Rétroviseur - Grand Corps Malade

J’ai le souvenir tenace, et la mémoire tonique

De ces temps pas si lointains, de cette époque magique

J’sais pas si c’est normal, on peut trouver ça tragique

Putain j’ai pas 30 ans, et je suis déjà nostalgique

Nostalgique de cette enfance, un môme casse-cou pas trop casse-couilles

Nostalgique ce cette innocence, un début d’vie sans grosse embrouille

A l'école j’avais d’bonnes notes, mais on peut pas dire que j'étais très sage

Insolent avec les profs, le corps enseignant avait la rage

C’est vrai que j’devais être relou, mais mon attention était réduite

Et j’osais pas rentrer chez moi, les jours d’avertissement d’conduite

Avec mes potes on s’cachait dans les chiottes, pour rapper sur un magnéto

On faisait un beat en tapant sur des portes, on était vraiment des mytho

A la cantine c'était pas un repas, c'était carrément un carnage

Ça gueulait, ça s’insultait, et on s’battait à coups de fromage

Putain j’envie cette vie ravie que j’revis d’temps en temps

Quand jme laisse aller, que j’matte dans le rétroviseur du temps

Et ça y’est j’me revois déjà dans l’bus qui part en colo

Avec tous mes paquots, avec des types go et mon gros sac à dos

Jsais pas comment on a fait pour passer tant de temps à rire

Y’a peut-être aussi qu'à cette époque, c’est vrai je pouvais courir

Mais t’inquiète je suis pas là pour pleurer, juste revivre avec vous

La joie des premiers re-soi, l'émotion des premiers rendez vous

D’ailleurs ça m’rappelle cette meuf, j’crois qu’elle s’appelait Gaëlle

C'était en rentrant d’une teuf, j’lui dois mon premier roulage de pèle

J’revois aussi ces parties de foot, où on jouait pendant des heures

On rentrait chez nous que quand il faisait nuit et ça j’te jure c'était le

bonheur

C'était les années où dans mon walkman, y’avait tout le temps authentique

Premier album des NTM dont j'étais vraiment fanatique

C’est vrai que j’ai le souvenir tenace, la mémoire tonique

De ces temps pas si lointains, de cette époque magique

J’sais pas si c’est normal, on peut trouver ça tragique

Putain j’ai pas 30 ans, et je suis déjà nostalgique

Nostalgique de cette adolescence, Des années consacrées au sport

Nostalgique de cette ambiance, plus on est fou plus on est fort

Avec mon équipe de basket, on allait monter en Nationale

Et on a perdu le titre lors d’une énième bagarre générale

Jordan était notre idole, notre modèle, notre moteur

Et on travaillait notre détente pour défier les lois de la pesanteur

C’est génial ces petits détails auxquels j’repense avec envie

Ces p’tits bouts d’innocence qui m’sourient dans l’rétroviseur de la vie

C’est vrai que j'étais sportif, et plein d’fois j’ai prouvé ma valeur

Car j’me suis fait jamais serré quand j’me faisais courser par les contrôleurs

Cette époque j’passais la moitié d’ma vie dans les transports et les jours de

grève

Croyez moi ça aussi c'était du sport

J'étais pas trop bagarreur, sauf quand j’savais que j’allais gagner

Contre un p’tit vieux, ou une p’tite s œur, peu de chance de m’faire aligner

La belle époque des p’tites magouilles, des crises de rire toute la journée

J’ai des souvenirs par packs de 12, construits au fil des années

C’est un truc de fou, toutes ces images qui reviennent en force

Et qui font que tu n’y peux rien, ton c ur se serre au fond d’ton torse

Y’a des trucs qui m’manquent, que j’retrouverais pas, c’est sûr

Car on les vit que quand on est inconscients innocents et purs

Y’a des moments un peu sombres, des journées sans lumière

Où j’me dis que le meilleur est peut-être déjà derrière

Pourtant je suis bien dans mes pompes et j’ai confiance en l’avenir

Y’a quelque chose que je dois avouer, que je suis obligé d’vous dire j’ai le

souvenir tenace, la mémoire tonique

De ces temps pas si lointains, de cette époque magique

J’sais pas si c’est normal, on peut trouver ça tragique

Putain j’ai pas 30 ans, et je suis déjà nostalgique

