Via Paolo Fabbri 43 - Francesco Guccini

Fra «krapfen» e «boiate» le ore strane son volate

Grasso l’autobus m’insegue lungo il viale

E l’alba è un pugno in faccia verso cui tendo le braccia

Scoppia il mondo fuori porta San Vitale

E in via Petroni si svegliano

Preparano libri e caffè

E io danzo con Snoopy e con Linus

Un tango argentino col caschè!

Se fossi più gatto, se fossi un po' più vagabondo

Vedrei in questo sole, vedrei dentro l’alba e nel mondo

Ma c'è da sporcarsi il vestito e c'è da sgualcire il gilet:

Che mamma mi trovi pulito qui all’alba in via Fabbri 43!

I geni musicali preannunciati dai giornali

Hanno officiato e i sacri versi hanno cantati

Le elettriche impazziscono, sogni e malattie guariscono

Son poeti, santi, taumaturghi e vati:

Con gioia e tremore li seguo

Dal fondo della mia città

Poi chiusa la soglia do sfogo

Alla mia turpe voglia… ascolto Bach!

Se solo affrontassi la mia vita come la morte

Avrei clown, giannizzeri, nani a stupir la tua corte

Ma voci imperiose mi chiamano e devo tornare perchè

Ho un posto da vecchio giullare qui in via Paolo Fabbri 43!

Gli arguti intellettuali trancian pezzi e manuali

Poi stremati fanno cure di cinismo

Son pallidi nei visi e hanno deboli sorrisi

Solo se si parla di strutturalismo

In fondo mi sono simpatici

Da quando ho incontrato Descartes:

Ma pensa se le canzonette

Me le recensisse Roland Barthes!

Se fossi accademico, fossi maestro o dottore

Ti insignirei in toga di quindici lauree ad honorem

Ma a scuola ero scarso in latino e il «pop» non è fatto per me:

Ti diplomerò in canti e in vino qui in via Paolo Fabbri 43!

Jorge Luis Borges mi ha promesso l' altra notte

Di parlar personalmente col «persiano»

Ma il cielo dei poeti è un po' affollato in questi tempi

Forse avrò un posto da usciere o da scrivano:

Dovrò lucidare i suoi specchi

Trascriver quartine a Kayyam

Ma un lauro da genio minore

Per me, sul suo onore, non mancherà…

Se avessi coraggio, se aprissi del tutto le porte

Farei fuochi greci e girandole per la tua fronte

Ma sai cosa io pensi del tempo e lui cosa pensa di me:

Sii saggia com' io son contento qui in via Paolo Fabbri 43!

La piccola infelice si è incontrata con Alice

Ad un summit per il canto popolare

Marinella non c' era, fa la vita in balera

Ed ha altro per la testa a cui pensare:

Ma i miei ubriachi non cambiano

Soltanto ora bevon di più

E «il frate» non certo la smette

Per fare lo speaker in TV

Se fossi poeta, se fossi più bravo e più bello

Avrei nastri e gale francesi per il tuo cappello

Ma anche i miei eroi sono poveri, si chiedono troppi perchè:

Già sbronzi al mattino mi svegliano urlando in via Fabbri 43!

Gli eroi su Kawasaki coi maglioni colorati

Van scialando sulle strade bionde e fretta

Personalmente austero vesto in blu perchè odio il nero

E ho paura anche d' andare in bicicletta:

Scartato alla leva del jet-set

Non piango, ma compro le Clark

Se devo emigrare in America

Come mio nonno, prendo il tram!

Se tutto mi uscisse, se aprissi del tutto i cancelli

Farei con parole ghirlande da ornarti i capelli

Ma madri e morali mi chiudono

Ritorno a giocare da me:

Do un party, con gatti e poeti

Qui all' alba in via Fabbri 43!

