel woede en pijn leiden?

En waarom denk ik dat het enige hulp is?

Voor mij om nog steeds van te dromen

Het dichtersspel spelen?

Sirenes loeien boven de velden —

Weer een ziel ten onder gegaan...

Nog een zon die op het punt staat op te komen

Ik ben mijn fouten uit het oog verloren

Als vogels vliegen ze rond

En verduister de helft van mijn lucht

Aan al degenen die ik pijn heb gedaan:

Ik bid dat je me vergeeft

Ik aan jou zal vrijelijk hetzelfde doen

Zoveel dingen die ik niet heb gezien

Met mijn ogen naar binnen gericht

Het spel van de dichter spelen

Ik loop 's nachts naar buiten om te lekken

Onder de sterren —

Oh ja, dat is het leven voor mij

Er is Orion en de Pleiaden

En ik denk dat dat Mars moet zijn...

Alles zo duidelijk als we willen zijn

Ik heb gezongen wat ik kreeg -

Sommige waren slecht en sommige waren goed

Ik heb nooit geweten waar het vandaan kwam

En als ik het allemaal nog een keer te doen had

Ik weet niet zeker of ik dat zou doen

Speel het spel van de dichter