Cheapest Kind - Greg Brown

We travelled Kansas and Missouri spreading the good news

A preachers family in our pressed clothes and worn out polished shoes

Momma fixed us soup beans and served them up by candlelight

She tucked us in at night

Oh she worried through many a sleepless night

Dad and me would stop by the store when the day was done

Standin at the counter he said «I forgot to get the peaches, son.»

«What kind should I get?»

I said to him there where he stood in line

And he answered just like I knew he would «Go and get the cheapest kind»

But the love, the love, the love

It was not the cheapest kind

It was rich as, rich as, rich as, rich as, rich as

Any you could ever find

I see the ghost of my grandfather from time to time

In some big city amongst the people all dressed so fine

He usually has a paper bag clutched real tight

His work clothes are dirty

He don’t look at nobody in the eye

Oh he was little, he was wirey, and he was lots of fun

He was rocky as Ozark dirt that he come from

And they was raisin seven children on a little farm

In not the best of times

The few things that they got from the store

Was always just the cheapest kind

Fancy houses with wealthy poeple I don’t understand

I always wish I could live holdin on to my grandpa’s hand

So he could lead me down that gravel road somewhere

To that little house where there’s just enough supper

For whosever there

My people’s hands and faces they are so dear to me

All I have to do is close my eyes and I see 'em all so near to me

I have to cry I have to laugh

When I think of all the things that have drawn those lines

So many years of makin do with the cheapest kind

We reisden door Kansas en Missouri om het goede nieuws te verspreiden

Een predikersfamilie in onze geperste kleding en versleten gepoetste schoenen

Mama maakte soepbonen voor ons klaar en serveerde ze bij kaarslicht

Ze stopte ons 's nachts in

Oh ze maakte zich zorgen door menig slapeloze nacht

Papa en ik zouden langs de winkel gaan als de dag voorbij was

Terwijl hij aan de balie stond, zei hij: "Ik ben vergeten de perziken te halen, zoon."

"Wat voor soort moet ik hebben?"

Ik zei tegen hem daar waar hij in de rij stond:

En hij antwoordde net zoals ik wist dat hij zou «gaan en de goedkoopste soort halen»

Maar de liefde, de liefde, de liefde

Het was niet de goedkoopste soort

Het was zo rijk als, rijk als, rijk als, rijk als, rijk als

Elke die je ooit zou kunnen vinden

Ik zie af en toe de geest van mijn grootvader

In een grote stad tussen de mensen allemaal zo mooi gekleed

Hij heeft meestal een papieren zak stevig vastgeklemd

Zijn werkkleding is vies

Hij kijkt niemand in de ogen aan

Oh hij was klein, hij was wispelturig en hij was erg leuk

Hij was zo rotsachtig als Ozark-vuil waar hij vandaan komt

En ze waren zeven kinderen op een kleine boerderij

In niet de beste tijden

De paar dingen die ze uit de winkel hebben gehaald

Was altijd gewoon de goedkoopste soort

Mooie huizen met rijke mensen die ik niet begrijp

Ik zou altijd willen dat ik de hand van mijn opa kon vasthouden

Dus hij zou me ergens op die onverharde weg kunnen leiden

Naar dat huisje waar net genoeg te eten is

Voor wie daar ook

De handen en gezichten van mijn mensen zijn me zo dierbaar

Het enige wat ik hoef te doen is mijn ogen sluiten en ik zie ze allemaal zo dicht bij mij

Ik moet huilen Ik moet lachen

Als ik denk aan alle dingen die die lijnen hebben getrokken

Zoveel jaren van maken met de goedkoopste soort