Tussen «krapfen» en «boiate» zijn de vreemde uren voorbij gevlogen

Grasso, de bus volgt me langs de avenue

En de dageraad is een klap in het gezicht waar ik mijn armen naar uitstrek

De wereld breekt uit buiten Porta San Vitale

En via Petroni worden ze wakker

Ze bereiden boeken en koffie

En ik dans met Snoopy en met Linus

Een Argentijnse tango met caschè!

Als ik meer een kat was, als ik een beetje meer zwerver was

Ik zou in deze zon zien, ik zou de dageraad en de wereld van binnen zien

Maar de jurk moet vies zijn en het vest moet gekreukt zijn:

Moge mama me hier bij zonsopgang schoon vinden in via Fabbri 43!

De muzikale genieën aangekondigd door de kranten

Ze functioneerden en de heilige verzen zongen

Elektrisch gek worden, dromen en ziektes genezen

Het zijn dichters, heiligen, thaumaturges en vati:

Met vreugde en beven volg ik ze

Van de bodem van mijn stad

Toen sloot ik de drempel die ik geef vent

Tot mijn lelijke wens… luister ik naar Bach!

Als ik mijn leven maar als de dood onder ogen zag

Ik zou clowns, janitsaren, dwergen hebben om je hofhouding te verbazen

Maar heerszuchtige stemmen roepen me en ik moet terug omdat

Ik heb een plek als oude nar hier in via Paolo Fabbri 43!

De geestige intellectuelen snijden stukjes en handleidingen

Dan nemen ze uitgeputte behandelingen voor cynisme

Hun gezichten zijn bleek en hebben een vage glimlach

Alleen als we het over structuralisme hebben

Ik vind ze tenslotte leuk

Sinds ik Descartes ontmoette:

Maar denk als de liedjes

Roland Barthes heeft ze voor mij beoordeeld!

Als je een academicus was, was je een leraar of een dokter

Ik zou je in toga eren met vijftien eredoctoraten

Maar op school was ik slecht in Latijn en "pop" is niets voor mij:

Ik ga hier afstuderen in zang en wijn via Paolo Fabbri 43!

Jorge Luis Borges heeft me laatst beloofd

Persoonlijk spreken met de "Perzische"

Maar de lucht van de dichter is tegenwoordig een beetje druk

Misschien heb ik een baan als bode of als schrijver:

Ik zal je spiegels moeten poetsen

Ik zal kwatrijnen transcriberen naar Kayyam

Maar een laurier van minder genie

Voor mij, op zijn eer, zal hij niet falen ...

Als ik de moed had, als ik de deuren volledig opende

Ik zou Griekse vuren maken en ze draaien voor je voorhoofd

Maar weet je wat ik van het weer vind en wat hij van mij vindt:

Wees wijs, want ik ben hier gelukkig in via Paolo Fabbri 43!

Het ongelukkige kleine meisje ontmoette Alice

Op een top voor populaire zang

Marinella was er niet, ze leeft haar leven in de danszaal

En hij heeft andere dingen aan zijn hoofd om over na te denken:

Maar mijn dronkaards veranderen niet

Alleen drinken ze nu meer

En "de monnik" houdt zeker niet op

Spreker op tv zijn

Als ik een dichter was, als ik beter en mooier was

Ik zou Franse linten en franjes voor je hoed hebben

Maar zelfs mijn helden zijn arm, ze vragen zich te veel af waarom:

Al dronken in de ochtend maken ze me schreeuwend wakker via Fabbri 43!

De helden op Kawasaki met gekleurde truien

Van rennen op straat, blondjes en haastig

Persoonlijk sober, ik kleed me blauw omdat ik zwart haat

En ik ben ook bang om te fietsen:

Afgegooid bij de jetset-hendel

Ik huil niet, maar ik koop de Clarks

Als ik naar Amerika moet emigreren

Net als mijn grootvader neem ik de tram!

Als alles uit mij kwam, als ik de poorten volledig opende

Ik zou slingers maken met woorden om je haar te versieren

Maar moeders en moraal sluiten mij

Terug om met mij te spelen:

Ik heb een feestje, met katten en dichters

Hier bij zonsopgang via Fabbri 43!