Midi 20 - Grand Corps Malade

Je suis né tôt ce matin, juste avant que le soleil comprenne

Qu’il va falloir qu’il se lève et qu’il prenne son petit crème

Je suis né tôt ce matin, entouré de plein de gens bien

Qui me regardent un peu chelou et qui m’appellent Fabien

Quand le soleil apparaît j’essaie de réaliser ce qu’il se passe

Je tente de comprendre le temps et j’analyse mon espace

Il est 7 heures du mat' sur l’horloge de mon existence

Je regarde la petite aiguille et j’imagine son importance

Pas de temps à perdre ce matin, je commence par l’alphabet

Y’a plein de choses à apprendre si tu veux pas finir tebê

C’est sûr, je serais pas un génie mais ça va y’a pire

Sur les coups de 7 heures et demie j’ai appris à lire et à écrire

La journée commence bien, il fait beau et je suis content

Je reçois plein d’affection et je comprends que c’est important

Il est bientôt 9 heures et demie et j’aborde l’adolescence

En pleine forme, plein d’envie et juste ce qu’il faut d’insouciance

Je commence à me la raconter, j’ai plein de potes et je me sens fort

Je garde un peu de temps pour les meufs quand je suis pas en train de faire du

sport

Emploi du temps bien rempli, et je suis à la bourre pour mes rencards

Putain la vie passe trop vite, il est déjà 11 heures moins le quart

Celui qui veut me viser, je lui conseille de changer de cible

Me toucher est impossible, à 11 heures je me sens invincible

Il fait chaud, tout me sourit, il manquait plus que je sois amoureux

C’est arrivé sans prévenir sur les coups d'11 heures moins 2

Mais tout à coup, alors que dans le ciel, y’avait pas un seul nuage

A éclaté au-dessus de moi un intolérable orage

Il est 11 heures 08 quand ma journée prend un virage

Pour le moins inattendu alors je tourne mais j’ai la rage

Je me suis pris un éclair comme un coup d'électricité

Je me suis relevé mais j’ai laissé un peu de mobilité

Mes tablettes de chocolat sont devenues de la marmelade

Je me suis fait à tout ça, appelez moi Grand Corps Malade

Cette fin de matinée est tout sauf une récréation

A 11 heures 20 je dois faire preuve d’une bonne dose d’adaptation

Je passe beaucoup moins de temps à me balader rue de la Rép'

Et j’apprends à remplir les papiers de la Cotorep

J’ai pas que des séquelles physiques, je vais pas faire le tho-my

Mais y’a des cicatrices plus profondes qu’une trachéotomie

J’ai eu de la chance je suis pas passé très loin de l'échec et mat

Mais j’avoue que j’ai encore souvent la nostalgie de 10 heures du mat'

