Jour de doute - Grand Corps Malade

Y’a des jours inévitables où la confiance s'évanouit

Toutes ces heures vulnérables, y’a des jours comme des nuits

Les instants où je m’arrete au beau milieu de ma route

Comme un lendemain de fête, c’est juste un jour de doute

Les jours où même le temps dehors n’est pas sur de lui

Où le ciel est trempé sans une seule goutte de pluie

Je regarde autour de moi fuit par ma sérénité

Victime d’un moment de flou ou d’un trop plein de lucidité.

J’ai trop d’attentes et trop de souvenirs qui font des têtes à queue

Y’a beaucoup trop de pourquoi et pas assez de parce que

Je choisis souvent le silence pour que les gens regardent ailleurs

J’suis stoïque en apparence mais en tempête à l’intérieur

Y’a des envies qui me chuchotent et des regrets qui grondent

C’est les jours où tu te sens seul même entouré de plein de monde

On connait tous ces passages, un dernier vers pour la déroute

Les certitudes prises en otage, c’est juste un jour de doute.

C’est juste un jour de doute, c’est un réveil sans appétit

Comme une nuit sans sommeil et comme un rêve inabouti

C’est la vie qui hésite et qui m’octroie une pause

Mais pour mieux me laisser le temps de bien me remettre en cause

Alors je regarde dans le miroir et je comptemple mes erreurs, et tous ces

regards sans espoir dans mon rétroviseur

Ces quelques mains qui se tendaient que je n’ai jamais rattrapées

Dans tout ce que j’ai tenté je ne revois que mes ratés.

Alors j’avance mais à tâtons et puis en regardant derrière

Je me sens coupable encore une fois et ce sera pas la dernière

Coupable d’avoir juste essayé et de pas avoir réussi

Coupable d’avoir fait de mon mieux, et que ca n’ait pas suffit

Alors je remets tout en question, est ce que j’suis bien à ma place

J’ai peut etre pris les mauvais pions, est ce que je dois vraiment faire face,

jconnais cette histoire par coeur, un dernier vers pour la déroute

Parfois j’suis pas à la hauteur, c’est juste un jour de doute.

C’est juste un jour de doute, ça va pas durer longtemps

C’est juste un jour qui s’ajoute, il n’est même pas inquiétant, mais s’il me

laisse un gout amer, je dois y faire atention

Je connais son mystère, il est l’automne des sensations

Quand sa lumière est faible comme si elle luttait toute la journée

La nuit revient comme si la terre était pressée de se retourner,

et quand le soleil refait surface, il apparait presque déçu

Et une pluie fine le chasse, comme si la vie nous crachait dessus

Alors je me dis que j’ai trop dormi ou que j’suis parti en contresens

Je sans que j’ai besoin de retrouver toute les odeurs de l’urgence

Les odeurs de vertige, les odeurs de vérité, je sais bien que j’ai besoin de

retrouver l’instabilité, je crois pas que je manque des repères,

en fait je pense que j’en ai trop

J’ai envie de me prouver que j’aurai toujours les crocs

C’est peut ere ça un jour de doute, c’est pas une chute de moral

C’est le besoin de vérifier qu’on a encore bien la dalle.

En fait ces journées à la con, ça te fait te sentir vivant

Et ça me fait écrire des textes bien écorchés comme avant

En fait les jours de doute, ça donne des jours de lutte

Des réveils, des coups de poings, des envies d’uppercuts

Alors je tombe et je me redresse, alors je m’enfonce et j’encaisse

Alors je me trompe et je progresse, alors je compte mes faiblesses

Alors j'échoue comme tout le monde mais je reste sincère

Et comme la vie n’est pas longue, j’essaie juste de bien faire

Et si je mets de la lumière sur certaines de mes zones d’ombres

Et si je mets quelques mots sur mes silences les plus sombres

C’est pour mieux les comprendre et reprendre ma route

C’est pour foncer sans attendre le prochain jour de doute.

