Au feu rouge - Grand Corps Malade

«Heureusement, j’n’ai pas d’enfant» se dit Yadna très souvent

«Ce serait encore plus dur, encore plus humiliant»

Et puis comment elle aurait fait avec un bébé comme paquetage?

Est-ce qu’il aurait survécu après tout c’voyage?

Yadna a fui les bombes, la guerre dans son pays

Elle sait qu’elle avait peur mais ne sait plus de quels ennemis

Entre les tirs de son président, des rebelles, de l’occident

De Daesh et des Kurdes, elle ne sait plus d’où vient l’vent

Elle ne sait plus d’où vient la poudre qui a rasé son village

Elle ne sait plus qui tire les balles qui ont éteint tous ces visages

Elle sait juste que l’Homme est fou et qu’c’est là-bas, en Syrie

Que s’est formé petit à p’tit l'épicentre de sa folie

Yadna pense à tout ça en s’approchant d’ma vitre

Moi, j’lui: «Non» avec la main et j’redémarre bien vite

J’avais p’t-être un peu d’monnaie mais j’suis pressé, faut qu’je bouge

J’me rappelle de son regard, j’ai croisé Yadna au feu rouge

Après trois mois d’périple dans toutes sortes d’embarcations

Elle a souvent cru qu’la mort serait la seule destination

Comme lors de cette nuit noire au milieu d’la mer Égée

Dépassée par les vagues sur un bateau bien trop léger

Entre les centres de rétention et les passeurs les plus cruels

Yadna a perdu d’vue tous ceux qui avaient fui avec elle

Elle s’est retrouvée seule avec la peur, le ventre vide

Et des inconnus aussi perdus qu’elle comme seuls guides

Marchant pendant des semaines puis payant à des vautours

Le droit d’se cacher à l’arrière des camions sans voir le jour

Après ces mois d’enfer, elle passe ses nuits sur un carton

Son Eldorado se situe Porte de la Chapelle, sous un pont

Yana pense à tout ça en s’approchant d’ma vitre

Moi, j’lui: «Non» avec la main et j’redémarre bien vite

J’avais p’t-être un peu d’monnaie mais j’suis pressé, faut qu’je bouge

J’me rappelle de son regard, j’ai croisé Yadna au feu rouge

Dans ses nuits, les cauchemars d’expulsion sont réguliers

Elle attend d’obtenir le statut d’réfugiée

Elle mendie au feu rouge avec la détresse comme baîllon

Elle se renseigne sur ses droits, petite princesse en haillon

Elle imagine parfois sa vie d'étudiante dans son pays

Si la justice avait des yeux, si la paix régnait en Syrie

Elle sourit même parfois, quand elle trouve la force d’y penser

Elle rêve en syrien mais, là, elle pleure en français

J’aperçois Yadna rapidement lorsque l’feu passe au vert

J’ai un p’tit pincement au cœur, mais j’suis en retard et j’accélère

Les plus grands drames sont sous nos yeux mais on est pressé, faut qu’on bouge

Y’a des humains derrière les regards;

j’ai croisé Yadna au feu rouge

"Gelukkig heb ik geen kinderen", zegt Yadna heel vaak tegen zichzelf

"Het zou nog moeilijker, nog vernederender zijn"

En hoe zou ze het dan hebben gedaan met een baby als pakketje?

Zou hij het overleefd hebben na al die reis?

Yadna vluchtte voor de bommen, de oorlog in zijn land

Ze weet dat ze bang was, maar weet niet meer welke vijanden

Tussen de schoten van zijn president, de rebellen, het westen

Van Daesh en Koerden weet ze niet meer waar de wind vandaan komt

Ze weet niet meer waar het poeder vandaan kwam dat haar dorp met de grond gelijk maakte

Ze weet niet wie de kogels heeft afgevuurd die al die gezichten hebben gedoofd

Ze weet gewoon dat de man gek is en het is daar in Syrië

Dat vormde geleidelijk het epicentrum van zijn waanzin

Yadna denkt aan dat alles terwijl ze mijn raam nadert

Ik, ik zeg tegen hem: "Nee" met mijn hand en ik begin heel snel opnieuw

Ik heb misschien wat kleingeld gehad, maar ik heb haast, ik moet verhuizen

Ik herinner me zijn blik, ik ontmoette Yadna bij een rood licht

Na drie maanden reizen in allerlei soorten boten

Ze geloofde vaak dat de dood de enige bestemming zou zijn

Zoals op die donkere nacht in het midden van de Egeïsche Zee

Ingehaald door de golven op een boot die veel te licht is

Tussen de detentiecentra en de meest wrede smokkelaars

Yadna verloor al degenen uit het oog die met haar vluchtten

Ze bleef alleen achter met angst, met een lege maag

En vreemden zo verloren als zij als onze enige gidsen

Wekenlang lopen en dan gieren betalen

Het recht om achter in vrachtwagens te schuilen zonder de dag te zien

Na deze maanden van hel brengt ze haar nachten door op een kartonnen doos

Zijn Eldorado is bij Porte de la Chapelle, onder een brug

Yana denkt aan dat alles terwijl ze mijn raam nadert

Ik, ik zeg tegen hem: "Nee" met mijn hand en ik begin heel snel opnieuw

Ik heb misschien wat kleingeld gehad, maar ik heb haast, ik moet verhuizen

Ik herinner me zijn blik, ik ontmoette Yadna bij een rood licht

In zijn nachten zijn de nachtmerries van verdrijving regelmatig

Ze wacht op de vluchtelingenstatus

Ze smeekt bij een rood licht met nood als een grap

Ze vraagt ​​naar haar rechten, prinsesje in lompen

Ze stelt zich soms haar leven als student in haar land voor

Als gerechtigheid ogen had, als vrede zou heersen in Syrië

Ze lacht soms zelfs, als ze de kracht vindt om erover na te denken

Ze droomt in het Syrisch, maar nu huilt ze in het Frans

Ik zie Yadna snel als het licht op groen springt

Ik heb een kleine steek in mijn hart, maar ik ben te laat en ik versnel

De grootste drama's staan ​​voor onze ogen, maar we hebben haast, we moeten verhuizen

Er zijn mensen achter de ogen;

Ik passeerde Yadna bij een rood licht