Due Anni Dopo - Francesco Guccini

Visioni e frasi spezzettate si affacciano di nuovo alla mia mente,

l’inverno e il freddo le han portate, o son cattivi sogni solamente.

Mattino verràe ti porterà

le silouhettes consuete di parvenze;

poi ti sveglierai e ricercherai

di desideri fragili esistenze…

Lo specchio vede un viso noto, ma hai sempre quella solita paura

che un giorno ti rifletta il vuoto oppure che svanisca la figura.

E ancora non sai se vero tu sei

o immagine da specchi raddoppiata;

nei giorni che avrai peròcercherai

l’immagine dai sogni seminata…

L’inverno ha steso le sue mani e nelle strade sfugge ciòche sento.

Son trine bianche e neri rami che cambiano contorno ogni momento.

E ancora non sai come potrai

trovare lungo i muri un' esperienza;

sapere vorrai, ma ti troverai

due anni dopo al punto di partenza…

E senti ancora quelle voci di mezzi amori e mezze vite accanto;

non sai peròse sono vere o sono dentro all' anima soltanto;

nei sogni che hai, sai che canterai

di fiori che galleggiano sull’acqua.

Nei giorni che avrai ti ritroverai

due anni dopo sempre quella faccia…

La la la la…

Visioenen en gebroken zinnen komen weer in me op,

de winter en de kou hebben ze gebracht, of zijn het slechts nare dromen.

De ochtend zal komen en je meenemen

de gebruikelijke silouhettes van verschijningen;

dan word je wakker en ga je zoeken

van fragiele bestaanswensen ...

De spiegel ziet een bekend gezicht, maar je hebt altijd diezelfde angst

dat op een dag de leegte je zal weerspiegelen of dat de figuur verdwijnt.

En je weet nog steeds niet of je waar bent

of verdubbeld beeld van spiegels;

in de dagen die je zult hebben, zul je echter zoeken

het droombeeld gezaaid ...

De winter heeft zijn handen uitgestrekt en wat ik hoor ontsnapt uit de straten.

Het zijn zwart-witte kanten takken die elk moment van vorm veranderen.

En je weet nog steeds niet hoe je dat kunt

vind een ervaring langs de muren;

je zult het willen weten, maar je zult jezelf vinden

twee jaar later op het startpunt ...

En je hoort nog steeds die stemmen van halve liefdes en halve levens naast je;

je weet echter niet of ze waar zijn of alleen in de ziel;

in de dromen die je hebt, weet je dat je zult zingen

van bloemen die op het water drijven.

In de dagen die je zult hebben, zul je jezelf vinden

twee jaar later nog steeds dat gezicht...

La la la la ...