L'heure des poètes - Grand Corps Malade

Au réveil, c’est du Brassens quand j'émerge encore loin des gens

Ça met trois claques au sommeil, puis ça démarre intelligent

Parce que, Brassens, c’est du pain chaud sur lequel tu mets du miel

Ça sent l’café expresso comme un XXX essentiel

Une fois les neurones bien secoués, c’est l’heure du réveil musculaire

Après la douche, c’est NTM qui fait bouger mes maxillaires

C’est l’heure de s’remplir d'énergie pour la journée et ses coups bas

C’est l’heure du flow et des gros bras, et s’rappeler aussi que je viens d’là

Quand j’prends l’volant sur l’périph', faut que j’continue la série

Du gros son sur chaque texte, alors c’est l’heure de Kery

Car c’est la bande originale du paysage tout autour

Le bitume prend l’micro quand j’suis à Porte de Clignancourt

À chaque saison, la césure a ses airs de fête

Elle a raison, ça rassure, c’est bien l’heure des poètes

À chaque saison, la césure a ses airs de fête

Elle a raison, ça rassure, c’est bien l’heure des poètes

Midi: c’est l’repos du guerrier, la pause du dragon

Et la lumière qui s'épaissit, et Ferrat qui chante «Aragon»

Des mots tranchant et la voix chaude, quand le feu rejoint l’eau

Le soleil est juste au-d'ssus, y’a aucune ombre au tableau

À l’heure du dessert, c’est évident, c’est Aznavour

Les p’tits plats sont dans les grands, y’a l’gâteau qui sort du four

Un repas sans dessert, c’est une compil' sans «La Bohème»

L’institution dans l'élégance, des profiteroles avec la crème

Quinze heure trente: plein soleil, j’veux du solide, pas du frêle

C’est bien l’heure du grandiose, du spacieux, c’est du Brel

La poésie qui s’envole et t’emporte en un instant

À Vesoul, à Amsterdam, avec Mathilde et à mille temps

À chaque saison, la césure a ses airs de fête

Elle a raison, ça rassure, c’est bien l’heure des poètes

À chaque saison, la césure a ses airs de fête

Elle a raison, ça rassure, c’est bien l’heure des poètes

Quand le soleil part à reculons, c’est p’t-être mon moment préféré

Une atmosphère comme du coton, et la lumière un peu biaisée

C’est l’heure de tous les états d'âme où je ressens le poids de chaque mot

C’est l’bon climat, messieurs-dames, pour pouvoir écouter Renaud

Renaud, c’est la tempête dans la douleur du crépuscule

C’est un cœur de moineau dans la poitrine d’Hercule

C’est la rage et la tendresse, il y a trente ans, il a écrit

Des trucs qui, chaque jour, m’aident à comprendre c’que j’fous ici

Et, lors du règne de la nuit, quand la lumière s’habille en noir

Et pour trouver l’accord parfait entre quiétude et cafard

Il nous restera ça, le corps caché sous les draps

Une enceinte au bout des doigts qui fait chanter Barbara

À chaque saison, la césure a ses airs de fête

Elle a raison, ça rassure, c’est bien l’heure des poètes

Als ik wakker word, is het Brassens als ik nog ver van de mensen vandaan kom

Het brengt drie klappen in slaap, dan begint het slim

Want, Brassens, het is heet brood waar je honing op doet

Espressokoffie ruikt naar een essentiële XXX

Zodra de neuronen goed zijn geschud, is het tijd voor het ontwaken van de spieren

Na het douchen is het NTM dat mijn kaken doet bewegen

Het is tijd om energie op te doen voor de dag en de lage klappen

Het is tijd voor flow en grote armen, en onthoud ook dat ik daar vandaan kom

Als ik het stuur over de ringweg neem, moet ik de serie voortzetten

Groots geluid bij elke tekst, dus het is Kery-tijd

Want het is de soundtrack van het landschap rondom

Het bitumen neemt de microfoon als ik bij Porte de Clignancourt ben

Elk seizoen heeft de cesuur zijn feestelijke sfeer

Ze heeft gelijk, het is geruststellend, het is tijd voor dichters

Elk seizoen heeft de cesuur zijn feestelijke sfeer

Ze heeft gelijk, het is geruststellend, het is tijd voor dichters

Middag: het is de rust van de krijger, de pauze van de draak

En het licht dat dikker wordt, en Ferrat die "Aragon" zingt

Scherpe woorden en warme stem, wanneer vuur water ontmoet

De zon staat er recht boven, er is geen schaduw op het bord

Bij het dessert is het duidelijk, het is Aznavour

De kleine gerechtjes zitten in de grote, daar komt de taart uit de oven

Een maaltijd zonder dessert is een compilatie zonder "La Bohème"

De instelling in elegantie, soesjes met room

15.30 uur: volle zon, ik wil stevig, niet broos

Het is tijd voor het grandioze, het ruime, het is Brel

Poëzie die wegvliegt en je in een oogwenk meeneemt

In Vesoul, in Amsterdam, met Mathilde en duizend keer

Elk seizoen heeft de cesuur zijn feestelijke sfeer

Ze heeft gelijk, het is geruststellend, het is tijd voor dichters

Elk seizoen heeft de cesuur zijn feestelijke sfeer

Ze heeft gelijk, het is geruststellend, het is tijd voor dichters

Als de zon achteruit gaat, misschien wel mijn favoriete moment

Een sfeer als katoen, en het licht een beetje bevooroordeeld

Het is tijd voor alle stemmingen waarin ik het gewicht van elk woord voel

Het is het juiste klimaat, dames en heren, om naar Renaud . te kunnen luisteren

Renaud is de storm in de pijn van de schemering

Het is het hart van een mus in de borst van Hercules

Het is woede en tederheid, dertig jaar geleden schreef hij

Dingen die me elke dag helpen begrijpen wat ik hier doe

En wanneer de nacht regeert wanneer het licht zich in het zwart kleedt

En om de perfecte harmonie te vinden tussen rust en kakkerlak

We blijven zitten met dit, het lichaam verborgen onder de lakens

Een spreker binnen handbereik die Barbara laat zingen

Elk seizoen heeft de cesuur zijn feestelijke sfeer

Ze heeft gelijk, het is geruststellend, het is tijd voor dichters