Er zijn onvermijdelijke dagen waarop het vertrouwen vervaagt

Al deze kwetsbare uren, er zijn dagen als nachten

De momenten dat ik midden op de weg stop

Zoals een day after party, het is gewoon een dag van twijfel

De dagen dat zelfs het weer buiten niet zeker is

Waar de lucht doordrenkt is zonder een enkele druppel regen

Ik kijk om me heen, vluchtend voor mijn sereniteit

Slachtoffer van een moment van vaagheid of te veel helderheid.

Ik heb te veel verwachtingen en te veel herinneringen die tollen

Er zijn te veel waaroms en te weinig omdat

Ik kies vaak voor stilte zodat mensen wegkijken

Ik ben stoïcijns van buiten maar stormachtig van binnen

Er zijn verlangens die tegen me fluisteren en spijt hebben van dat gerommel

Dit zijn de dagen dat je je eenzaam voelt, zelfs omringd door veel mensen

We kennen al deze passages, een laatste regel voor de route

Zekerheden gegijzeld is slechts een dag van twijfel.

Het is gewoon een dag van twijfel, het is een wake-up call zonder eetlust

Als een slapeloze nacht en als een onvervulde droom

Het is het leven dat aarzelt en me een pauze geeft

Maar om me beter de tijd te geven om mezelf echt in vraag te stellen

Dus ik kijk in de spiegel en ik tel mijn fouten, en al die

hopeloos staart in mijn achteruitkijkspiegel

Die paar uitgestrekte handen die ik nooit ving

In alles wat ik heb geprobeerd, zie ik alleen mijn mislukkingen.

Dus ik ga vooruit, maar tastend en dan terugkijkend

Ik voel me weer schuldig en het zal niet de laatste zijn

Schuldig aan gewoon proberen en niet slagen

Schuldig dat ik mijn best deed, en het was niet genoeg

Dus ik vraag me alles af, ben ik op mijn plaats?

Ik heb misschien de verkeerde pionnen genomen, moet ik echt onder ogen zien,

Ik ken dit verhaal uit mijn hoofd, een laatste regel voor de route

Soms ben ik er niet tegen, het is gewoon een dag van twijfel.

Het is maar een dag van twijfel, het zal niet lang duren

Het is maar één dag toegevoegd, het is niet eens zorgwekkend, maar als ik

laat een bittere smaak achter, ik moet voorzichtig zijn

Ik ken zijn mysterie, hij is de val van gevoelens

Als haar licht zwak is, alsof ze de hele dag worstelt

De nacht keert terug alsof de aarde haast had om zich om te draaien,

en als de zon weer opkomt, kijkt hij bijna teleurgesteld

En een fijne regen jaagt het weg, alsof het leven op ons spuugt

Dus ik zeg tegen mezelf dat ik me heb verslapen of dat ik de verkeerde kant op ben gegaan

Ik zonder dat ik alle geuren van de noodsituatie moet vinden

Ruikt naar duizeligheid, ruikt naar waarheid, ik weet dat ik het nodig heb

instabiliteit terugkrijgen, ik denk niet dat ik benchmarks mis,

eigenlijk denk ik dat ik er te veel heb

Ik wil mezelf bewijzen dat ik altijd de hoektanden zal hebben

Misschien is het een dag van twijfel, het is geen morele val

Het is nodig om te controleren of we de plaat nog hebben.

In feite geven deze bullshit-dagen je het gevoel dat je leeft

En het zorgt ervoor dat ik slordige teksten schrijf zoals voorheen

In feite de dagen van twijfel, het geeft dagen van strijd

Wakker worden, stoten, hunkeren naar uppercuts

Dus ik val en ik sta op, dus ik zink en ik neem het op

Dus ik heb het mis en ik ga vooruit, dus ik tel mijn zwakheden

Dus ik faal zoals iedereen, maar ik blijf trouw

En aangezien het leven niet lang is, probeer ik het gewoon goed te doen

Wat als ik wat licht schijn op sommige van mijn donkere gebieden?

En als ik een paar woorden toevoeg aan mijn donkerste stiltes

Het is om ze beter te begrijpen en mijn reis te hervatten

Het is ervoor gaan zonder te wachten op de volgende dag van twijfel.