Course contre la honte - Grand Corps Malade, Richard Bohringer

Eh Tonton, est-ce que t’as regardé dehors?

Sur l’avenir de nos enfants il pleut de plus en plus fort

Quand je pense à eux pourtant, j’aimerais chanter un autre thème

Mais je suis plus trop serein, je fais pas confiance au système

Ce système fait des enfants mais il les laisse sur le chemin

Et il oublie que s’il existe, c’est pour gérer des êtres humains

On avance tous tête baissée sans se soucier du plan final

Ce système entasse des gosses et il les regarde crever la dalle

Tonton on est du bon côté mais ce qu’on voit, on ne peut le nier

J’ai grandi au milieu de ceux que le système a oubliés

On vit sur le même sol mais les fins de mois n’ont pas le même parfum

Et chaque année monte un peu plus la rumeur des crève-la-faim

Le système a décidé qu’y avait pas de place pour tout le monde

Tonton, t’as entendu les cris dehors, c’est bien notre futur qui gronde

Le système s’est retourné contre l’homme, perdu dans ses ambitions

L'égalité est en travaux et y’a beaucoup trop de déviations

Eh Tonton on va faire comment?

Dis-moi Tonton, on va faire comment?

Est-ce que les hommes ont voulu ça, est-ce qu’ils maîtrisent leur rôle

Ou est-ce que la machine s’est emballée et qu’on a perdu le contrôle

Est-ce qu’y a encore quelqu’un quelque part qui décide de quelque chose

Ou est-ce qu’on est tous pieds et poings liés en attendant que tout explose

Difficile de me rassurer Tonton, je te rappelle au passage

Que l’homme descend bel et bien du singe pas du sage

Et c’est bien l’homme qui regarde mourir la moitié de ses frères

Qui arrache les derniers arbres et qui pourrit l’atmosphère

Y’a de plus en plus de cases sombres et de pièges sur l'échiquier

L’avenir n’a plus beaucoup de sens dans ce monde de banquiers

C’est les marchés qui nous gouvernent, mais ces tous ces chiffres sont irréels

On est dirigé par des graphiques, c’est de la branlette à grande échelle

Eh Tonton, on va faire comment, tu peux me dire?

Comme il faut que tout soit rentable, on privatisera l’air qu’on respire

C’est une route sans issue, c’est ce qu’aujourd’hui, tout nous démontre

On va tout droit vers la défaite dans cette course contre la honte

Eh Tonton on va faire comment?

Dis-moi tonton, on va faire comment?

Entre le fromage et le dessert, tout là-haut dans leur diner

Est-ce que les grands de ce monde ont entendu le cri des indignés

Dans le viseur de la souffrance, y’a de plus en plus de cibles

Pour l’avenir, pour les enfants, essayons de ne pas rester insensibles

Ma petite gueule d’amour, mon Polo, mon ami Châtaigne

On va rien lâcher, on va aimer

Regarder derrière pour rien oublier

Ni les yeux bleus ni les regards noirs

On perdra rien, peut-être bien un peu

Mais ce qu’il y a devant, c’est si grand

Ma petite gueule d’amour, mon Polo, mon ami Châtaigne

T’as bien le temps d’avoir le chagrin éternel

S’ils veulent pas le reconstruire le nouveau monde, on se mettra au boulot

Il faudra de l’utopie et du courage

Faudra remettre les pendules à l’heure, leur dire qu’on a pas le même tic tac

Que nous, il est plutôt du côté du coeur

Fini le compte à rebours du vide, du rien dedans

Ma gueule d’amour, mon petit pote d’azur

Il est des jours où je ne peux rien faire pour toi

Les conneries je les ai faites, et c’est un chagrin qui s’efface pas

Faut pas manquer beaucoup pour plus être le héros, faut pas beaucoup

Je t’jure petit frère, faut freiner à temps

Va falloir chanter l’amour, encore plus fort

Y’aura des révolutions qu’on voudra pas

Et d’autres qui prennent leur temps, pourtant c’est urgent

Où est la banque il faut que je mette une bombe

Une bombe désodorante, une bombe désodorante pour les mauvaises odeurs du fric

qui déborde

Pas de place pour les gentils, pour les paumés de la vie

Chez ces gens-là, on aime pas, on compte

Ma petite gueule d’amour, mon Polo, mon ami Châtaigne

P’tit frère, putain, on va le reconstruire ce monde

Pour ça, Tonton, faut lui tendre la main

Tonton, il peut rien faire si t’y crois pas

Alors faudra se regarder, se découvrir, jamais se quitter

On va rien lâcher

On va rester groupé

Y’a les frères, les cousines, les cousins, y a les petits de la voisines

Y’a les gamins perdus qui deviennent des caïds de rien

Des allumés qui s’enflamment pour faire les malins

Y’a la mamie qui peut pas les aider, qu’a rien appris dans les livres

Mais qui sait tout de la vie

À force de ne plus croire en rien, c’est la vie qui désespère

Faut aimer pour être aimé

Faut donner pour recevoir

Viens vers la lumière, p’tit frère

Ta vie c’est comme du gruyère, mais personne te le dis que tu as une belle âme

Ma petite gueule d’amour, mon Polo, mon ami Châtaigne

On va rien lâcher

On va aimer regarder derrière pour rien oublier

Hé oom, heb je naar buiten gekeken?

