6ème sens - Grand Corps Malade

La nuit est belle, l’air est chaud et les étoiles nous matent

Pendant qu’on kiffe et qu’on apprécie nos plus belles vacances

La vie est calme, il fait beau, il est 2 heures du mat'

On est quelques sourires à partager notre insouciance

C’est ce moment-là, hors du temps que la réalité a choisi

Pour montrer qu’elle décide et que si elle veut elle nous malmène

Elle a injecté dans nos joies comme une anestésie

Souviens-toi de ces sourires, ce ne sera plus jamais les mêmes

Le temps s’est accéléré d’un coup, et c’est tout mon futur qui bascule

Les envies, les projets, les souvenirs

Dans ma tête y a trop de pensées qui se bousculent

Le choc n’a duré qu’une seconde

Mais ces ondes ne laissent personne indifférent

«Votre fils ne marchera plus «, voilà ce qu’ils ont dit à mes parents

Alors j’ai découvert de l’intérieur un monde parallèle

Un monde où les gens te regardent avec gêne ou avec compassion

Un monde où être autonome devient un objectif irréel

Un monde qui existait sans que j’y fasse vraiment attention

Ce monde-là vit à son propre rythme et n’a pas les mêmes préoccupations

Les soucis ont une autre échelle, et un moment banal peut être une très bonne

occupation

Ce monde respire le même air, mais pas tout le temps avec la même facilité

Il porte un nom qui fait peur ou qui dérange: les handicapés

On met du temps à accepter ce mot, c’est lui qui finit par s’imposer

La langue française a choisi ce terme, moi j’ai rien d’autre à proposer

Rappelle-toi juste que c’est pas une insulte, on avance tous sur le même chemin

Et tout le monde crie bien fort qu’un handicapé est d’abord un être humain

Alors pourquoi tant d’embarras face à un mec en fauteuil roulant ou face à une

aveugle

Vas-y tu peux leur parler normalement

C’est pas contagieux, pourtant avant de refaire mes premiers pas

Certains savent comme moi qu’il y a des regards qu’on n’oublie pas

C’est peut-être un monde fait de décence, de silence, de résistance

Un équilibre fragile, un oiseau dans l’orage, une frontière étroite entre

souffrance et espérance

Ouvre un peu les yeux, c’est surtout un monde de courage

Quand la faiblesse physique devient une force mentale

Quand c’est le plus vulnérable qui sait où, quand, pourquoi et comment?

Quand l’envie de sourire redevient un instinct vital

Quand on comprend que l'énergie ne se lit pas seulement dans le mouvement

Parfois la vie nous teste et met à l'épreuve notre capacité d’adaptation

Les 5 sens des handicapés sont touchés mais c’est un 6ème qui les délivre

Bien au-delà de la volonté, plus fort que tout sans restriction

Ce 6ème sens qui apparaît, c’est simplement l’envie de vivre

De nacht is prachtig, de lucht is warm en de sterren kijken naar ons

Terwijl we van onze mooiste vakanties houden en ervan genieten

Het leven is rustig, het is zonnig, het is 2 uur 's nachts.

We zijn een paar glimlachen om onze onzorgvuldigheid te delen

Het is dat moment, uit de tijd dat de realiteit heeft gekozen

Om te laten zien dat ze beslist en dat ze ons misbruikt als ze wil

Ze injecteerde in onze geneugten zoals anesthesie

Onthoud die glimlachen, ze zullen nooit meer hetzelfde zijn

De tijd versnelde plotseling en mijn hele toekomst staat op zijn kop

Verlangens, projecten, herinneringen

In mijn hoofd rennen te veel gedachten rond

De schok duurde maar een seconde

Maar deze golven laten niemand onverschillig

"Je zoon wil niet meer lopen", zeiden ze tegen mijn ouders

Dus ik ontdekte in een parallelle wereld

Een wereld waar mensen naar je kijken met schaamte of mededogen

Een wereld waar zelfvoorziening een onwerkelijk doel wordt

Een wereld die bestond zonder dat ik er echt om gaf

Deze wereld leeft in zijn eigen tempo en heeft niet dezelfde zorgen

Zorgen hebben een andere schaal, en een alledaags moment kan heel goed zijn.

bezigheid

Deze wereld ademt dezelfde lucht, maar niet altijd met hetzelfde gemak

Hij heeft een enge of verontrustende naam: gehandicapten

Het kost tijd om dit woord te accepteren, hij is het die uiteindelijk oplegt

De Franse taal heeft voor deze term gekozen, ik heb niets anders te bieden

Onthoud dat het geen belediging is, we zitten allemaal op hetzelfde pad

En iedereen roept luid dat een gehandicapte in de eerste plaats een mens is

Dus waarom zoveel schaamte in het gezicht van een man in een rolstoel of in het aangezicht van een?

Blind

Ga je gang, je kunt normaal met ze praten

Het is niet besmettelijk, maar voordat ik mijn eerste stappen zet

Sommigen weten net als ik dat er looks zijn die we niet vergeten

Misschien is het een wereld van fatsoen, stilte, weerstand

Een delicaat evenwicht, een vogel in de storm, een smalle grens tussen

lijden en hoop

Open je ogen een beetje, het is vooral een wereld van moed

Wanneer fysieke zwakte mentale kracht wordt

Wanneer het het meest kwetsbaar is, wie weet waar, wanneer, waarom en hoe?

Wanneer het verlangen om te glimlachen weer een vitaal instinct wordt

Wanneer we begrijpen dat energie niet alleen in de beweging wordt gelezen

Soms stelt het leven ons op de proef en stelt het ons aanpassingsvermogen op de proef

De 5 zintuigen van gehandicapten worden aangetast, maar het is een 6e die ze levert

Ver voorbij wilskracht, sterker dan wat dan ook zonder beperking

Dit 6e zintuig dat opkomt is gewoon de drang om te leven