Dream Café - Greg Brown

You were the woman in the blue mask

Standin there beside your dress

All the things I wanted from you

I never could express

I thought I saw you once in Munich

But you slipped away

I’m in the corner with the coffee

At The Dream Cafe

For once I didn’t say anything stupid-

My lover never once looked bored

And soldiers come in smeared with lipstick

Like the last day of war

The band divided up the money

But the drummer could not stay

He said he’s gonna meet us later

At The Dream Cafe

When you turned from the window

In your worn out slip

Put your eyes to my fingers

While the ceiling dripped

I just could not leave you

I heard a motorcycle pull away

Yes, I’ll meet you after midnight

At The Dream Cafe

There’s flowers now on Linn Street

And the new moon just above

They tore down all the houses

Where we used to make love

But, they’d been long abondoned

When we went there, anyway

And I can still smell the lilacs

In the corner of The Dream Cafe

We we’ve only been fighting ten years-

Do you really have to go?

Couldn’t you reconsider

And do it real, real slow?

I like living with you-

I don’t care what you say

I don’t care who you meet

At The Dream Cafe

Your eyes roll back to midnight-

Lost in a fantasy

I heard you cry out someone’s name

And baby it was me

But later as we’re walkin'

You seemed so far away

Am I the man you thought you met

At The Dream Cafe?

I’ve come down with a sickness-

I thought you were the cure

But passion seems to promise more

Than friendship can endure

You spelled it out in black and white-

My eyes saw shades of gray

And, so I sit alone tonight

At The Dream Cafe

Heat lightning in the mirror

And the thunder cries out loud

I can be to you-

You could be to me

Just another face in the crowd

The plane don’t leave 'til midnight-

Come with me today

They’ll be plenty of time to be alone

At The Dream Cafe

Jij was de vrouw met het blauwe masker

Stond daar naast je jurk

Alle dingen die ik van je wilde

Ik heb nooit kunnen uitdrukken

Ik dacht dat ik je een keer in München had gezien

Maar je gleed weg

Ik sta in de hoek met de koffie

Bij The Dream Cafe

Voor een keer heb ik geen domme dingen gezegd...

Mijn minnaar keek nooit verveeld

En soldaten komen binnen besmeurd met lippenstift

Zoals de laatste dag van de oorlog

De band verdeelde het geld

Maar de drummer kon niet blijven

Hij zei dat hij ons later zou ontmoeten

Bij The Dream Cafe

Toen je je omdraaide van het raam

In je versleten slip

Leg je ogen op mijn vingers

Terwijl het plafond droop

Ik kon je gewoon niet verlaten

Ik hoorde een motorfiets wegrijden

Ja, ik zie je na middernacht

Bij The Dream Cafe

Er zijn nu bloemen in Linn Street

En de nieuwe maan net erboven

Ze hebben alle huizen afgebroken

Waar we vroeger de liefde bedreven

Maar ze waren al lang in de steek gelaten

Toen we daarheen gingen, hoe dan ook

En ik kan de seringen nog steeds ruiken

In de hoek van The Dream Cafe

We hebben pas tien jaar gevochten...

Moet je echt gaan?

Kon je niet heroverwegen?

En doe het echt, heel langzaam?

Ik vind het leuk om bij je te wonen-

Het kan me niet schelen wat je zegt

Het kan me niet schelen wie je ontmoet

Bij The Dream Cafe

Je ogen rollen terug naar middernacht-

Verdwaald in een fantasie

Ik hoorde je iemands naam roepen

En schat, ik was het

Maar later als we lopen

Je leek zo ver weg

Ben ik de man die je dacht te hebben ontmoet?

In Het Droomcafé?

Ik ben ziek geworden-

Ik dacht dat jij de remedie was

Maar passie lijkt meer te beloven

Dan vriendschap kan verdragen

Je hebt het in zwart-wit gespeld...

Mijn ogen zagen grijstinten

En dus zit ik vanavond alleen

Bij The Dream Cafe

Hittebliksem in de spiegel

En de donder schreeuwt luid

ik kan voor jou zijn-

Je zou voor mij kunnen zijn

Gewoon een ander gezicht in de menigte

Het vliegtuig vertrekt niet tot middernacht-

Kom vandaag nog met me mee

Ze hebben genoeg tijd om alleen te zijn

Bij The Dream Cafe