Cassiopée - Grand Corps Malade

Dehors,

Une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Où l’double V d’Cassiopée s’marre d'être illuminé.

Dehors,

Des gens qui traînent,

Des gens qui s’aiment vite-fait pendant les vacances en attendant de rentrer.

Dedans,

Une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Où les nighters, les clubers, les lifers de te-boî dancent bêtement sur la

dernière

Soupe de docteur Alban.

Pour moi,

Une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Une nuit compliqée qu’j’ai pas maîtrisée.

Une nuit complexe qui fait qu’aujourd’hui j’vous dis c’putain d’texte,

Une nuit qui part dans tous les sens,

Qu’a mit les miens en trance,

Et qu’a fait qu’Cassiopée me regarde maintenant, d’un air énervé,

En me disant Fab, sur ma vie, t’as déconné.

Pour moi,

Une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Une nuit qui transforme les rires d’enfant en cris de douleur,

Les belles sérénités en grandes terreurs,

Les petits bien-êtres en gros malheurs,

Les vies trépidentes en existences fades et qui fait qu’aujourd’hui,

J’suis un grand corps malade.

Pour moi,

Une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Qui s’prolonge sur des tas d’années.

Dedans,

Un cerveau qui boue, qui cogne, qui crache et qui rage de constater qu'à vingts

piges,

On transforme un corps en cage.

Un cerveau impuissant, qui comprend pas comment on peut en arriver là,

Comment une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Peut t’faire galérer des tas d’années,

Et transformer une vie sereine, riche et blindées d’trucs de ouf,

en vie beaucoup

Plus lourde que la plus lourde de tes poufs.

Y’a Cassiopée qui m’interpelle: Hey Fab, t’as pas finis d’nous saoûler avec tes

états-d'âmes

Tous claqués, c’est quoi?

Tu veux nous faire chialer?

Arrête de t’appitoyer sur ton sort, et dis-toi qu’tout ce qui ne te tue pas te

rend

Plus fort.

Pendant qu'à Gasa on survit, on ne vit pas, toi tu slam pépère, dans les p’tits

bars

De ripa’s, pendant que Ruce et Shechen toute la journée s’niquent,

dans ta poche y’a

Un téléphone, avec des sonneries polyphoniques,

Pendant qu’une moitié du monde étrangle l’autre en attendant que ça éclate,

Toi tu rentres chez toi tranquillement, tu t’fais chauffer des pâtes.

Alors Fab, arrête de nous gonfler, avec tes états-d'âmes fatigués,

Et dis-toi que t’es pas encore mort, et que tout c’qui n’te tue pas,

te rend plus

Fort.

T’as assuré, Cassiopée.

J’ai bien compris l’message.

Mais t’aurais pu m’parler plus tôt, j’te dis ça au passage.

Alerté à temps, j’aurais pas perdu tous ces avantages.

Et j’aurais fais plus attention, j’aurais su rester sage.

Mais t’inquiètes pas double V, j’tai pas attendu pour m’relever.

Et depuis une nuit d'été, nuit d’Juillet,

Les galères, j’ai su les affronter.

Les p’tites misères, c’est moi qui les ai mises en difficulté.

Et aujourd’hui,

Même si j’joue moins au foot et plus au Scrabble,

Même si aujourd’hui,

J’suis un grand corps malade,

Avec mes sauces, j’suis bien armé.

Et quand la vie s’fait hardcore,

On n’oublie jamais: Tout c’qui nous tue pas, nous rend plus forts.

Buiten,

Een zomernacht, julinacht,

Waar Cassiopeia's dubbele V het beu is om verlicht te worden.

Buiten,

mensen die rondhangen,

Mensen die tijdens de feestdagen snel van elkaar houden terwijl ze wachten om thuis te komen.

Binnenkant,

Een zomernacht, julinacht,

Waar de nighters, de clubers, de lifers van te-boî dwaas dansen op de

laatst

Dokter Albans soep.

Naar mij,

Een zomernacht, julinacht,

Een ingewikkelde nacht die ik niet onder de knie heb.

Een complexe nacht wat betekent dat ik je vandaag deze verdomde tekst vertel,

Een nacht die alle kanten op gaat,

Wat de mijne in een trance bracht,

En wat keek Cassiopeia me nu geïrriteerd aan,

Vertel me Fab, je hebt het verpest met mijn leven.

Naar mij,

Een zomernacht, julinacht,

Een nacht die het lachen van kinderen verandert in kreten van pijn,

De prachtige sereniteiten in grote verschrikkingen,

Kleine welvaart in grote tegenslagen,

De hectiek leeft in saaie existenties en dat vandaag,

Ik ben een groot ziek lichaam.

Naar mij,

Een zomernacht, julinacht,

Die zich over vele jaren uitstrekt.

Binnenkant,

Een brein dat kookt, klopt, spuugt en raast om dat op je twintigste te zien

freelancers,

We veranderen een lichaam in een kooi.

Een hulpeloos brein, dat niet begrijpt hoe het zover kan komen,

Hoe een zomernacht, julinacht,

Je kunt er jarenlang mee worstelen,

En transformeer een sereen leven, rijk en gepantserd met gekke dingen,

leef veel

Zwaarder dan de zwaarste van je poefs.

Daar is Cassiopée die naar me roept: Hé Fab, je bent nog niet klaar met ons dronken te maken met je...

stemmingen

Alles dichtgeslagen, wat is het?

Wil je ons kwaad maken?

Stop met medelijden met jezelf te hebben en zeg tegen jezelf dat alles wat je niet doodt

maakt

Sterker.

Terwijl we in Gasa overleven, leven we niet, jij slam cushy, in de kleintjes

bars

Van ripa's, terwijl Ruce en Shechen de hele dag neuken,

in je zak is er

Een telefoon, met polyfone beltonen,

Terwijl de ene helft van de wereld de andere helft wurgt, wachtend op het uiteenspatten,

Je gaat rustig naar huis, warmt wat pasta op.

Dus Fab, stop met ons op te blazen, met je vermoeide buien,

En zeg tegen jezelf dat je nog niet dood bent, en dat alles wat je niet doodt,

maakt je meer

Krachtig.

Je hebt het onder controle, Cassiopeia.

Ik begreep de boodschap.

Maar je had me eerder kunnen spreken, dat zeg ik je trouwens.

Op tijd gewaarschuwd, had ik al deze voordelen niet verloren.

En ik zou voorzichtiger zijn geweest, ik had geweten hoe ik wijs moest blijven.

Maar maak je geen zorgen dubbel V, ik heb niet gewacht om op te staan.

En sinds een zomernacht, julinacht,

De galeien, ik wist hoe ik ze het hoofd moest bieden.

De kleine ellende, ik was het die ze in moeilijkheden bracht.

En vandaag,

Zelfs als ik minder voetbal en meer scrabble speel,

ook al vandaag

Ik ben een groot ziek lichaam,

Met mijn sauzen ben ik goed bewapend.

En als het leven hardcore wordt,

We vergeten nooit: alles wat ons niet doodt, maakt ons sterker.