Comme chez Leprest - Gauvain Sers

Plein cœur du marais

Sous des poutres apparentes

Rambuteau c’est l’arrêt

Si jamais ça te tente

À peine franchis la porte

Qu’on s’y sent chez soit

Comme dans le salon d’un pote

Où le comptoir est en bois

Et ça trinque au bon vin

Devant l'écharpe de Maurice

Jusqu’aux heures du matin

Où les métros se remplissent

Un peu comme chez Leprest

Quand on y est, on y reste

Tout est beau, même l’ardoise

Chez Françoise

On récite de vieux textes

De Dimé ou d’Alain

Avec pour seul prétexte

Que leur plumes font du bien

Et Françoise elle revit

De voir que des gamins

Apprivoisent des écrits

Qu’on laissaient les anciens

On trinque pour eux ici

Et c’est là que tout se passe

On est toujours assit

La même table, la même place

Un peu comme chez Leprest

Quand on y est on y reste

Tout est beau, même l’ardoise

Chez Françoise

Faut baisser la tête

Pour aller aux toilettes

Les plus petits se sentent grands

Juste le temps d’un instant

Il faut pas tourner le dos

Pour voir les vieilles photos

Les grands se sentent petits

Devant ces tronches de vie

Et quand la taulière sort

Les cendriers cachés

Non Paris n’est pas mort

Personne n’ira dénoncer

Un peu comme chez Leprest

Quand on y est, on y reste

Tout est beau, même l’ardoise

Chez Françoise

On mange des discussions

Et on parle plats du jour

On boit de la bonne chanson

On chante, on chante toujours

La guitare change de mains

Elle fait le tour de la table

Comme l’aiguille fait le sien

Au mur du Connétable

Si dans l’fond de nos verres

Il y traîne des oreilles

Tout ceux qui sont en l’air

Sous nos plus belles bouteilles

Un peu comme si Leprest

Nous laissait quelques restes

Un p’tit mot sur l’ardoise

De Françoise

Diep in het hart van het moeras

Onder zichtbare balken

Rambuteau is de halte

Als je er ooit zin in hebt

Net door de deur gelopen

Dat we ons daar thuis voelen

Zoals in de woonkamer van een vriend

Waar de toonbank van hout is

En het proost op goede wijn

Voor de sjaal van Maurice

Tot de ochtenduren

Waar de metro's vollopen

Een beetje zoals bij Leprest

Als we er zijn, blijven we daar

Alles is mooi, zelfs de leisteen

Chez Françoise

We reciteren oude teksten

Van Dimé of Alain

Met het enige voorwendsel

Dat hun veren goed doen

En Françoise ze leeft weer

Om alleen kinderen te zien

Tamme geschriften

Dat we de oude hebben achtergelaten

We proosten hier op ze

En daar gebeurt het allemaal

We zitten nog steeds

Dezelfde tafel, dezelfde plaats

Een beetje zoals bij Leprest

Als we er zijn, blijven we daar

Alles is mooi, zelfs de leisteen

Chez Françoise

Je moet je hoofd laten zakken

Naar het toilet gaan

Kleintjes voelen zich groot

Een momentje

Keer je niet de rug toe

Om oude foto's te zien

Groten voelen klein

Voor deze gezichten van het leven

En als de cipier naar buiten komt?

Verborgen asbakken

Nee Parijs is niet dood

Niemand zal aanklagen

Een beetje zoals bij Leprest

Als we er zijn, blijven we daar

Alles is mooi, zelfs de leisteen

Chez Françoise

We eten gesprekken

En we praten over dagschotels

We drinken een goed lied

We zingen, we zingen altijd

De gitaar verandert van eigenaar

Ze loopt rond de tafel

Zoals de naald zijn eigen maakt

Op de muur van de Constable

Als in de bodem van onze bril

Hij sleept zijn oren daar

Iedereen in de lucht

Onder onze mooiste flessen

Een beetje zoals Leprest

heeft ons wat restjes achtergelaten

Een klein woordje op de lei

Van Francoise