J'écris à l'oral - Grand Corps Malade

C'était un soir sans histoire, une fin de journée au destin sobre

21h sans espoir, un mercredi d’octobre

Sur le macadam fatigué, trottoir en pente rue des Dames

Très loin des drames agités c’est ma première soirée slam

Des êtres humains dans un café sont regroupés pour s'écouter

Ils prennent la parole un par un et mes oreilles sont envoûtées

Des humains à égalité chacun est libre de se lancer

Le principe est très simple encore fallait-il y penser

Je suis d’abord resté passif mais j’ai tout de suite rêvé d’action

Je suis d’abord resté pensif pour comprendre cette révélation

J’ai pris une avalanche de rimes et une cascade de thèmes

Si loin du star-system, tu restes tard si t’aimes

Quelques instants après j’ai déterré l’encrier

En créant sans prier

Pour hurler sans crier

Sans accroc sans vriller

Dans la voix l’encre y est

Pour recevoir sans briller

Et donner sans trier

Le slam a giflé mon esprit puis libère les passions

Secouant mon envie créative restée en hibernation

A la recherche des ces ambiances dans tout Paris je vais zoner

C’est décidé ma voix est libre et son timbre va raisonner

La poésie dans les bars a rendez-vous avec la vie

Je l’ai vu et tu le vis

Je l’avoue je l’ai suivi

Elle prend forme elle grandit

Elle rayonne et elle s’entend

Elle t’enlace et une fois qu’elle te tient elle prend son temps

La poésie dans les bars ne sort que dans nos voix

Le concept même de ces soirées est un poème qui s’entrevoit

La poésie se cache partout, sur le comptoir, dans ton demi

Elle déborde sur le trottoir et se propage, l'épidémie

Moi j’oublierai jamais l’année où j’ai choppé le virus

Quand tu trébuches sur un hasard et que tu tombes sur un bonus

Ces soirées où l’on se livre, ces moments où l’on se lève

Des heures à user nos salives, croquer les mots jusqu'à la sève

J’oublierai pas ces instants rares où la nuit sert de terrain

A la recherche de l'éphémère moitié inquiet moitié serein

J’sais pas si le bonheur se touche mais on l’a peut être frôlé 2−3 fois

Dans cette atmosphère un peu louche se reflétant dans nos voix

J’oublierai pas ces coeurs ouverts de toutes provenances et de tout âges

Unie dans l’envie de découvrir dans l'écoute et le partage

Ceux qui étaient là ne changeraient rien même si tout était à refaire

Et puis en plus un texte dit c'était quand même un verre offert

Ces soirées sont toujours là mais le mieux c’est quand tu fais connaissance

Rien ne vaut le charme de l’inconnu la découverte et l’innocence

Cette nostalgie me rappelle souvent que j’ai aussi serré des mains

Des rencontres qui font que t’aimerais qu’hier déteigne sur demain

J’suis toujours plein de motivation et je récidive sans façon

Recherchant cette sensation qui vaut bien 700 passions

De cette époque non révolue j’ai reçu un héritage viral

Une manie qui ne me quitte plus c’est vrai, j'écris à l’oral

C'était un soir sans histoire une fin de journée au destin sobre,

21h sans espoir un mercredi d’octobre

J’ai entendu des voix qui touchent comme des chorales dans mon moral

Depuis j’ai de l’encre plein la bouche, depuis j'écris à l’oral

Het was een rustige avond, een sober einde van de dag

21.00 uur zonder hoop, op een woensdag in oktober

Op het vermoeide asfalt, glooiende stoep rue des Dames

Heel ver van de rusteloze drama's is dit mijn eerste slam night

Mensen in een café zitten ineengedoken om naar elkaar te luisteren

Ze spreken één voor één en mijn oren zijn betoverd

Gelijke mensen, iedereen is vrij om rond te dwalen

Het principe is heel simpel, je moest er nog even over nadenken

Ik was eerst passief maar droomde meteen van actie

Ik bleef eerst peinzen om deze openbaring te begrijpen

Ik nam een ​​lawine van rijmpjes en een cascade van thema's

Zo ver van het sterrenstelsel, blijf je laat als je wilt

Even later groef ik de inktpot op

Door te creëren zonder te bidden

Schreeuwen zonder te schreeuwen

Zonder hapering zonder te draaien

In de stem is de inkt aanwezig

Ontvangen zonder te schijnen

En geef zonder te sorteren

De klap sloeg in mijn hoofd en ontketende toen de passies

Mijn sluimerende creatieve drang van me afschudden

Op zoek naar deze sferen in heel Parijs zal ik zone

Het heeft besloten dat mijn stem vrij is en het timbre zal redeneren

Poëzie in bars heeft een date met het leven

Ik zag het en jij zag het

Ik geef het toe, ik heb het gevolgd

Ze krijgt vorm, ze groeit

Ze straalt en ze kan goed met elkaar overweg

Ze knuffelt je en als ze je eenmaal vasthoudt, neemt ze de tijd

Poëzie in bars komt alleen uit in onze stem

Het concept van deze avonden is een gedicht waarvan je een glimp kunt opvangen

Poëzie verstopt zich overal, op het aanrecht, in je helft

Het stroomt over op het trottoir en verspreidt zich, de epidemie

Ik zal het jaar waarin ik het virus kreeg nooit vergeten

Wanneer je op een toeval stuit en een bonus tegenkomt

Deze avonden waarop we genieten, deze momenten waarop we opstaan

Uren om ons speeksel te gebruiken, de woorden tot sap te knarsen

Ik zal die zeldzame momenten niet vergeten wanneer de nacht de grond is

Op zoek naar het kortstondige half bezorgd half sereen

Ik weet niet of geluk elkaar raakt, maar we zijn er misschien 2-3 keer tegenaan gelopen

In deze ietwat schaduwrijke sfeer weerspiegeld in onze stemmen

Ik zal die open harten van alle rangen en standen en van alle leeftijden niet vergeten

Verenigd in het verlangen om te ontdekken in luisteren en delen

Degenen die erbij waren zouden niets veranderen als het allemaal weer over was

En toen zei een sms dat het nog steeds een gratis drankje was

Die feestjes zijn er nog steeds maar het leukste is als je elkaar leert kennen

Er gaat niets boven de charme van de onbekende ontdekking en onschuld

Deze nostalgie herinnert me er vaak aan dat ik ook handen heb geschud

Ontmoetingen waarvan je gisteren wilt dat morgen afslijten

Ik ben altijd vol motivatie en ik recidiveer zonder ceremonie

Op zoek naar dit gevoel dat 700 passies waard is

Vanaf die tijd niet lang geleden ontving ik een virale erfenis

Een manie die me nooit verlaat, het is waar, ik schrijf mondeling

Het was een rustige avond, een sober einde van de dag,

21.00 uur hopeloos op een woensdag in oktober

Ik hoorde stemmen die elkaar raken als koren in mijn moreel

Omdat ik inkt in mijn mond heb, sinds ik mondeling schrijf