A midi moins le quart, j’ai pris mon stylo bleu foncé

J’ai compris que lui et ma béquille pouvaient me faire avancer

J’ai posé des mots sur tout ce que j’avais dans le bide

J’ai posé des mots et j’ai fait plus que combler le vide

J’ai été bien accueilli dans le cercle des poètes du bitume

Et dans l’obscurité, j’avance au clair de ma plume

J’ai assommé ma pudeur, j’ai assumé mes ardeurs

Et j’ai slamé mes joies, mes peines, mes envies et mes erreurs

Il est midi 19 à l’heure où j'écris ce con d’texte

Je vous ai décrit ma matinée pour que vous sachiez le contexte

Car si la journée finit à minuit, il me reste quand même pas mal de temps

J’ai encore tout l’après-midi pour faire des trucs importants

C’est vrai que la vie est rarement un roman en 18 tomes

Toutes les bonnes choses ont une fin, on ne repousse pas l’ultimatum

Alors je vais profiter de tous les moments qui me séparent de la chute

Je vais croquer dans chaque instant, je ne dois pas perdre une minute

Il me reste tellement de choses à faire que j’en ai presque le vertige

Je voudrais être encore un enfant mais j’ai déjà 28 pijes

Alors je vais faire ce qu’il faut pour que mes espoirs ne restent pas vains

D’ailleurs je vous laisse, là c’est chaud, il est déjà midi 20

Ik ben vanmorgen vroeg geboren, net voordat de zon het begreep

Dat hij moet opstaan ​​en zijn kleine crème moet nemen

Ik ben vanmorgen vroeg geboren, omringd door veel goede mensen

Die me een beetje raar aankijken en me Fabien noemen

Als de zon schijnt, probeer ik te beseffen wat er aan de hand is

Ik probeer tijd te begrijpen en ik analyseer mijn ruimte

Het is 7 uur op de klok van mijn bestaan

Ik kijk naar de kleine naald en stel me het belang ervan voor

Geen tijd te verliezen vanmorgen, ik begin met het alfabet

Er is veel te leren als je niet wilt eindigen met tebê

Natuurlijk zou ik geen genie zijn, maar het wordt nog erger

Klokslag half acht leerde ik lezen en schrijven

De dag begint goed, het is mooi weer en ik ben blij

Ik ontvang veel genegenheid en ik begrijp dat het belangrijk is

Het is bijna half tien en ik nader de adolescentie

In topvorm, vol verlangen en precies de juiste hoeveelheid zorgeloos

Ik begin tegen mezelf te zeggen, ik heb veel vrienden en ik voel me sterk

Ik spaar wat tijd voor de kuikens als ik niet aan het doen ben

sport

Drukke agenda, en ik ben gehaast voor mijn dates

Verdomme het leven gaat te snel, het is al kwart voor 11

Wie op mij wil richten, raad ik hem aan zijn doelwit te veranderen

Mij ​​aanraken is onmogelijk, om 11 uur voel ik me onoverwinnelijk

Het is warm, alles lacht naar me, ik miste meer dat ik verliefd was

Het gebeurde zonder waarschuwing klokslag 11:00 voor 2

Maar plotseling, toen in de lucht, was er geen enkele wolk

Heeft boven mij een ondraaglijke storm gebarsten

Het is 11:08 als mijn dag een wending neemt

Op zijn zachtst gezegd onverwacht, dus ik draai, maar ik ben woedend

Ik kreeg een flits als een elektrische schok

Opgestaan ​​maar wat mobiliteit achtergelaten

Mijn chocoladerepen werden marmelade

Ik raakte eraan gewend, noem me Grand Corps Malade

Deze late ochtend is alles behalve recreatie

Om 11.20 uur moet ik me flink aanpassen

Ik besteed veel minder tijd aan wandelen in de rue de la Rép'

En ik leer de Cotorep-papieren invullen

Ik heb niet alleen fysieke gevolgen, ik ga de tho-my . niet doen

Maar er zijn littekens dieper dan een tracheotomie

Ik had geluk dat ik niet ver van schaakmat kwam

Maar ik geef toe dat ik nog vaak heimwee heb naar 10 uur 's ochtends.

Om kwart voor twaalf pakte ik mijn donkerblauwe pen

Ik realiseerde me dat hij en mijn kruk me op weg konden helpen

Ik zegde alles wat ik in mijn buik had

Ik zette woorden neer en ik deed meer dan de leegte vullen

Ik werd goed ontvangen in de kring van bitumendichters

En in de duisternis loop ik bij het licht van mijn pen

Ik sloeg mijn bescheidenheid uit, ik nam mijn vurigheid aan

En ik sloeg mijn vreugde, mijn verdriet, mijn verlangens en mijn fouten

Het is 12:19 uur terwijl ik deze verdomde tekst aan het schrijven ben

Ik heb mijn ochtend aan je beschreven zodat je de achtergrond kent

Want als de dag om middernacht eindigt, heb ik nog veel tijd

Ik heb nog de hele middag om belangrijke dingen te doen

Het is waar dat het leven zelden een roman van 18 delen is

Aan alle goede dingen komt een einde, we stellen het ultimatum niet uit

Dus ik ga genieten van elk moment dat me scheidt van de herfst

Ik bijt in elk moment, ik mag geen minuut verspillen

Ik heb nog zoveel te doen dat ik bijna duizelig word

Ik zou graag weer kind willen zijn maar ik heb al 28 pijes

Dus ik zal doen wat nodig is om mijn hoop levend te houden

Trouwens, ik zal je verlaten, het is warm, het is al 12:20