Il a fait nuit toute la journée - Grand Corps Malade

Dites moi d’où vient ce phénomène qui mène tout droit à l’impasse

Qu’est ce qui se passe,

Je vois plus les traces, je reconnais plus mon espace

Espacez vous, écartez vous, dites moi où est la lumière

J’ai besoin d’aide encore une fois et ce sera pas la dernière

Je ne vois plus où je mets les pieds, ne me dites pas que c’est normal

Tout ce que je respire est inquiet,

Je sais plus ce qu’est bien est ce qu’est mal

C’est la pénombre qui règne comme si le soleil était mort-né

Messieurs Dames aujourd’hui, il a fait nuit toute la journée

Je n’ai pas senti de chaleur s'épanouir au dessus de nos têtes

Je n’ai vu aucune lueur venir frapper à nos fenêtres

Je ne sais pas si je dois attendre

Que la nuit se lève ou que le jour tombe

Mais depuis 24h il fait nuit comme dans une tombe

Je vois plus les oiseaux s’envoler,

Tous ces petits trucs qui m'émerveillent

Je sens plus les nuages s’enrouler, le soleil a perdu son réveil

Si ça se trouve c’est grave la

Terre s’est peut-être arrêtée de tourner

Messieurs Dames aujourd’hui il a fait nuit toute la journée

Pourtant les gens autour de moi n’ont pas l’air d'être étonnés

Comment ça se fait, réagissez mais arrêtez de déconner

Suis-je le seul à me rendre compte de la hauteur du danger

La Lune nous nargue en plein midi, ça n’a pas l’air de vous déranger

Est-ce que ça se passe vraiment ou est-ce seulement dans mon cerveau

Tout ça me paraît bien réel mais je ne sais plus ce que ça vaut

Est-ce un voile devant mes yeux, est ce qu’il fait nuit dans ma tête

J’ai l’impression que le monde est

Vieux et qu’y a que moi que ça inquiète

Est-ce le prix du quotidien et le poids de la lassitude

Il a fait nuit toute la journée mais ce n’est plus une certitude

Peut-être que tout va bien et que l’instant n’a rien de fatal

Et qu’il y a simplement un peu trop de poussière dans mon mental

Maintenant il faut que je me reprenne et que j’arrête mes histoires

J’attends que le soleil se lève à nouveau dans mon espoir

Mais ne n’oublie pas qu’il est

Possible que ce soit l’hiver toute l’année

Comme il se peut que ce jour là, il ait fait nuit toute la journée

Le poète est un grand mytho qui s’invente des thèmes

Pour sourire, pour énerver, pour qu’on lui dise je t’aime

Pour un bon mot il est prêt à tout, le poète est un malade

Ne le croyez pas surtout, il ne raconte que des salades

Moi je me prends pour un poète parce que je pose sans instru

Il a fait nuit toute la journée, j’espère que vous ne m’avez pas cru

Ce n’est qu’un thème de plus pour mentir impunément

Je pense donc je suis

J'écris donc je mens

Y’a plus de repères dans mes histoires

Et tout ce que je dis peut être factice

Dans mon prochain texte je vous ferai

Croire que je courre plus vite que Carl Lewis

Mais attention soyez prudents, car si jamais vous m’applaudissez

C’est que ça vous plaît quand je mens

Donc je vais sûrement recommencer

Vertel me waar dit doodlopende fenomeen vandaan komt?

Wat gebeurt er,

Ik zie de sporen niet meer, ik herken mijn ruimte niet meer

Stap opzij, stap opzij, vertel me waar het licht is

Ik heb weer hulp nodig en het zal niet de laatste zijn

Ik kan niet zien waar ik stap, vertel me niet dat het normaal is

Alles wat ik adem is bezorgd,

Ik weet niet meer wat goed en wat slecht is

Het is de duisternis die regeert alsof de zon doodgeboren is

Dames en heren vandaag is het de hele dag donker geweest

Ik voelde geen warmte boven onze hoofden bloeien

Ik zag geen licht op onze ramen kloppen

Ik weet niet of ik moet wachten

Kom nacht of kom dag

Maar 24 uur lang is het donker als in een graf

Ik zie de vogels niet meer wegvliegen,

Al die kleine dingen die me verbazen

Ik voel de wolken niet meer oprollen, de zon is haar ontwaken kwijt

Als het gebeurt, is het ernstig

De aarde is mogelijk gestopt met draaien

Dames en heren vandaag is het de hele dag donker geweest

Toch lijken de mensen om mij heen niet verbaasd

Hoe komt het, reageer maar stop met rommelen

Ben ik de enige die de hoogte van het gevaar beseft?

De maan treitert ons op de middag, je lijkt het niet erg te vinden

Gebeurt het echt of zit het gewoon in mijn hoofd

Het lijkt me allemaal echt, maar ik weet niet wat het waard is

Is het een sluier voor mijn ogen, is het donker in mijn hoofd

Ik heb het gevoel dat de wereld is

Oud en waar maak ik me zorgen over?

Is het de prijs van het alledaagse en het gewicht van vermoeidheid?

Het is de hele dag donker geweest maar dat is geen zekerheid meer

Misschien is alles in orde en is het moment niet dodelijk

En er zit gewoon een beetje teveel stof in mijn hoofd

Nu moet ik mezelf bij elkaar rapen en stoppen met mijn verhalen

Ik wacht tot de zon weer opkomt in mijn hoop

Maar vergeet niet dat het zo is

Kan het hele jaar door winter zijn

Hoe het ook zij, het was de hele dag donker

De dichter is een grote mythe die thema's bedenkt

Om te glimlachen, te ergeren, om hem te vertellen dat ik van je hou

Voor een goed woordje is hij overal klaar voor, de dichter is ziek

Geloof hem vooral niet, hij vertelt alleen verhalen

Ik hou mezelf voor een dichter omdat ik poseer zonder instrumentals

Het is de hele dag donker geweest, ik hoop dat je me niet geloofde

Dit is gewoon een ander thema voor ongestraft liegen

ik denk van wel

Ik schrijf dus ik lieg

Er staan ​​meer bezienswaardigheden in mijn stories

En alles wat ik zeg kan nep zijn

In mijn volgende tekst zal ik je maken

Om te geloven dat ik sneller ren dan Carl Lewis

Maar wees voorzichtig, wees voorzichtig, want als je ooit voor me applaudisseert

Is dat je het leuk vindt als ik lieg?

Dus ik ga zeker weer beginnen