Una Canzone - Francesco Guccini

La canzone?

una penna e un foglio

cos?

fragili fra queste dita,

?

quel che non ?,?

l’erba voglio

ma pu?

essere complessa come la vita.

La canzone?

una vaga farfalla

che vola via nell’aria leggera,

una macchia azzurra, una rosa gialla,

un respiro di vento la sera,

una lucciola accesa in un prato,

un sospiro fatto di niente

ma qualche volta se ti ha afferrato

ti rimane per sempre in mente

e la scrive gente quasi normale

ma con l’anima come un bambino

che ogni tanto si mette le ali

e con le parole gioca a rimpiattino.

La canzone?

una stella filante

che qualche volta diventa cometa

una meteora di fuoco bruciante

per?

impalpabile come la seta.

La canzone pu?

aprirti il cuore

con la ragione o col sentimento

fatta di pane, vino, sudore

lunga una vita, lunga un momento.

Si pu?

cantare a voce sguaiata

quando sei in branco, per allegria

o la sussurri appena accennata

se ti circonda la malinconia

e ti ricorda quel canto muto

la donna che ha fatto innamorare

le vite che tu non hai vissuto

e quella che tu vuoi dimenticare.

La canzone?

una scatola magica

spesso riempita di cose futili

ma se la intessi d’ironia tragica

ti spazza via i ritornelli inutili

Het lied?

een pen en papier

hoezo?

breekbaar tussen deze vingers,

?

wat niet?,?

Ik wil het gras

maar kan?

zo complex zijn als het leven.

Het lied?

een vage vlinder

die wegvliegt in de lichte lucht,

een blauwe vlek, een gele roos,

een zuchtje wind in de avond,

een brandende vuurvlieg in een weiland,

een zucht uit niets

maar soms als hij je greep

het blijft voor altijd in je gedachten

en bijna normale mensen schrijven het

maar met een ziel als een kind

die zo nu en dan vleugels krijgt

en speelt verstoppertje met woorden.

Het lied?

een streamer

die soms een komeet wordt

een meteoor van brandend vuur

voor?

zo ongrijpbaar als zijde.

Het lied kan?

open je hart

met reden of met gevoel

gemaakt van brood, wijn, zweet

een leven lang, een moment lang.

Kun je?

zingen met een grove stem

als je in een roedel zit, voor de lol

of fluister het gewoon

als melancholie je omringt

en herinnert je aan dat stille lied

de vrouw op wie hij verliefd werd

de levens die je niet hebt geleefd

en degene die je wilt vergeten.

Het lied?

een magische doos

vaak gevuld met nutteloze dingen

maar als je het verweven met tragische ironie

het veegt de nutteloze refreinen weg