Ik heb een vasthoudend geheugen en een tonisch geheugen

Uit die tijd nog niet zo lang geleden, uit die magische tijd

Ik weet niet of het normaal is, we kunnen het tragisch vinden

Verdomme, ik ben nog geen 30, en ik ben al nostalgisch

Nostalgisch voor deze jeugd, een waaghals, niet al te waaghals

Nostalgisch dit deze onschuld, een begin van leven zonder grote problemen

Op school had ik goede cijfers, maar je kunt niet zeggen dat ik heel goed was

Brutaal tegen de leraren, het onderwijzend personeel was boos

Het is waar dat ik pissig moest zijn, maar mijn aandacht was verminderd

En ik durfde niet naar huis te gaan, op rijwaarschuwingsdagen

Met mijn vrienden verstopten we ons in het toilet, om op een magneto te rappen

We maakten een beat die op deuren klopte, we waren echt mythos

In de kantine was het geen maaltijd, het was ronduit bloedbad

Het schreeuwde, het beledigde elkaar en we vochten met kaas

Verdomme, ik ben jaloers op dit gelukkige leven dat ik van tijd tot tijd herbeleef

Wanneer ik loslaat, kijkend in de achteruitkijkspiegel van de tijd

En dat was het, ik zie mezelf al in de bus vertrekken naar zomerkamp

Met al mijn paquots, met go guys en mijn grote rugzak

Ik weet niet hoe we zoveel tijd hebben doorgebracht met lachen

Misschien toen, het is waar, ik kon rennen

Maar maak je geen zorgen, ik ben hier niet om te huilen, leef gewoon met je mee

De vreugde van de eerste re-selfs, de emotie van de eerste dates

Trouwens, het doet me denken aan dit meisje, ik denk dat ze Gaëlle heette

Het kwam terug van een feestje, ik ben hem mijn eerste skinroll schuldig

Ik zie ook die voetbalwedstrijden, waar we uren hebben gespeeld

We kwamen pas thuis toen het donker was en dat ik zweer het was de nacht

blijheid

Het waren de jaren dat er in mijn walkman altijd authentiek was

Eerste album van de NTM waar ik echt fan van was

Het is waar dat ik een hardnekkig geheugen heb, een tonisch geheugen

Uit die tijd nog niet zo lang geleden, uit die magische tijd

Ik weet niet of het normaal is, we kunnen het tragisch vinden

Verdomme, ik ben nog geen 30, en ik ben al nostalgisch

Nostalgisch voor deze adolescentie, Jaren gewijd aan sport

Nostalgisch naar deze sfeer, hoe gekker we zijn, hoe sterker we zijn

Met mijn basketbalteam zouden we naar de National gaan

En we verloren de titel in weer een totaal gevecht

Jordan was ons idool, ons rolmodel, onze drijvende kracht

En we werkten aan onze ontspanning om de wetten van de zwaartekracht te trotseren

Het is geweldig deze kleine details waar ik met jaloezie aan denk

Deze kleine stukjes onschuld die naar me glimlachen in de achteruitkijkspiegel van het leven

Het is waar dat ik atletisch was, en vaak heb ik mijn waarde bewezen

Omdat ik nooit strak werd toen ik werd achtervolgd door de controllers

Deze keer bracht ik de helft van mijn leven door in het transport en de dagen van

staking

Geloof me dat was ook sport

Ik was niet al te pittig, behalve toen ik wist dat ik ging winnen

Tegen een kleine oude man, of een zusje, weinig kans om me in de rij te krijgen

De goede oude tijd van kleine grappen, de hele dag lachbuien

Ik heb herinneringen in pakjes van 12, gebouwd door de jaren heen

Het is gek, al deze beelden komen terug

En dat je er niets aan kunt doen, je hart verstrakt diep in je borst

Er zijn dingen die ik mis, die ik niet zou vinden, dat is zeker

Omdat we ze alleen zien als we onbewust onschuldig en puur zijn

Er zijn momenten een beetje donker, dagen zonder licht

Waar ik tegen mezelf zeg dat de beste misschien al achter is

Toch zit ik goed in mijn schoenen en heb ik vertrouwen in de toekomst

Er is iets dat ik moet bekennen, dat ik je moet vertellen dat ik de

vasthoudend geheugen, tonisch geheugen

Uit die tijd nog niet zo lang geleden, uit die magische tijd

Ik weet niet of het normaal is, we kunnen het tragisch vinden

Verdomme, ik ben nog geen 30, en ik ben al nostalgisch