Dans mes poches - Gauvain Sers

Si tu viens fouiller tout au fond

Archéologue du pantalon

Tu trouveras pleins de choses sympatoches

Au milieu des miettes de brioche

Avec mes clés qui se balladent

Y’a quelques pièces quand je suis en rade

Et quand une mélodie m’accroche

J’griffonne des noirs et des croches

Dans mes poches

Dans mes poches

Dans mes poches

A l’intérieur du porte monnaie

Le numéro d’un japonais

Une ancienne place de cinoche

Pas encore de photo d’mioche

Un ticket blanc pour le métro

Une carte Vélib' pour le vélo

J'éteins encore plus ma téloche

Depuis que je suis un vrai gavroche

Dans mes poches

Dans mes poches

Dans mes poches

Tout dépend du jean du jour

Mais j’y glissent mes mains toujours

Surtout quand l’automne devient moche

Elles réchauffent l’hiver en approche

J’y place aussi mes idéaux

Mes convictions, mon doigt bien haut

Un poing dur comme de la roche

Pour ceux que la galère accroche

Par les poches

Par les poches

Par les poches

Pour une morale en manche de pioche

J’en ai une belle dans ma caboche

Quitte à se prendre pas mal de reproches

Faut que je vous dise quelque chose cloche

Parce que je trimbale toute une sacoche

Et j'écris sur un Macintosh

Alors qu’j’ai un stylo tout proche

Qui écrit même les rimes en «oche»

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Dans ma poche

Als je komt en diep graaft

Broek archeoloog

Je vindt er veel leuke dingen

Midden tussen de brioche kruimels

Met mijn sleutels die ronddwalen

Er zijn een paar stukjes als ik down ben

En wanneer een melodie me grijpt

Ik krabbel kwartnoten en achtste noten

In mijn zakken

In mijn zakken

In mijn zakken

In de portemonnee

Japanse nummer één

Een oud bioscoopplein

Nog geen bratfoto

Een wit metrokaartje

Een Vélib'-kaart om te fietsen

Ik zet mijn tv nog meer uit

Sinds ik een echte krantenjongen was

In mijn zakken

In mijn zakken

In mijn zakken

Het hangt allemaal af van de jeans van de dag

Maar ik steek er altijd mijn handen in

Vooral als de herfst lelijk wordt

Ze verwarmen de naderende winter

Ik plaats daar ook mijn idealen

Mijn overtuigingen, mijn vinger omhoog

Een keiharde vuist

Voor wie in de problemen zit

Door de zakken

Door de zakken

Door de zakken

Voor een moraal in het handvat van een houweel

Ik heb een mooie in mijn noggin

Zelfs als dat betekent dat je veel schuld op je moet nemen

Ik moet je zeggen dat er iets mis is

Omdat ik een hele tas meesjouw

En ik schrijf op een Macintosh

Terwijl ik een pen in de buurt heb

Wie schrijft zelfs de rijmpjes in "oche"

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak

In mijn zak