Tu es donc j'apprends - Grand Corps Malade, Charles Aznavour

J'étais assis sur un banc, cinq minutes avec moi

Perdu dans mes pensées qui me parlaient sans voix

Dans un parc un peu désert, sous un ciel sans couleur

Un moment un peu d’air, dans une bulle sans humeur

Un vieil homme approcha fermant ainsi cette parenthèse

Il s’assit à côté de moi et me regarda l’air à l’aise

Avec un regard confiant il me dit cette phrase sans astuce

«Quel dommage que les gens ne se parlent pas plus»

Jeune homme croyez-moi, j’ai un peu d’expérience

Je ne vous connais pas, je m’assois près de vous

Si les gens se parlaient, les choses auraient un sens

Je vous parle et pourtant, je suis tout sauf un fou

C’est juste que je sais, privilège de l'âge

Que l’humain est moins sot, s’il est un peu curieux

Que l’humain est plus fort quand il croit au partage

Qu’il devient plus beau quand il ouvre les yeux

L’homme est un solitaire, l’homme est un solitaire

Qui a besoin des autres, l’homme est un solitaire

Et plus il est ouvert et plus il devient grand

Découvrez ma culture, découvrez ma culture

J’apprendrai la vôtre

Je pense, donc je suis

Et tu es, donc j’apprends

Nous avons pris le temps de voir nos différences

De mélanges et rencontres, il faut franchir le seuil

Parlons aux inconnus, parlons aux inconnues

Sortons de l’ignorance, sortons de l’ignorance

Faisons de notre monde un terrain sans orgueil

Comme on croise nos voix, croisons nos habitudes

Nous quitterons ce parc plus riches qu’en entrant

Cessons de voir petit, prenons de l’altitude

Partageons nos idées, nos valeurs, notre temps

Je pense, donc je suis

Et tu es, donc j’apprends

Ik zat op een bankje, vijf minuten met mij

Verdwaald in mijn gedachten die tot mij spraken sprakeloos

In een wat verlaten park, onder een kleurloze lucht

Even een luchtje, in een sfeerloze bubbel

Een oude man kwam naderbij en sloot dit haakje af

Hij zat naast me en keek me met een comfortabele uitdrukking aan

Met een zelfverzekerde blik vertelt hij me deze zin zonder truc

'Wat jammer dat mensen niet meer met elkaar praten'

Jonge man geloof me, ik heb een beetje ervaring

Ik ken je niet, ik zit naast je

Als mensen met elkaar zouden praten, zou het logisch zijn

Ik praat tegen je en toch ben ik alles behalve gek

Het is gewoon dat ik weet, voorrecht van leeftijd

Dat de mens minder dom is, als hij een beetje nieuwsgierig is

Dat mensen sterker zijn als ze geloven in delen

Dat hij mooier wordt als hij zijn ogen opent

De man is een eenling, de man is een eenling

Wie heeft anderen nodig, de mens is een eenling

En hoe meer het open is, hoe groter het wordt

Ontdek mijn cultuur, ontdek mijn cultuur

ik zal de jouwe leren

ik denk van wel

En jij bent, daarom leer ik

We hebben de tijd genomen om onze verschillen te zien

Van mengsels en ontmoetingen is het nodig om de drempel te overschrijden

Laten we met vreemden praten, laten we met vreemden praten

Laten we uit onwetendheid komen, laten we uit onwetendheid komen

Laten we van onze wereld een land zonder trots maken

Terwijl we onze stemmen kruisen, kruisen we onze gewoonten

We verlaten dit park rijker dan we binnenkwamen

Laten we stoppen met klein denken, laten we de hoogte nemen

Laten we onze ideeën, onze waarden, onze tijd delen

ik denk van wel

En jij bent, daarom leer ik