Vorrei - Francesco Guccini

Vorrei conoscer l' odore del tuo paese,

camminare di casa nel tuo giardino,

respirare nell' aria sale e maggese,

gli aromi della tua salvia e del rosmarino.

Vorrei che tutti gli anziani mi salutassero

parlando con me del tempo e dei giorni andati,

vorrei che gli amici tuoi tutti mi parlassero,

come se amici fossimo sempre stati.

Vorrei incontrare le pietre, le strade, gli usci

e i ciuffi di parietaria attaccati ai muri,

le strisce delle lumache nei loro gusci,

capire tutti gli sguardi dietro agli scuri

e lo vorrei

perchè non sono quando non ci sei

e resto solo coi pensieri miei ed io…

Vorrei con te da solo sempre viaggiare,

scoprire quello che intorno c'è da scoprire

per raccontarti e poi farmi raccontare

il senso d' un rabbuiarsi e del tuo gioire;

vorrei tornare nei posti dove son stato,

spiegarti di quanto tutto sia poi diverso

e per farmi da te spiegare cos'è cambiato

e quale sapore nuovo abbia l' universo.

Vedere di nuovo Istanbul o Barcellona

o il mare di una remota spiaggia cubana

o un greppe dell' Appennino dove risuona

fra gli alberi un' usata e semplice tramontana

e lo vorrei

perchè non sono quando non ci sei

e resto solo coi pensieri miei ed io…

Vorrei restare per sempre in un posto solo

per ascoltare il suono del tuo parlare

e guardare stupito il lancio, la grazia, il volo

impliciti dentro al semplice tuo camminare

e restare in silenzio al suono della tua voce

o parlare, parlare, parlare, parlarmi addosso

dimenticando il tempo troppo veloce

o nascondere in due sciocchezze che son commosso.

Vorrei cantare il canto delle tue mani,

giocare con te un eterno gioco proibito

che l' oggi restasse oggi senza domani

o domani potesse tendere all' infinito

e lo vorrei

perchè non sono quando non ci sei

e resto solo coi pensieri miei ed io…

Ik zou graag de geur van uw land willen weten,

loop van huis naar je tuin,

adem zout en braaklucht in de lucht,

de aroma's van uw salie en rozemarijn.

Ik zou graag willen dat alle ouderen me begroeten

met me praten over de tijd en de voorbije dagen,

Ik wou dat al je vrienden met me zouden praten,

alsof we altijd vrienden waren geweest.

Ik zou graag de stenen, de wegen, de deuren willen ontmoeten

en de plukjes parietaria aan de muren,

de reepjes slakken in hun schelpen,

begrijp alle blikken achter de luiken

en ik zou het leuk vinden

omdat ik er niet ben als jij er niet bent

en ik ben alleen gelaten met mijn gedachten en ik...

Ik zou altijd alleen met jou willen reizen,

ontdek wat er in de buurt te ontdekken is

om het je te vertellen en laat me het dan vertellen

het gevoel van verduistering en van uw vreugde;

Ik zou graag terug willen naar de plaatsen waar ik ben geweest,

uitleggen hoe anders alles is

en om me te laten uitleggen wat er is veranderd

en welke nieuwe smaak het universum heeft.

Zie Istanbul of Barcelona weer

of de zee van een afgelegen Cubaans strand

of een rots van de Apennijnen waar het weerklinkt

tussen de bomen een gebruikte en eenvoudige noordenwind

en ik zou het leuk vinden

omdat ik er niet ben als jij er niet bent

en ik ben alleen gelaten met mijn gedachten en ik...

Ik zou voor altijd op één plek willen blijven

om het geluid van uw spreken te horen

en kijk met verbazing naar de lancering, de gratie, de vlucht

impliciet binnen alleen je wandelen

en blijf stil bij het geluid van je stem

of praat, praat, praat, praat met mij

de tijd te snel vergeten

of verstop me in twee onzin dat ik ontroerd ben.

Ik zou het lied van je handen willen zingen,

speel een eeuwig verboden spel met jou

dat vandaag vandaag zou blijven zonder morgen

of morgen zou het naar oneindig kunnen neigen

en ik zou het leuk vinden

omdat ik er niet ben als jij er niet bent

en ik ben alleen gelaten met mijn gedachten en ik...