L'Ubriaco - Francesco Guccini

Appoggiato sulle braccia, dietro al vetro d’un bicchiere

Alza appena un po' la faccia e domanda ancora da bere

I rumori della strada filtran piano alle pareti

Dorme il gatto sulla panca e lo sporco appanna i vetri

Cade il vino nel bicchiere poi nessuno più si muove

E non sai se fuori all’aria ci sia il sole oppur se piove

E quell’uomo si ricorda e per uno scherzo atroce

Quasi il vino gli dà forza, l’illusione gli dà voce

E si alza sulle gambe, sbarra gli occhi e poi traballa

Come con i riflettori sopra il gesto delle braccia…

Ma si ferma all’improvviso e ricade giù a sedere

Torna l’ombra sul suo viso, torna il vino nel bicchiere

E lontano, oltre nel tempo, una folla misteriosa

È scattata tutta in piedi, grida: «Bravo, bene, ancora!»

Son tornati i riflettori sul suo viso e sulle mani

Si alza e accenna ad un inchino per quei pubblici lontani

E più forte tra quei muri quella voce ora si è alzata

E fa tintinnare i vetri e rimbalza sulla strada…

Leunend op de armen, achter het glas van een glas

Hij heft zijn gezicht een klein beetje op en vraagt ​​om meer drankjes

Straatgeluiden sijpelen langzaam door de muren

De kat slaapt op de bank en het vuil beslaat de ramen

De wijn valt in het glas en dan beweegt niemand meer

En je weet niet of de zon in de lucht is of dat het regent

En die man herinnert het zich en voor een afschuwelijke grap

Bijna geeft de wijn hem kracht, de illusie geeft hem een ​​stem

En hij staat op zijn benen, opent zijn ogen en wiebelt dan

Zoals bij de schijnwerper boven het gebaar van de armen ...

Maar hij stopt plotseling en valt terug om te gaan zitten

De schaduw keert terug naar zijn gezicht, de wijn keert terug naar het glas

En ver, voorbij de tijd, een mysterieuze menigte

Ze sprong overeind en schreeuwde: 'Bravo, goed, alweer!'

De schijnwerpers zijn terug op zijn gezicht en handen

Hij staat op en knikt naar dat verre publiek

En luider tussen die muren is die stem nu gestegen

En het rammelt met de ramen en stuitert van de weg...