Op de toekomst van onze kinderen regent het steeds harder

Maar als ik aan ze denk, zou ik graag een ander thema willen zingen

Maar ik ben niet al te rustig meer, ik vertrouw het systeem niet

Dit systeem maakt kinderen, maar laat ze in de weg

En hij vergeet dat hij bestaat om mensen te managen

We gaan allemaal halsoverkop zonder ons zorgen te maken over het uiteindelijke plan

Dit systeem propt kinderen erin en kijkt toe hoe ze de plaat kapot slaan

Oom, we zijn aan de veilige kant, maar wat we zien kunnen we niet ontkennen

Ik ben opgegroeid tussen degenen die het systeem vergat

We leven op dezelfde grond maar de eindes van de maand hebben niet dezelfde smaak

En elk jaar stijgt een beetje meer het gerucht van uitgehongerde mensen

Het systeem besloot dat er geen plaats was voor iedereen

Oom, je hoorde de kreten buiten, het is onze toekomst die rommelt

Het systeem heeft zich tegen de mens gekeerd, verloren in zijn ambities

Gelijkheid is in de maak en er zijn te veel afwijkingen

Hey oom hoe gaan we dat doen?

Zeg me oom, wat gaan we doen?

Wilden de mannen dit, beheersen ze hun rol?

Of is de machine op hol geslagen en zijn we de controle kwijtgeraakt?

Is er nog ergens iemand die iets beslist?

Of zitten we allemaal vast te wachten tot het allemaal ontploft

Het is moeilijk om me gerust te stellen Oom, ik bel je terug

Die man stamt inderdaad af van de aap, niet van de wijzen

En hij is de man die de helft van zijn broers ziet sterven

Wie ontwortelt de laatste bomen en verrot de atmosfeer?

Er komen steeds meer donkere vierkanten en vallen op het schaakbord

De toekomst heeft weinig zin in deze wereld van bankiers

Markten heersen over ons, maar al deze cijfers zijn onwerkelijk

We worden geregeerd door grafieken, het is aftrekken op grote schaal

Hé oom, hoe gaan we dat doen, kun je me dat vertellen?

Omdat alles winstgevend moet zijn, zullen we de lucht die we inademen privatiseren

Het is een doodlopende weg, dat is wat vandaag alles ons laat zien

We gaan recht op de nederlaag af in deze race tegen schaamte

Hey oom hoe gaan we dat doen?

Zeg me oom, wat gaan we doen?

Tussen kaas en toetje, daarboven in hun eetcafé

Hebben de groten van deze wereld de roep van de verontwaardigde gehoord?

In het vizier van lijden zijn er steeds meer doelen

Laten we voor de toekomst, voor de kinderen, proberen niet onverschillig te blijven

Mijn kleine liefdesgezichtje, mijn Polo, mijn kastanjevriendje

We gaan loslaten, we gaan liefhebben

Kijk achterom om niets te vergeten

Noch de blauwe ogen, noch de donkere looks

We zullen niets verliezen, misschien een beetje

Maar wat ons te wachten staat is zo groot

Mijn kleine liefdesgezichtje, mijn Polo, mijn kastanjevriendje

Je hebt genoeg tijd om eeuwig verdriet te hebben

Als ze de nieuwe wereld niet willen herbouwen, gaan we aan de slag

Het zal utopie en moed vergen

We zullen de zaak recht moeten zetten, hen vertellen dat we niet dezelfde tick tock hebben

Dan wij, hij is meer aan de kant van het hart

Voorbij is het aftellen naar de leegte, niets van binnen

Mijn gezicht van liefde, mijn kleine vriend van azuurblauw

Er zijn dagen dat ik niets voor je kan doen

De onzin die ik deed, en het is een hartzeer dat niet zal vervagen

Je hoeft niet veel te missen om niet langer de held te zijn, er is niet veel voor nodig

Ik zweer je kleine broer, je moet op tijd remmen

Zal liefde moeten zingen, nog harder

Er zullen revoluties zijn die we niet willen

En anderen die hun tijd nemen, toch is het dringend

Waar is de bank, ik moet een bom plaatsen

Deodorantbom, deodorantbom voor slechte geldgeuren

die overstroomt

Geen plaats voor de goeden, voor de verliezers van het leven

Met deze mensen houden we niet van, we tellen mee

Mijn kleine liefdesgezichtje, mijn Polo, mijn kastanjevriendje

Kleine broer, verdomme, we gaan deze wereld herbouwen

Daarvoor, oom, moet je je hand uitsteken

Oom, hij kan niets doen als je het niet gelooft

Dus we zullen naar elkaar moeten kijken, elkaar ontdekken, elkaar nooit verlaten

We laten niet los

We blijven bij elkaar

Er zijn de broers, de neven, de neven, er zijn de kinderen van de buurman

Er zijn de verloren kinderen die de baas worden over niets

Lichten die ontbranden om te pronken

Er is de oma die hen niet kan helpen, die niets uit de boeken heeft geleerd

Maar wie kent het hele leven?

Door nergens meer in te geloven, is het het leven dat wanhoopt

Moet liefhebben om bemind te worden

Moet geven om te krijgen

Kom naar het licht, broertje

Je leven is als Zwitserse kaas, maar niemand vertelt je dat je een mooie ziel hebt

Mijn kleine liefdesgezichtje, mijn Polo, mijn kastanjevriendje

We laten niet los

We kijken graag achterom om iets te vergeten