Canzone Per Silvia - Francesco Guccini

Il cielo dell' America son mille cieli sopra a un continente

Il cielo della Florida è uno straccio che è bagnato di celeste

Ma il cielo là in prigione non è cielo, è un qualche cosa che riveste

Il giorno e il giorno dopo e un altro ancora sempre dello stesso niente

E fuori c'è una strada all' infinito, lunga come la speranza

E attorno c'è un villaggio sfilacciato, motel, chiese, case, aiuole

Paludi dove un tempo ormai lontano dominava il Seminole

Ma attorno alla prigione c'è un deserto dove spesso il vento danza

Son tanti gli anni fatti e tanti in più che sono ancora da passare

In giorni e giorni e giorni che fan mesi che fan anni ed anni amari;

A Silvia là in prigione cosa resta?

Non le resta che guardare

L' America negli occhi, sorridendo coi suoi limpidi occhi chiari…

Già, l' America è grandiosa ed è potente, tutto e niente, il bene e il male

Città coi grattacieli e con gli slum e nostalgia di un grande ieri

Tecnologia avanzata e all' orizzonte l' orizzonte dei pionieri

Ma a volte l' orizzonte ha solamente una prigione federale

L' America è una statua che ti accoglie e simboleggia, bianca e pura

La libertà, e dall' alto fiera abbraccia tutta quanta la nazione

Per Silvia questa statua simboleggia solamente la prigione

Perchè di questa piccola italiana ora l' America ha paura

Paura del diverso e del contrario, di chi lotta per cambiare

Paura delle idee di gente libera, che soffre, sbaglia e spera

Nazione di bigotti!

Ora vi chiedo di lasciarla ritornare

Perchè non è possibile rinchiudere le idee in una galera…

Il cielo dell' America son mille cieli sopra a un continente

Ma il cielo là rinchiusi non esiste, è solo un dubbio o un' intuizione;

Mi chiedo se ci sono idee per cui valga restare là in prigione

E Silvia non ha ucciso mai nessuno e non ha mai rubato niente

Mi chiedo cosa pensi alla mattina nel trovarsi il sole accanto

O come fa a scacciare fra quei muri la sua grande nostalgia

O quando un acquazzone all' improvviso spezza la monotonia

Mi chiedo cosa faccia adesso Silvia mentre io qui piano la canto…

Mi chiedo ma non riesco a immaginarlo: penso a questa donna forte

Che ancora lotta e spera perchè sa che adesso non sarà più sola

La vedo con la sua maglietta addosso con su scritte le parole

«che sempre l' ignoranza fa paura ed il silenzio è uguale a morte»

«che sempre l' ignoranza fa paura ed il silenzio è uguale a morte»

«che sempre l' ignoranza fa paura… ed il silenzio è uguale a morte»…

De lucht van Amerika is duizend luchten boven een continent

De lucht van Florida is een vod dat nat is van de hemel

Maar de lucht daar in de gevangenis is geen lucht, het is iets dat kleding draagt

De dag en de dag erna en nog een nog steeds van hetzelfde niets

En buiten is er een weg naar oneindig, zolang hoop

En eromheen is een haveloos dorp, motels, kerken, huizen, bloembedden

Moerassen waar lang geleden de Seminole domineerde

Maar rond de gevangenis is een woestijn waar de wind vaak danst

Er zijn vele jaren en nog veel meer die nog moeten passeren

In dagen en dagen en dagen die maanden maken die jaren en jaren bitter maken;

Wat blijft er over van Silvia die daar in de gevangenis zit?

Ze moet gewoon kijken

Amerika in de ogen, lachend met zijn heldere heldere ogen ...

Ja, Amerika is geweldig en het is machtig, alles en niets, goed en kwaad

Stad met wolkenkrabbers en sloppenwijken en nostalgie naar een geweldig gisteren

Geavanceerde technologie en de horizon van de pioniers

Maar soms heeft de horizon alleen een federale gevangenis

Amerika is een standbeeld dat je verwelkomt en symboliseert, wit en puur

Vrijheid, en van de hoge beurs omvat de hele natie

Voor Silvia symboliseert dit beeld alleen de gevangenis

Omdat Amerika nu bang is voor deze kleine Italiaan

Angst voor het andere en het tegenovergestelde, voor degenen die moeite hebben om te veranderen

Angst voor de ideeën van vrije mensen, die lijden, fouten maken en hopen

Natie van onverdraagzamen!

Nu vraag ik je om het terug te laten keren

Omdat het niet mogelijk is om ideeën op te sluiten in een gevangenis...

De lucht van Amerika is duizend luchten boven een continent

Maar de lucht daar opgesloten bestaat niet, het is slechts een twijfel of een intuïtie;

Ik vraag me af of er ideeën zijn waarvoor het de moeite waard is om daar in de gevangenis te blijven

En Silvia heeft nooit iemand vermoord en nooit iets gestolen

Ik vraag me af wat je denkt in de ochtend als de zon naast je staat

Of hoe verjaagt hij zijn grote nostalgie tussen die muren

Of wanneer een plotselinge stortbui de eentonigheid doorbreekt

Ik vraag me af wat Silvia nu aan het doen is terwijl ik het hier langzaam zing...

Ik vraag het me af, maar ik kan het me niet voorstellen: ik denk aan deze sterke vrouw

Die nog steeds worstelt en hoopt omdat ze weet dat ze nu niet meer alleen zal zijn

Ik zie haar met haar shirt aan met de woorden erop geschreven

"Die onwetendheid beangstigt altijd en stilte is gelijk aan de dood"

"Die onwetendheid beangstigt altijd en stilte is gelijk aan de dood"

"Die onwetendheid is altijd beangstigend ... en stilte is gelijk aan de dood" ...